SEX+SPIRIT

Anti-moeder: tijd voor nieuwe sprookjes over de liefde

Miles Aldridge

Barbara Nieuwkoop heeft twee kinderen gebaard en vraagt zich af of ze moeder is. Het moederinstinct bestaat niet en de mythe van moederliefde is een leugen. Haar onbehagen met de opdringerige levensstijl heeft de activiste in haar wakker gemaakt. Zij pleit voor het afschaffen van De Moeder.

Gescheiden ouders projecteren vaak een conservatieve moraal over liefde, sex en relaties op hun kinderen. Dat doen ze vooral zodra er een nieuwe liefde in hun leven een grotere ruimte inneemt. Het idee van een romantisch ideaal wijkt niet veel af van de nog-lang-en-gelukkig-sprookjes. Zucht. De ouderethiek komt voort uit angst voor de hechting van de kinderen aan de nieuwe partner. “Wat als het met deze ook niet lukt?” lijkt de grote vrees te bepalen, waardoor nieuwe liefde langdurig wordt weggehouden van de kinderen. Als er uiteindelijk wel een ontmoeting plaatsvindt, gaat het er heel voorzichtig en officieel aan toe. Deze vorm van introductie is een equivalent van het vragen om de hand van de dochter aan de vader, wat ooit nodig was omdat je onder de 21 jaar niet zonder toestemming mocht trouwen.

Nog lang en gelukkig

Zelf ben ik er nog niet uit wat ideaal is een gescheiden leven verdeeld over een romantisch liefdesleven en een leven met kinderen. Of het door elkaar laten lopen. Ik moet er niet aan denken om op een pragmatisch niveau mijn huishouden te moeten delen. Om te weten wat (niet) ideaal is, heb ik de afgelopen twee weken verschillende visualisatieoefeningen tijdens mijn kampeervakantie kunnen doen.

Het campingleven geeft een goede blik op huishoudens. Bij de kampementen wordt de volle breedte van het leven tentoongesteld. Dit in tegenstelling tot het naar binnen gekeerde en afgesloten gezinsleven de rest van het jaar. Zo zag ik verschillende setjes een tent opzetten, eten koken en samen eten, badmintonnen, voor de tent zitten, naar het meer slenteren en de tent weer afbreken. In mijn ogen een samenwerking waarin de sleetsheid van de rolverdeling dagelijks werd bevestigd. Ik was getuige van een opeenvolging van zielloze rituelen. Als er een borrel bij de buren wordt gedronken, kan dat niet zonder begrenzing en soms zelfs schuldgevoelens.

Ik ben een uitermate gelukkige single moeder met amoureuze verbinding(en), laten we zeggen dat ik een complex leven heb. Ik leef met kinderen als een huishouden, een gezin. De tijd die ik niet met ze heb kan ik niet anders dan als vrije tijd, vrijheid benoemen. Een tijd die ik koester, want het is kostbare tijd. Het vieren daarvan gaat gepaard met intensieve dagen en nachten, zoals ik ze graag heb. De psychologen onder ons zouden het waarschijnlijk bindingsangst noemen. Ik noem het ‘vrij met afhankelijkheden.’

Kinderen vragen continu of je verliefd bent. Het lijkt de enige vorm waaruit iets kan ontstaan. Mijn lering over liefde, verbinding, relaties gaat er altijd over dat er veel van is en dat de vorm het beste onbenoembaar kan blijven. Dat geliefden elkaar opvolgen, sommige wat sneller dan anderen; dat je tegelijk ook van meer mensen kan houden en hen nabij wil zijn. Dat veel mensen sexy zijn staat weliswaaar haaks op de moraal van de exclusiviteit, maar omvat een veel realistischere boodschap over een duurzaam, want oprecht, liefdesleven.

Kinderen zijn ergens vrijer, want verliefd kan je ook op je moeder of vader zijn, broer en zus. Jongens op elkaar en meisjes op elkaar, er is veel mogelijk. Mijn kinderen maken regelmatig vriendschappen ‘uit’. Binnen een uur kan een kinderverbinding flink knipperen. Kinderen schakelen niet, ze accepteren en melden elkaar nieuwe realiteit, getuige een gesprek tussen twee jongens van zes: “Zijn jouw ouders getrouwd of houden ze gewoon van elkaar?” “Ze zijn getrouwd.” Antwoord: “Dat lijkt me wel complex.” “Weet je wat complex is? Dat het niet veel voorkomt.”

Nieuwe sprookjes  vertellen

De liefdesmoraal van ouders is hardnekkig. Er is nog geen kinderproza dat verhaalt over een route. We zullen zelf de verhalen moeten voorleven. Vertel een ander sprookje. Sneeuwitje speelde elke dag van de week met een andere dwerg. Hans wil een grietje zijn en dat wilde zijn stiefmoeder niet, waardoor hij tijdelijk ging wonen bij een leuke plastisch chirurg vermomd als heks.

Ik zie dat met het juiste verhaal kinderen elke liefdevolle vorm en verbinding accepteren zonder oordeel. Waarom leven zo velen dan in een herhaling van verliefd, verloofd en getrouwd? Het is bekend en herkenbaar voor de wereld die buiten ons is en wellicht wordt het daarom zo hardvochtig nageleefd. Een nieuwe vorm is eng en risicovol en heeft een onbekend einde. Daarmee is het echter ook interessant en uitdagend. Wegblijven bij voorspelbaarheid en daarover verhalen aan de kinderen is een wezenlijke les. Over dat liefde niet voorspeld kan of begrensd moet worden. Liefde is leven. Elke dag, elke nacht.

 

Click to comment

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

VERS

We do not believe in the world empowering women.

We believe in women empowering the world!

Journalist, activist, game-changing artist, mind-body scientist, international solidarist?

Join the tribe

Copyright © 2020 Vileine

To Top