Hallo meneer Wilfred Genee,
Vorige week kwam een filmpje online van uw ‘interview’ met Sylvana Simons in De Balie, in het programma Operatie Interview. Waarom u – als sportjournalist – de expertise had om een politica te interviewen over emancipatie en racisme, is mij om te beginnen onduidelijk. Maar ach, u bent een blanke man, dus uw kennis nemen we, zoals gebruikelijk is, maar even voor vanzelfsprekend aan.
Het is moeilijk een interview te noemen; u laat de geïnterviewde geen moment uitpraten. In feite wil u alleen maar antwoord op één vraag: “Sylvana, waarom ben je zo irritant?” Een vraag die ik overigens nog nooit aan het adres van mannelijke politici heb gehoord. En eigenlijk hebt u het antwoord allang zelf. “Er is een soort analyse van jou gemaakt, het is wel grappig hè, iedereen deed het hè? Waarom mensen jou zo irritant vinden? Je zou pedant zijn, je zou te gracieus zijn, je zou te uitgesproken zijn, je bent donker, je bent een vrouw, je spreekt over onderwerpen die gevoelig zijn.”
Dat iedereen een ‘analyse’ maakt over waarom Sylvana ‘irritant’ zou zijn, betwijfel ik sterk. Het stuk waar u het over lijkt te hebben, is ook geen analyse – de columnist stelt hier de vraag of het aan haar schoonheid zou liggen dat ze irritant gevonden wordt. Toch presenteert u het alsof er een irritatie-index bestaat, waar Sylvana objectief hoog op scoort. Laten we dat even in een tabelletje zetten, voor de duidelijkheid:
De irritatie-index volgens Wilfred Genee
Helder toch? Wacht even… Welke van deze categorieën zouden eigenlijk irrelevant moeten zijn? Iets met gelijke behandeling los van gender en huidskleur. Voor de volledigheid hier ook even een indexje van:
De irrelevantie-index volgens mensen die normaal kunnen nadenken
Andere politici worden geprezen om hun uitgesproken aard en het aansnijden van gevoelige onderwerpen. Bij Sylvana vindt u dit allemaal wat lastiger. Volgens u niet vanwege het onderwerp, nee, u staat “helemaal achter de boodschap.” U “hebt een Perzische vrouw,” dus daarmee bent u sowieso gevrijwaard, zij is uw excuus om alles te mogen zeggen. Met dezelfde logica kunnen voetbalfans geen hooligans zijn, om even een vertaling naar uw eigen veld te maken. U lijkt het daarbij te hebben over een exotische aanwinst en had hier makkelijk in plaats van ‘vrouw’ ‘kat’ kunnen zeggen.
Nee, het gaat u om ‘de manier’ waarop Sylvana de boodschap brengt. Dat uitgesproken zijn en gevoelige onderwerpen onder de aandacht brengen een probleem is, hangt nauw samen met de andere eigenschappen. Een – gracieuze, donkere – vrouw mag niet óók uitgesproken en pedant zijn. Ik zie de emotionele kortsluiting al ontstaan bij u, Wilfred, wanneer uw ego tijdens deze elf minuten ongestreeld blijft. De afwijzing, oh, de horror. U geeft tegelijkertijd toe zelf irritant te zijn om iets te bereiken. Blijkbaar hebt u daar recht op – maar u wilt wel dat Sylvana zich aanpast, ze moet “gewoon aardig en warm” zijn. Dat terwijl ze online gelyncht wordt – helaas meer dan alleen een spreekwoord in Oh Sylvana – en wanneer ze het heeft over een moeilijk onderwerp. Om dat te eisen van een vrouw moet wel de krankzinnigheid zijn van onze tijd.
Laten we nu eens naar u kijken, meneer Genee. Half-stotterend en zelfverdedigend blijft u Sylvana onderbreken met vragen waarop u het antwoord helemaal niet wilt horen. U zit erbij als een onderuitgezakte recalcitrante tiener, die zich vastklampt aan zijn laatste beetje hoop om zaterdag uit te mogen van zijn ouders. In plaats van te luisteren naar iemand die op dit punt nu eenmaal meer recht van spreken heeft, kiest u de makkelijke weg. U kiest ervoor om te blèren dat de ander iets fout doet. Dat is pas verdomde irritant.
