Mannen praten zelden over hun alledaagse problemen. Dat wil niet zeggen dat ze er nooit mee zitten. Daarom in deze rubriek elke week zo’n alledaags (mannen)probleem, op het vlak van liefde, relaties, werk, voeding en uiterlijk. Net als in zijn gelijknamige boek gaat De Karakterman niet voor de weg van de minste weerstand en adviseert hij niet wat wordt verwacht, maar wat werkt.
Beste Karakterman,
Al ruim tien jaar ben ik bevriend met… laat ik hem Dave noemen. Dave was een van mijn studiematen, waarmee ik destijds wekelijks in de kroeg hing, naar feestjes en festivals ging en roadtrips maakte in de zomer. Toen we acht jaar geleden afstudeerden viel de groep waar we onderdeel van uitmaakten uit elkaar, maar wij hielden contact. Hij was zo’n vriend die ik lang niet sprak, tot -ie ineens belde en ik dacht: ah ja, het wordt weer eens tijd om bij te praten. We haalden dan herinneringen op en vertelden elkaar hoe het ons afging in het werkende leven. Maar de laatste tijd gaat het alleen nog maar over vroeger en word ik eigenlijk een beetje moe van hem. Waar ik inspiratie uit mijn werk probeer te halen, loopt hij alleen maar te zuchten en te steunen. Ik zeg steeds weer toe om af te spreken, maar als ik eerlijk ben zie ik er alleen maar tegenop en kom ik ook niet echt blij thuis. Aan de andere kant: door af en toe af te spreken houden we de herinneringen levend en er helemaal een punt achter zetten is ook zo’n ding. Wat te doen?
Boeman
Beste Boeman,
Je snijdt een bekend, maar o zo lastig probleem aan. Vergeleken met liefdesrelaties doen we over vriendschappen een stuk vager. Je vraagt een vriend geen verkering, er bestaat niet iets zoals vreemdgaan en het ‘uitmaken’ vinden we al helemaal raar. Bovendien willen we altijd eerlijk tegen vrienden kunnen zijn, maar tegelijk willen we ze ‘te vriend houden’.
En wanneer is een vriendschap het nog waard om aan te houden en in te investeren? Ook daar hebben we geen duidelijke criteria voor. Vriendschappen kunnen verwateren en weer opbloeien, doordat je tijdelijk druk bent met andere zaken of doordat je verder van elkaar weg komt te wonen. Maar het is een misverstand dat de vrienden die je het langst hebt, ook de beste zijn. Het kan soms erg frustrerend zijn om vrienden die je al jaren kent over je te horen praten alsof je nog precies dezelfde persoon bent als tien jaar geleden, terwijl je dat verleden allang achter je hebt gelaten. Recente vrienden zien veel beter wie je nú bent.
Terug naar die oude vriend. Mijn vraag aan jou is: waar staat die vriendschap wat jou betreft voor en wat haal je eruit? Jullie vriendschap kan van waarde zijn door de goede gesprekken. Of door de steun die je van hem voelt in zware tijden? Door de geweldige plannen en initiatieven die hij toch ook wel heeft? Door de mooie verhalen die de avonturen met hem opleveren?
Onze oude makker Aristoteles onderscheidde al drie typen vrienden: vrienden met een zakelijke waarde, zoals collega’s en soms ook buren, vrienden met wie je leuke dingen doet, zoals die uit je voetbalteam, en vrienden die je domweg ‘geweldige personen vindt’. Dat laatste is een gevoelskwestie (ja, ook bij mannen draait vriendschap om gevoel): je hebt respect voor iemand, hoewel je het lang niet altijd met hem eens hoeft te zijn.
Wat roept deze vriend bij je op? Valt hij ergens nog onder de derde categorie, maar is die waarde een beetje weggezakt onder de futloosheid? Of is de vriendschap al even geleden opgehouden zich te ontwikkelen? Je lijkt geneigd je vriendschap aan te houden vanwege het lijntje naar dat verleden wat jullie delen, maar dat verleden verdwijnt niet als de vriendschap ophoudt te bestaan. (Gelukkig heb je de foto’s nog). Wees eerlijk naar jezelf: vriendschap heb je voor die ander, maar ook voor jezelf. Je bent geen Moeder Theresa. Als hij je gewoon heel veel energie kost, dan moet je overwegen er gewoon mee te kappen.
Je kunt de boel laten verwateren, door zelf geen initiatief te nemen en je, wanneer hij dat doet, er met een smoesje vanaf te maken. Maar dat werkt waarschijnlijk niet, zeker aangezien hij toch al degene is die meer initiatief neemt. De kans is groot dat je dan negatief en passief-agressief gaat doen en dat je je alleen maar meer aan hem gaat ergeren. Dat heeft -ie ook niet verdiend. Kies dan liever voor de dappere weg: ga eens een gesprek met hem aan, waarin je benoemt waarom je er nog zo weinig zin in hebt. Misschien herkent hij het wel en kan hij het verklaren (hij zit misschien in een rotperiode op zijn werk of thuis). Het zou kunnen dat die openhartigheid jullie vriendschap weer doet opbloeien. Maar dat hoeft niet altijd zo te zijn.
In dat geval? Weinig mensen doen het, maar het kan echt opluchten: aan vrienden laten weten dat je ze echt oké vindt, maar dat je één op één afspreken niet meer zo nodig vindt. Noem het dumpen, noem het uitmaken: het leven is te lang om eindeloos te blijven hangen aan mensen waar je niks meer mee hebt. Even goede ex-vrienden.
