Hallo meneer Wijnberg,
Wat moet het mooi leven zijn, in uw wereld. Er bestaat daar namelijk een ware panacea voor elke kwaal waar een vrouw van vruchtbare leeftijd aan kan lijden. Overspannen? Worstel je met je identiteit? Heb je financiële problemen? Gewoon zwanger worden, meid, en alles komt goed.
Je krijgt er haast de neiging van om het uit te proberen. Tsja, je dácht natuurlijk heel bewust tot de conclusie te zijn gekomen om geen kinderen te krijgen. Maar wat weten vrouwen nou van hun eigen wensen en verlangens? Al die keuzevrijheid, daar zijn vrouwenhersens gewoon niet op berekend.
U lijkt het ook zeer te betreuren dat de man zich tegenwoordig met de beslissing bemoeit, in plaats van zonder zeuren “leverancier” te zijn van sperma en salaris. Toch vreemd, hè, dat mannen iets minder enthousiast zijn over het krijgen van kinderen nu de meeste vrouwen iets meer verwachten dan dat. Nu mannen ook wel eens achter de kinderwagen moeten lopen en – je gelooft het niet – zelfs wel eens verantwoordelijk zijn voor het verwisselen van een luier.
Nee, vrouwen moeten gewoon baren en vooral niet nadenken over praktische zaken. Geld, bijvoorbeeld? “De praktijk leert dat zodra er kinderen komen, de financiële zaken vanzelf wel volgen,” schrijft u. Natuurlijk. Vandaar ook dat helemáál niet één op de negen kinderen in Nederland opgroeit in armoede.
Vooral die laatste paragraaf van uw stuk, die was op Twitter populair. “Ik zie veel vrouwen tussen de pakweg 29 en 35 die in de knoop zitten. Ze hebben duidelijke symptomen van overspannenheid en worstelen met hun identiteit. Het belangrijkste advies dat ik ze geef? Word zwanger! Een kind zorgt ervoor dat de zoektocht voorbij is. Jij gelukkig, je kind gelukkig, en je (schoon)ouders gelukkig!”
Vrouwen die juist in de knoop ráken van een zwangerschap? Die bestaan niet. Postnatale depressie? Nog nooit van gehoord – daar krijgt zeker niet één op de tien vrouwen in meer of mindere mate mee te maken. En worstelen met je identiteit? Geen enkel probleem als je er opeens nóg een identieit bijkrijgt – die van moeder – en je daar je weg in moet vinden. Het naamloos probleem, waar Betty Friedan in de jaren zestig over schreef? Als het geen naam heeft, zal het ook vast niet heel belangrijk zijn.
Lesbische vrouwen? Single vrouwen? Vrouwen zonder kinderwens? Onvruchtbare vrouwen? Die waren er kennelijk niet in de tijd van ‘verliefd, verloofd, getrouwd en een kind’ waar u zo duidelijk naar terugverlangt. De tijd dat alles nog eenvoudig was. De tijd dat je als per ongeluk zwangere vrouw maar twee mogelijke keuzes had: trouwen met de ‘dader’, van wie je daarna nooit meer af kon komen, of op zoek gaan naar een illegale, onveilige abortus.
Nee, vrouwen van nu. Die hebben een overschot aan keuzes! De keuze om te kiezen voor een leuk leven zonder kinderen – wie heeft dat nou nodig? De keuze om je zwangerschap(pen) te plannen, zodat je kan studeren en financieel onafhankelijk kan zijn – alleen maar verwarrend. De arme meisjes raken er maar van in de knoop. Nee, die goede oude tijd, toen alle vrouwen, alle kinderen en alle (schoon)ouders gelukkig waren. Dat was nog eens wat.
Dag meneer Wijnberg.
