SEX+SPIRIT

M/V/L/H/B/T: opeens lesbisch

(Getty Images)

Kim Raven onderzoekt in en buiten de LHBT-community de hokjes binnen de hokjes, waar ons aller seksuele vrijheid door beperkt wordt.

Homoseksualiteit is geaccepteerd in Nederland, in ieder geval op het eerste gezicht. Het is echter niet zo geaccepteerd, dat je niet meer uit de kast hoeft te komen. Het is een normale gang van zaken dat je als je jong bent, ervanuit gaat dat je op het andere geslacht valt en dat je hierdoor in de knoei komt met je eigen verlangens en emoties, waardoor je dan in een kast gaat zitten. Daarna kom je met een heleboel confetti en bombarie uit de kast. Standaardverhaal, ouders doen een beetje moeilijk, moeten een beetje wennen. Je mag tegen iedereen eindelijk zeggen dat je op je eigen geslacht valt en als laatste kan je verklaren: “Ik ben op mijn zoveelste levensjaar uit de kast gekomen.”

Als je aan dit verhaal voldoet, is homoseksualiteit geaccepteerd. Er worden wat onwennige vragen gesteld over wanneer je nou wist dat je niet hetero was en wie het mannetje of vrouwtje in je relatie is. Maar tot zover: niemand die het raar vindt dat je op je eigen geslacht valt. Nederland is eigenlijk best tolerant, je mag trouwen. We zijn zelfs zo tolerant dat je als ambtenaar van de overheid vanwege bepaalde gronden mag weigeren om mensen van hetzelfde geslacht te trouwen. Mooi toch?

Veranderen is eng

Alles goed en wel. Tot je opeens van seksuele voorkeur verandert. Veranderen is eng. Heel eng. Dat blijkt uit meerdere onderzoeken. Zo zei Cartwright in 1951 reeds dat het woord ‘verandering’ an sich al voor emotionele reacties zorgt. Veranderen van seksualiteit zorgt tevens voor vreemde blikken, dat past namelijk niet in ons systeem. Mijn vriendin was, voordat ze verliefd werd op mij, hetero, als in: ze had relaties met mannen. Toch heeft zij geen confetti- en bombariemoment gehad en ook niet het gevoel ooit in die kast gezeten te hebben. Ze werd verliefd op mij en is nu met een vrouw, punt.

Maar haar collega’s, mijn collega’s, mijn vrienden zien dat allemaal toch net even anders. Voor hen is haar label van hetero naar lesbisch gegaan. Terwijl ik volgens mij gewoon de uitzondering ben, want ze kijkt nooit naar andere vrouwen. Ik ben de uitzondering die de regel bevestigt en in dit geval vind ik dat een heel erg lekker en fijn cliché. Wellicht kom ik nu nog arroganter over – ben ik ook – maar ik vind het wel een fijne gedachte eigenlijk, ik heb namelijk geen concurrentie van andere vrouwen.

Altijd al lesbisch

Anderen hebben er iets meer moeite mee dat ze hetero is, of nee lesbisch, of wacht: nee, altijd al is geweest. Wij, mijn vriendin en ik, gingen onlangs eten met één van haar collega’s. Toen mijn vriendin even buiten een sigaret ging roken, begon hij een heel betoog over dat hij dacht dat het er altijd al bij haar inzat. Ik keek hem verdwaasd aan, totdat ik doorhad dat hij dacht dat ze altijd al lesbisch was. “Ze heeft nooit echt serieus een relatie met mannen gehad, ze nam ze nooit serieus omdat ze eigenlijk gewoon niet op mannen viel.” Ik begreep niet zo goed waar hij heen wilde; hij kende haar korter dan dat ik haar ken, dus hoe kon hij nu weten dat ze altijd al op vrouwen viel? Waarom kan ze niet eerst op mannen vallen en nu met een vrouw gaan? Ik kan me niet voorstellen dat ik nu in de kast moet zitten voor als ik uiteindelijk een heterorelatie zou hebben. Was ik dan al die tijd al hetero en doen alle relaties die ik heb gehad er dan niet meer toe, of waren die dan toch niet serieus?

Veranderen in seksualiteit is moeilijk, daarom heb ik mezelf nooit een label gegeven. Ik had ooit een redactievergadering bij het blad Zij aan Zij (een lesbisch tijdschrift) waar ik aangaf dat ik mezelf zag als een vrouw met een lesbische relatie. Iedereen vond het zielig voor me, dat ik niet openlijk mezelf lesbisch noemde. Ik was dus zielig, omdat ik niet wil uitsluiten dat ik ooit verliefd ga worden op een man en mezelf niet definieer als lesbisch. Ja ik val op vrouwen, ja ik heb alleen maar (lange) relaties gehad met vrouwen, dus als je me wil labelen: lesbisch dan maar. Maar ik weet gewoon niet of ik dat ben. Ik werd verliefd op een heterovrouw en zij viel voor mij. Wie zegt dat ik niet ooit nog eens verliefd ga worden op een man?

3 Comments

3 Comments

  1. Rick

    13 april 2016 at 07:47

    Leuk artikel! Ik heb me altijd al verbaasd over het onderscheid in geaardheid en vraag me af in hoeverre dit echt aangeboren is. Ik ben een biseksuele man en begeef mijn hele leven al op een schaal tussen hetero en homo. Voor mij is geaardheid niet statisch maar dynamisch. Een proces waarin je groeit en veranderd. Maar mensen vinden dat toch moeilijk en willen je kunnen plaatsen in een hokje waar je vervolgens moeilijk uit kan komen. Is stiekum niet iedereen een beetje biseksueel?

  2. Laura Dijksman

    13 april 2016 at 15:59

    Opeens lesbisch?

    Of gewoon altijd biseksueel?

    • Kim Raven

      13 april 2016 at 22:33

      Ben je biseksueel als je als vrouw vrouwen niet aantrekkelijk vindt, maar toevallig op 1 vrouw verliefd wordt?

Leave a Reply

Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

VERS

We do not believe in the world empowering women.

We believe in women empowering the world!

Journalist, activist, game-changing artist, mind-body scientist, international solidarist?

Join the tribe

Copyright © 2020 Vileine

To Top