Wie is onze heldin?
J.C. Wiatt, gespeeld door Diane Keaton, is een carrièrevrouw die het helemaal voor elkaar heeft. Ze maakt lange uren op een groot kantoor in New York en is zo succesvol dat ze als de ‘tiger lady’ bekend staat. Ze is afgestudeerd aan Yale en heeft een MBA van Harvard. Verder woont ze met haar partner in een mooi appartement en verzamelen ze Afrikaanse kunst. Met andere woorden: J.C. is een yup (young urban professional), de voorganger van de hipster. Denk: minder baard en meer kak.
Haar doel
Er ligt een promotie als partner in het verschiet voor J.C. en als ambitieuze vrouw laat ze dat niet zomaar aan zich voorbijgaan!
Wat voor obstakels moet ze overwinnen?
Een verre neef van haar is met zijn vrouw omgekomen in een auto-ongeluk, en ze hebben J.C. hun babydochtertje Elizabeth nagelaten. Opeens wordt J.C.’s perfecte leventje overhoop gegooid. Ze onderzoekt eerst nog de optie om Elizabeth ter adoptie op te geven, maar als ze er achterkomt dat de adoptie-ouders godsdienstwaanzinnigen zijn besluit ze toch de zorg voor Elizabeth op zich te nemen. Dan wordt het een kwestie van een balans vinden tussen werk en ouderschap. Je zou zeggen dat J.C. zich met haar baan makkelijk een nanny kan veroorloven, maar ook hier komt een carrousel van kleurrijke figuren voorbij, die J.C. toch liever niet alleen achterlaat met Elizabeth.
Haar baas
Fritz Curtis is een oude zakenman die alvorens J.C. Elizabeth kreeg en nog met geen woord gerept heeft over kinderen, haar tijdens het gesprek over een mogelijk partnerschap duidelijk maakt dat ze geen gezin kan hebben met deze werkuren. Zij moet kiezen. Hij geeft gelukkig nog wel toe dat het hem wél gelukt is om alles te hebben, omdat hij een vrouw heeft die “gewoon” alles thuis regelt met de kinderen, enzo. Kun je je voorstellen wat er gebeurt als J.C. probeert Elizabeth de fles te geven tijdens een werkbespreking?
De rivaal
J.C.’s medewerker Ken Arrenberg probeert ondertussen heel geniepig de teugels in handen te krijgen en J.C.’s klant Food Chain af te pakken. Als Fritz de deal uiteindelijk aan Ken geeft en J.C. een minderwaardige zaak krijgt, besluit ze om ontslag te nemen. Ze koopt een rustiek huis met enorm veel hectares in Vermont en verhuist er met Elizabeth naartoe.
Haar love interest
Steven Buchner en J.C. hebben een weinig romantische relatie. De seks duurt maar een paar minuutjes en ook de rest van de relatie lijkt meer op een zakendeal. Steven is dan ook snel weg als J.C. besluit om het ouderschap van Elizabeth op zich te nemen.
In Vermont heeft J.C. het vooral druk met haar huis, dat toch een paar fundamentele gebreken heeft, zoals een dak, centrale verwarming en aansluiting op de watervoorziening. J.C.’s spaargeld is bijna op en ze heeft een paniekaanval en valt flauw. De loodgieter brengt haar naar de dierenarts Dr. Jeff Cooper, gespeeld door Sam Shepard. J.C. vindt hem eerst stom, omdat hij geen arts blijkt te zijn. Maar als hij haar een keer helpt met de lekke band van haar auto verwisselen en hij haar een keer vol op de mond neemt, heeft J.C. opeens knikkende knieën inplaats van het gevoel aangerand te zijn.
De beste vriendin
Elizabeth houdt van haar spaghetti op de muur smeren en ze begint net te huilen als J.C. in bespreking zit. Gelukkig heeft Elizabeth zo’n onweerstaanbaar schattig snoetje met blauwe ogen en blonde krulletjes, dat je nooit lang boos kan blijven. En als J.C. in geldnood zit, is zij de inspiratiebron voor een nieuwe onderneming. Elizabeth is namelijk verzot op het huisgemaakte appelprakje van J.C. Als ze het in de lokale winkel verkoopt, merkt J.C. dat het goed ligt bij yuppie’s en heeft ze opeens een goed idee voor een onderneming, waar Elizabeth het uithangbord voor is.
Powermomenten
- Als J.C. besluit om Elizabeth toch niet af te staan.
- Als J.C. ontslag neemt en besluit om naar Vermont te verhuizen met Elizabeth.
- Als ze haar eigen bedrijfje weet op te zetten en succesvol te maken.
- Als Food Chain haar bedrijf wil kopen en ze op haar oude kantoor is om een deal te sluiten. Hoewel ze in eerste instantie blij is weer mee te tellen bij de grote jongens, besluit ze het toch niet te doen. Ze vindt het gewoon te fijn dat ze haar eigen werk en tijd met Elizabeth kan indelen.
- Als J.C. aan het einde van de film thuiskomt en Elizabeth op de grond zit te spelen.
De moraal van het verhaal
In de bedrijfswereld wordt er nauwelijks rekening gehouden met werkende ouders, en wordt er vanuit gegaan dat er een partner thuis is (meestal een vrouw) die al het werk doet.
Maar ehm… is deze film eigenlijk feministisch?
Ja, zeker omdat Baby Boom één van de weinige films is die één van de grootste problemen die vrouwen, en ook mannen, op de werkvloer ondervinden aan de kaak stelt. Bij de zoektocht naar een nanny vliegt de film wel mateloos uit de bocht, als ze eerst een christelijke fanaticus, dan de strenge Duitse Helga, vervolgens een meisje met psychische problemen, en dan nog een vrouw in burka op sollicitatie krijgt. Dit legt wel erg de nadruk op hoe vreemd en onbetrouwbaar nanny’s zijn. Iedereen die The Nanny Diaries gelezen of gezien heeft, weet dat er echter veel grotere problemen bij de werkgevers liggen.
Maar uiteindelijk is deze film vooral kritisch op de hardnekkige concurrentiestrijd en de competitieve maatschappij, waarbij iedereen wil uitblinken en de beste wil zijn. Zo komt J.C. er bij een zandbak in Central Park achter dat ze mateloos achterloopt met Elizabeth te trainen, zodat ze naar één of andere prestigieuze pre-peuterschool voor geniale baby’s kan. Door het aanbod van Food Chain af te slaan en te kiezen voor Elizabeth, Vermont en misschien ook wel Jeff, neemt J.C. duidelijk afscheidt van die rat race.
