Beste Karakterman,
Na een slopende relatie van zeven jaar ben ik sinds drie maanden eindelijk vrijgezel. Terwijl ik alles wat achter me ligt op een rijtje probeerde te zetten, stortte ik me de afgelopen tijd in het nachtleven. Iets meer dan een maand geleden heb ik tijdens een one night stand seks gehad met een vrouw, waarbij het condoom knapte. Ik vroeg haar nog of ze geen morning after pil moest nemen, maar ze zei aan de pil te zijn.
Nu belde ze me gisteren op om te vertellen dat ze zwanger is, en dat ze het kind wil houden. Ik kreeg meteen een paniekaanval want ik ben helemaal niet klaar voor een kind. Bovendien voel ik me erin geluisd, omdat ze tegen me heeft gelogen over de pil en misschien bewust het condoom heeft laten stukgaan.
Zij zegt dat ze het kind alleen wil opvoeden, maar ik ben ook gewoon de vader, en wil niet zo’n man zijn die er niet is voor zijn kind. Ik wil haar overtuigen abortus te plegen, maar als ik dat domweg doe dan zet ze me vast weg als een harteloze egoïst. Een vriend van me zegt dat een advocaat niks voor me kan betekenen. Het voelt allemaal heel onrechtvaardig. Wat kan ik doen?
Superzaad
Beste Superzaad,
Het klopt dat je juridisch gezien geen poot hebt om op te staan. Zij kan zich beroepen op haar zelfbeschikkingsrecht, en hoeveel DNA er afkomstig van jou in haar lijf zit heeft daarop geen enkele invloed. Wat je haar ook laat tekenen of beloven, het zal door een rechter altijd nietig verklaard worden. Dat klinkt misschien oneerlijk, maar draai het om en het klinkt totaal logisch: een man die een vrouw dwingt tot abortus is niet senang. Veel mannen zien het ook ten onrechte als een vorm van anticonceptie, terwijl het een behoorlijk ingrijpende gebeurtenis is.
We leven dan wel in een tijd waarin seks en voortplanting als twee losstaande zaken worden gezien, maar je moet er altijd rekening mee houden dat ze plots weer verbonden kunnen raken, zelfs als je maatregelen genomen denkt te hebben om dat te voorkomen.
Het enige wat je kunt doen is proberen haar van jouw perspectief en jouw situatie te doordringen.
Geef aan dat je er niet klaar voor bent, dat jij juist wel je verantwoordelijkheid wil nemen maar daar op dit moment niet toe in staat bent, zowel wat betreft jouw recente verleden als jullie verhouding.
Ook kan je haar een spiegel proberen voor te houden, door haar duidelijk te maken dat ze je nu gebruikt als spermadonor, terwijl daar ook gewoon laagdempelige faciliteiten voor bestaan waarbij je niemand ongewild meesleur in je wens tot voortplanting – al is ze daar ongetwijfeld al van op de hoogte.
Uiteindelijk ligt jouw lot in haar schoot. Kiest zij of kiezen jullie na overleg samen ervoor er wel voor te gaan, dan is het aan jou om te beslissen of je het kind erkent bij de gemeente. Doe je dat niet, dan kun je geen ouderlijk gezag over je kind krijgen. Erkennen kan ook later nog, maar je hebt altijd schriftelijk toestemming van de moeder nodig.
Erken je je kind niet, dan betekent dat niet dat je helemaal gevrijwaard bent van alle verantwoordelijkheid. De moeder kan namelijk een ‘vaderschapsactie’ opstarten door een verzoekschrift in te dienen bij de rechtbank, wat neerkomt op het afdwingen van betaling van kinderalimentatie. Ontken je in dit geval dat je de vader bent, dan kan de rechter een dna-test afdwingen, die meestal voor de helft door jou en voor de helft door de moeder moet worden betaald.
Probeer niet te wanhopen. Ook als jij het nu nog niet ziet zitten om de verantwoordelijkheid van het vaderschap te dragen, kan dat over een paar maanden of een paar jaar al weer heel anders zijn. Neem de tijd om je leven op orde te krijgen en bereid je langzaam voor op je eventuele vaderrol. Ook wanneer je niet met de moeder samenleeft kun je die op een heel goede manier invullen.
Oproep: zit jij ook met zo’n knellend vraagstuk in je maag, van vergelijkbare zwaarte of misschien iets lichtvoetiger aard? Mail de Karakterman op info@dekarakterman.nl en wie weet kom je binnenkort aan de beurt. Ook benieuwd naar de podcast van De Karakterman? Luister hier.
