WORLD+CULT

Instant Classic: The Group

In Instant Classic bespreken Vileine-redacteuren feministische klassiekers, zodat jij ze niet meer hoeft te lezen – maar het straks wel wilt.

Hoe heet het?
The Group door Mary McCarthy

the-group1

Waar en wanneer?
VS, 1963

Waar gaat het over?
The Group speelt zich af in de jaren dertig en volgt een groep vriendinnen na hun afstuderen. Het boek opent met een bruiloft en eindigt met een begrafenis. Daartussenin komen de hoofdpersonen allerlei kwesties tegen waar moderne vrouwen nog steeds tegenaan lopen: anticonceptie, kinderopvoeding, het vinden van de juiste man, huwelijksproblemen, carrièreproblemen, seksisme, aanranding en ga zo maar door. Kay trouwt met een man die onzeker is over zijn carrière. Libby probeert zelf een carrière op te bouwen in de uitgeefwereld. Priss trouwt met een kinderarts en heeft moeite om met haar zoon zijn strenge voorschriften te volgen. Dottie probeert geen verwachtingen te hebben als ze naar bed gaat met arme kunstenaar Dick, maar ziet ten onrechte toch zijn suggestie om een pessarium aan te laten meten als een belofte. Norine is zo’n beetje de slechterik van het stel – als je de mannen niet meetelt, tenminste. Toch krijg je wel medelijden als ze zich beklaagt dat haar studie haar ongeschikt heeft gemaakt als huisvrouw. En Lakey, de mooiste? Die blijkt een Lesbienne te zijn (systematisch met hoofdletter gespeld).

group

Waarom moet je dit boek toch echt lezen?
Het interessante aan The Group is dat het boek zowel opvallend modern is als toch wel gedateerd. Zo is de houding tegenover borstvoeding tegenwoordig omgekeerd: het wordt in het boek nog als hoogst opmerkelijk gezien dat Priss (onder invloed van haar man, een kinderarts) borstvoeding geeft. Elders klinken de discussiepunten echter bekend: want moet je een kind eten en aandacht geven als het erom vraagt, of moet je je juist houden aan een strak schema? Het maakt maar weer eens duidelijk dat we altijd al sterke meningen hebben gehad over dingen waar we eigenlijk vrij weinig van weten.

Ook op andere plekken heerst deze dichotomie. De beschrijving van de eerste keer seks van Dottie? Heel herkenbaar. Minder herkenbaar is het echter dat ze haar pessarium in het park achterlaat als Dick de telefoon niet opneemt: het is nu moeilijk voor te stellen dat je niet genoeg privacy hebt om dat ding mee te nemen naar je (gedeelde) appartement. Dat Lakey lesbienne is, en dat haar vriendinnen hun best doen om haar en haar vriendin als een “normaal” stel te behandelen? Progressief, toch? Behalve dat ook uit de beschrijving blijkt dat iedereen, inclusief de schrijfster, het stel toch in een heteronormatief kader probeert te plaatsen.

Van andere stukken word je heel erg blij dat je níet in de jaren dertig (of zestig) leeft: het is maar mooi dat mannen hun vrouw tegenwoordig niet meer zomaar kunnen laten opnemen in het gesticht, dat psychische aandoeningen minder een taboe zijn en dat het tegenwoordig makkelijk is om aan allerlei soorten anticonceptie te komen.

Wat moet je weten als je dit boek toch niet wil lezen?
In de nasleep van de verkiezingen is het moeilijk om te negeren hoe wit en geprivilegieerd de hoofdpersonen zijn. Zelfs de armste van het stel heeft het niet echt zwaar. Hadden de meiden van de groep in onze tijd geleefd, dan was het niet heel moeilijk te geloven dan tweederde voor Trump zou hebben gestemd. Een boek kan echter ook feministisch zijn als de hoofdpersonen dat zelf niet bepaald zijn. The Group was in zijn tijd controversieel (en razend populair) omdat het vrouwen in al hun facetten toonde: vrouwen die houden van seks, vrouwen met ambities, vrouwen zonder interesse in mannen, vrouwen met kinderen en vrouwen zonder kinderen. Omdat het boek op een heldere manier laat zien waar deze vrouwen mee te maken krijgen, zonder te preken, wordt het stiekem een pleidooi voor de volledige menselijkheid van vrouwen.

Kant-en-klare quote voor feestjes en partijen:
“I mean exactly that,” Mr. Davison retorted. “You’ve hit the nail smack on the head. We pay a price for having money. People in my position”— he turned to Kay —“have ‘privilege.’ That’s what I read in the Nation and the New Republic.” Mrs. Davison nodded. “Good,” said Mr. Davison. “Now listen. The fellow who’s got privilege gives up some rights or ought to.”

Click to comment

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

VERS

We do not believe in the world empowering women.

We believe in women empowering the world!

Journalist, activist, game-changing artist, mind-body scientist, international solidarist?

Join the tribe

Copyright © 2020 Vileine

To Top