Hoe heet het?
Men Explain Things To Me door Rebecca Solnit
Waar en wanneer?
Amerika, 2015 (hoewel het titelessay al uit 2008 stamt)
Waar gaat het over?
Ooit, in een ver, vaag verleden, kende men het woord ‘mansplaining‘ niet. Toen vond iedereen het nog heel erg normaal dat oude, witte mannen in elk debat en elke discussie de boventoon voerden – ook als ze eigenlijk niets van het onderwerp afwisten. Rebecca Solnit, auteur van meer dan 16 non-fictieboeken, vertelt in het titelessay over de keer dat een dergelijke man haar op een feest verbeterde over een onderwerp waar ze zelf over had geschreven en haar vervolgens een boek aanraadde – wat uiteindelijk haar eigen boek bleek te zijn. En dat was niet de eerste, en zeker niet de laatste keer dat dat haar, en de meeste vrouwen, overkwam. Ze besloot een essay over het fenomeen te schrijven. De term ‘mansplaining’ komt misschien niet rechtstreeks uit haar koker, maar met Men Explain Things To Me heeft Solnit een onmiskenbare bijdrage geleverd aan de verspreiding ervan.
Waarom moet je dit boek toch echt lezen?
Men Explain Things To Me is heel erg goed geschreven. Het bestaat uit zeven korte essays, waarvan het titelessay en het daaropvolgende The Longest Road, over verkrachtingscultuur, de belangrijkste zijn. Solnit legt in beide essays op heldere en boeiende wijze uit dat fenomenen als mansplaining en verkrachting geen geïsoleerde gebeurtenissen zijn, maar dat ze een patroon vormen waardoor vrouwen wereldwijd worden onderdrukt. Bevind je je in een discussie tegenover iemand die dat ontkent? Lees Men Explain Things To Me en je hebt voortaan altijd een overtuigend antwoord paraat.
Wat moet je weten als je dit boek toch niet wilt lezen?
Solnit vindt dat mansplaining méér inhoudt dan een irritant, maar niet zo belangrijk fenomeen: mannen vertellen vrouwen niet alleen wat ze moeten doen, vrouwen internaliseren dat ook en geloven dat ze zelf niets te melden hebben:
“This syndrome is a war that nearly every woman faces every day, a war within herself too, a belief in her superfluity, an invitation to silence.”
Maar het feit dat vrouwen in onze maatschappij niet gehoord worden en geen stem hebben, heeft nog veel belangrijker en soms zelfs dodelijke gevolgen. Bijvoorbeeld als vrouwen systematisch niet geloofd worden als ze verklaren dat ze gestalkt worden, of verkracht zijn, of het slachtoffer zijn van huiselijk geweld.
En denk je nu: wat een onzin, zo erg is het toch allemaal niet? Laat deze passage dan vooral even op je inwerken:
“Some men explained why men explaining things to women wasn’t really a gendered phenomenon. Usually, women then pointed out that, in insisting on their right to dismiss the experiences women say they have, men succeeded in explaining in just the way I wrote they do.”
Kant-en-klare quote voor feestjes en partijen:
“Every woman knows what I’m talking about. It’s the presumption that makes it hard, at times, for any woman in any field; that keeps women from speaking up and from being heard when they dare; that crushes young women into silence by indicating, the way harassment on the street does, that this is not their world. It trains us in self-doubt and self-limitation just as it exercises men’s unsupported overconfidence.”
Pingback: Hallo Meneer: Groot – Vileine.com