Share

Tweet

Share

Share

Email

Comments

Een wekelijkse column over hoe een “machoman”, die uitsmijter, anti-fascist en vechtsportinstructeur is, ook een feminist kan zijn. Aan de hand van voorbeelden uit het leven aan de deur van een club, op de mat van een dojo en het leven op de barricades probeert hij te laten zien dat je als “machoman” constant geconfronteerd wordt met seksisme en dat het nogal wat voeten in aarde heeft wanneer je jezelf openlijk neerzet als feminist.

Ik lijk wel De Hokjesman. Hier hokje nummer zoveel: ik ben een trotse Star Wars– en Marvel-nerd. Ik heb 380 Star Wars-poppetjes in mijn verzameling, 12 kratten vol met comics van uitgever Marvel, Star Wars-schoenen, Captain America– en The Punisher-t-shirts en Star Wars-tatoeages.

Zo verheug ik me al tijden op de film Rogue One: A Star Wars story, met Felicity Jones als Jyn Erso. Hoewel die pas in december 2016 uitkomt. Helaas heb ik altijd de neiging om de commentaren te gaan lezen van science-fiction social media-pagina’s, terwijl ik weet dat ik daarmee alleen maar mijn Dark Side ga voeden. Toch doe ik het weer. En ja hoor: “Waarom moeten alle Star Wars-films tegenwoordig een vrouw in de hoofdrol hebben?”, “Wat is dit voor politieke correctheid?” of “Hoe kan ik mij nou inleven in dit soort films, als er tegenwoordig alleen maar vrouwen in de hoofdrol spelen?”

Hoon voor ‘politieke correctheid’

Dit geldt niet alleen voor Star Wars-films. Nee, de nieuwe Ghostbusters-film kan ook op hoon rekenen. Welgeteld vier vrouwen in de hoofdrol! Slechtste film ooit! Wat gaat het volgende zijn? Twee donkere lesbische vrouwen in de hoofdrol in Bad Boys 15? Of een Latina vrouw in een Zorro-remake?

Naast alle Star Wars– en Marvel-films die ik bingewatch, lees ik me ook gek aan comics en merk ik dat voornamelijk Marvel steeds meer vrouwen de klassieke mannelijke hoofdrollen laat overnemen. Thor, de übermannelijke God van de Donder met zijn indrukwekkende buikspieren, is tegenwoordig Thor, de vrouwelijke God van de Donder. En Agent Of Shield: Mockingbird is een superstoere spionne, wier verhaal geschreven en getekend wordt door een volledig uit vrouwen bestaande redactie. Een primeur in de commerciële superheldencomic-wereld. En het is geen enlightened sexism, waarbij ‘stoere’ vrouwen eigenlijk toch  als niets anders dan sekssymbool voor nerds worden neergezet, in plaats van als rolmodel voor vrouwen. Nee, Thor en Mockingbird worstelen met zaken waar mannen niet dagelijks mee omgaan. Seksisme op de werkvloer bijvoorbeeld. Zo moet Mockingbird in de nieuwste aflevering een emotioneel verward meisje van 12 redden van een groep blunderende agenten die niet weten hoe ze moeten omgaan met jonge meisjes. In plaats van dat het meisje voor het eerst ongesteld geworden is, zijn haar superkrachten opeens komen opdagen en weet ze niet meer wat ze met zichzelf aan moet. Neerschieten en overmeesteren, is het antwoord van de mannen. Mockingbird pakt het wat anders aan. Geen spoilers.

Net mensen

De nieuwe boeken- en comicreeks van Star Wars zit ook boordevol met vrouwelijke hoofdrollen. Senatoren, piloten, slechteriken, burgers en premiejagers, van alle markten thuis zijn die vrouwen. Het zijn actiehelden, maar ook lafaards; het zijn intellectuelen en lompe bruten, racisten en vredestichters. Net mensen, zeg maar. En ze communiceren met elkaar zonder dat ze het hebben over een mannelijke hoofdrolspeler. Het moet niet gekker worden.

Vooral mannen op internet vinden dit maar niks. Blijkbaar is het zich inleven in een vrouwelijk karakter erg moeilijk voor mannen. Een mannelijke ruimtepiloot die mensen neerschiet en vecht met gigantische ruimte-hagedissen is namelijk veel realistischer om je mee te identificeren dan een vrouwelijke ruimtepiloot die mensen neerschiet en vecht met gigantische ruimte-hagedissen. Overigens is het geen verrassing dat dezelfde internet-zeikers ook problemen hebben met een donkere Captain America, een Latino Spiderman, een donkere Human Torch in de Fantastic Four en een donkere stormtrooper in The Force Awakens.

