Wie is onze heldin?
Hildy Johnson, gespeeld door Rosalind Russell, is in His Girl Friday een sterjournalist van Chicago’s krant The Morning Post. Hildy is de enige vrouw in haar vak in deze film uit de jaren ‘40, maar ze lijkt met gemak alle mannen aan te kunnen. Hildy is namelijke een ijzersterke vrouw met een scherpe tong. Daarbij gaat ze ook nog eens heel chique gekleed in mantelpakjes en heeft ze zo’n kakkineus accent. Saillant detail: in het originele toneelstuk The Front Page, waarop deze film gebaseerd is, is Hildy een man.
Haar doel
Zo ver mogelijk van de hoofdredacteur van The Morning Post, tevens haar voormalige echtgenoot, vandaan zien te komen. Ze wil een rustig leven als huisvrouw van een verzekeringsman uit Albany met kinderen. Dat klinkt niet als een erg feministische premisse. Willen sterke feministische vrouwen niet vooral carrière maken? Maar geloof me, als je His Girl Friday gezien hebt snap je dat feminisme meer is dan carrière en ambitie.
Wat voor obstakel moet ze overwinnen?
Hoofdredacteur Walter Burns, gespeeld door Cary Grant, doet er echt alles aan om Hildy bij de krant te houden. Hij sluit zelfs een levensverzekering af bij Hildy’s aanstaande echtgenoot, om haar nog één nieuwsverhaal voor hem te laten schrijven over een ter dood veroordeelde. Hildy gaat door de hoge commissie op de levensverzekering op dit voorstel in.
Haar baas
Walter heeft dan wel een mooie schedel, maar hij is een enorm botte, seksistische man. Hij luistert niet naar Hildy, denkt te weten wat goed voor haar is, praat keihard door mensen heen, en doet vooral wat hem goed uitkomt. Hij geeft schromelijk toe dat hij Hildy tijdens hun huwelijk slecht behandeld heeft, maar verder kon ik geen greintje sympathie voor deze man opbrengen. Walter is namelijk een enorme manipulator en zelfs een crimineel. Zo zorgt hij dat de zakken van Hildy’s verloofde gerold worden, hij belandt driemaal door list en bedrog in de cel en hij laat zelfs Hildy’s schoonmoeder ontvoeren.
Haar love interest
Na zes weken in Reno te hebben gezeten om de scheiding legaal te maken, gaat Hildy op vakantie naar Bermuda en ontmoet daar Bruce Baldwin. Oké, Bruce is een nogal overbeschermend in het begin, maar als Walter voorstelt dat Hildy nog een artikel voor hem schrijft, geeft hij haar daar alle gelegenheid toe. Bruce is het meest vriendelijke personage in deze film, dus je voelt een steekje medelijden als Hildy hem niet meer ziet staan en hij zonder haar naar Albany vertrekt.
En wie is de backstabber?
Natuurlijk Walter. Gedurende His Girl Friday ontvouwt zich een kat-en-muisspel, maar in eerste instantie denk je dat Hildy goed genoeg door de wol geverfd is om Walter’s sluwe plannetjes te doorkruisen. Als Walter uiteindelijk Hildy de vrijheid geeft om naar haar echtgenoot te gaan, barst ze opeens in snikken uit. Niet omdat Walter een enorme lul is, waardoor Bruce weer in de gevangenis is belandt, maar omdat hij haar zomaar zou laten gaan. WTF Hildy? Je hebt zes weken in Reno gezeten voor een scheiding. Dat is tamelijk wat tijd om alles in overweging te nemen), plus je bent de hele film aan het roepen dat je klaar bent met de krant. Bovendien heeft Walter echt niets gedaan om je dat te laten heroverwegen. In deze film betekent ‘nee’ helaas dus toch ‘ja’.
De befaamde oneliner/powermoment
Er is één hoopvol moment waarop Hildy echt haar koffers pakt en op het punt staat de perskamer uit te lopen. Even tevoren heeft ze net aan de telefoon het volgende tegen Walter gezegd:
“Now, get this, you double-crossing chimpanzee: There ain’t going to be any interview and there ain’t going to be any story. And that certified check of yours is leaving with me in twenty minutes. I wouldn’t cover the burning of Rome for you if they were just lighting it up. If I ever lay my two eyes on you again, I’m gonna walk right up to you and hammer on that monkeyed skull of yours ‘till it rings like a Chinese gong!”
Maar dan ontsnapt de veroordeelde en verandert Hildy weer van gedachten. Vervolgens ben je de hele film aan het wachten tot iemand met zo’n massieve oude telefoon op de schedel van Walter begint te hameren, maar helaas is er geen sprake van dit powermoment.
De moraal van het verhaal
Er is geen moraal, want iedereen zit achter zijn eigen gewin aan. Zelfs de regisseur gebruikt de ter dood veroordeelde als een komisch element. Niet echt passend voor zo’n zwaar onderwerp.
Maar ehm…is deze film eigenlijk feministisch?
Nee, His Girl Friday is ronduit seksistisch. Misschien vraag je je nu af waarom ik His Girl Friday überhaupt gezien en besproken heb? Dat komt omdat hij op een paar lijstjes van The Huffington Post staat als inspirerende carrièrevrouwenfilm met als argument dat Hildy zoveel ambitie laat zien.
Ja, Hildy heeft ambitie, maar ondertussen wordt ze onderdrukt door een corrupte, beestachtige man en moet ze uiteindelijk naar zijn pijpen dansen. Je snapt gedurende His Girl Friday steeds beter dat een huisvrouw zijn van de zachtaardige Bruce voor Hildy een aanlokkelijk alternatief is. Natuurlijk zit ze dan ook in een onderdrukte genderrol – maar in ieder geval heeft ze dan wat speelruimte.
Pingback: 365 dagen Vileine: leven, liefde en lessen! – Vileine.com