Tegen de Hulk vechten in je bikini

Ik hou ervan om me te verliezen in science-fiction- en superheldenverhalen zodat ik kan ontsnappen aan de werkelijkheid. Superhelden en ruimtepiraten zijn vaak emotioneel dweperige lui die, als puntje bij paaltje komt, actie ondernemen en de slechteriken verslaan in plaats van een bak Ben & Jerry’s soldaat maken. Puur escapisme. Lekker simpel. Maar hoe naar is het dat meisjes en vrouwen al die jaren geen rolmodellen hebben gehad in de sci-fi- en comicswereld? Terwijl een groot deel van de lezers en kijkers toch echt vrouw is. Met wie moesten zij zich identificeren? Met rondborstige ‘heldinnen’ als Lara Croft en Xena, the Warrior Princess, die bijna nog minder dan eendimensionaal zijn? Of met alle superheldinnen in comics die vrijwel geen kleren dragen? Natuurlijk vecht je tegen de Hulk in je bikini, dat doen mannen toch ook? Als Iron Man een Iron Woman was, dan had haar harnas vast een blote navel.

Fantastisch om te zien dat juist Disney, niet bepaald bekendstaand om politieke correctheid, heeft besloten om met Star Wars een pad in te slaan waarop jonge meisjes en vrouwen op een positieve manier een rolmodel voorgeschoteld krijgen. Slechterik Captain Phasma in Star Wars 7, The Force Awakens, is een vrouw in een stoer zilveren harnas, zonder uitsparingen voor borsten en zonder blote buik. Gewoon een functioneel harnas. Mannen klaagden erover: “Hoe kan je nou zien dat het een vrouw is?” Juist. Dat kan dus niet. Want dat is niet nodig in een gevecht. F-u-n-c-t-i-o-n-e-e-l. Niet sexy, functioneel.

Niet sexy, maar functioneel

De hoofdrol in deze film is overigens weggelegd voor een andere vrouw en een donkere man! En ook nog eens een vrouw die beter kan sturen dan een man en meteen respect krijgt van übermannelijke held Han Solo, zonder dat hij ooit verwijst naar het feit dat ze een vrouw is. De andere vrouwelijke hoofdrollen zijn voor de aanvoerder van het verzet en de bazin van een groot crimineel paradijs. En niemand die haar tieten laat zien.

Nu is het mijn strijd, mijn niet-religieuze kruistocht, om zo veel mogelijk mannen en vrouwen die ik ken warm te maken om Marvel-comics te gaan lezen en Star Wars-films te gaan kijken. Samen met mijn vriendin, die ook al jaren smult van Star Wars-films en allerhande comics.

Ik snap dat heel veel vrouwen al die jaren science-fiction- en superheldenfilms en -comics links hebben laten liggen. Alleen maar brede, stoere mannen die dingen opblazen en vrouwen die halfnaakt rondlopen, maar niks te vertellen hebben. Maar juist nu is er een verandering. Kijk maar naar de trailer van Rogue One: A Star Wars story. En kijk ook naar de drie originele Star Wars-films en zie hoe een prinses keer op keer mannen op hun plaats zet en zelf maar voor een oplossing zorgt, terwijl ze ook nog eens, samen met een andere vrouw en een visvormige alien, leiding geeft aan een galactisch-wijd Verzet dat probeert een ruimte-Naziregime omver te werpen!

Ook zou ik het zo mooi vinden als mannen gewoon even ophouden met zeiken over hoe hun jeugd wordt verneukt door politieke correctheid. Er is niks mis met politieke correctheid als het fouten vervangt die vervangen moeten worden. Hoe fijn is het als je dochter een stoer rolmodel heeft? Of als jij je kan vinden in de worstelingen van een vrouwelijke hoofdrolspeler in een actiefilm, in plaats van dat je hoopt dat ze in de volgende scene een strakker truitje aan heeft?

Er moet nog heel veel veranderen in Hollywood en op de redacties van Marvel, en zeker die van DC Comics, maar de kleine stappen die nu gemaakt worden, smaken naar meer. Hopelijk durven ze het vol te houden en kan ik volgend jaar mijn eerste Rogue One-tatoeage laten zetten. Voorlopig kijk ik hier nog even naar: