Iedereen haat Donald Trump. Oké, nee, niet iedereen – alleen iedereen die mensenrechten niet geheel onbelangrijk vindt. Dat is gelukkig best een grote groep mensen. Van het Amerikaanse volk krijgt Trump de laagste waarderingscijfers ooit, op elk continent worden protestmarsen gelopen, en zijn eigen vrouw wil zijn hand niet vasthouden. Een fortuinlijk effect van deze algemene afkeer is een rijkdom aan anti-Trump-opiniestukken, anti-Trump-kunst en anti-Trump-gesprekken bij de koffieautomaat op maandagochtend. Maar niet elk afkeurend commentaar is even constructief.
Homo’s niet als punchline
Ten eerste: roepen dat een man seks heeft met een andere man is niet grappig, vernederend of überhaupt boeiend. Ook niet als het gaat om Trump en Putin. En toch lachen we om de muurschildering waar de twee elkaar zoenen en om de lichtprojectie waar Trump zwanger is van Putins baby. Ook grapte presentator Stephen Colbert in zijn populaire Late Night Show dat Trumps mond “alleen goed is als holster voor de lul van Putin”:
Er valt genoeg te zeggen over de mogelijke banden tussen de Russische regering en de 45e president van de Verenigde Staten. Gelukkig kan dat ook zonder homo’s en transgender mannen als punchline te gebruiken. In de vrijgekomen tijd kunnen we het dan hebben over wat het beleid van de Verenigde Staten en van Rusland nou eigenlijk betekent voor queer mensen – over de Tsjetsjeense concentratiekampen voor homo’s en over de Amerikaanse vice-president, die kinderen hetero wil maken door middel van elektroshocks.
Fatshaming is nooit oké
Ten tweede, dik zijn is meer dan prima. Dus ook bij Trump. Niet omdat we aardig voor hem moeten zijn, maar omdat hij niet de enige is die onze opmerkingen hoort of leest. Memes delen van zijn onflatteuze foto’s of lachen om naakte standbeelden waar hij een overdreven dikke buik heeft, geven het signaal af dat dik zijn gênant en fout is. Dat signaal horen we al genoeg, ook van Trump zelf. Rosie O’Donnell noemde hij bijvoorbeeld een ‘fat pig’ en ook Miss Universe Alicia Machado ontkwam niet aan een vergelijking met een varken: Trump noemde haar Miss Piggy. Toch is omgekeerd fatshamen niet de oplossing. Lachen om Trumps gewicht of zeggen dat de pot de ketel verwijt dat hij zwart ziet, maakt het seksisme achter Trumps opmerkingen nog niet ongedaan.
Ten derde, een geestelijke of psychische aandoening zorgt er niet voor dat iemand een gevaarlijke klootzak wordt, hoewel dat denkbeeld ontzettend populair is. In werkelijkheid lopen mensen met een psychische aandoening een beduidend grotere kans om slachtoffer te worden van geweld, dan om pleger te zijn. Bovendien raakt Trumps beleid juist mensen met psychische aandoeningen. Dankzij Trumpcare is er minder geld voor educatie en ondersteuning, en worden mensen met een zware psychische aandoening hard aangepakt. Diezelfde mensen wegzetten als boeman, is pijnlijk. Daarnaast had, volgens onderzoek van Duke University, de helft van de Amerikaanse presidenten een geestelijke ziekte. En die waren lang niet allemaal ongeschikt voor het presidentschap, zoals Donald Trump met zijn gebrek aan ervaring en kennis dat wel is. Bovendien is beweren dat Trump gewoon “gek” is een bliksemafleider van de diepe, structurele problemen in Amerika. Trump heeft de vreemdelingen- of vrouwenhaat tenslotte niet uitgevonden.
‘Gek’ als bliksemafleider
Zijn zelfvertrouwen kent bijna geen grenzen. Beest logisch, want met zijn steenrijke, witte, heteroseksuele, cis-achtergrond (zonder handicap maar wel met een geldig Amerikaans paspoort) wordt Trump niet benadeeld door de maatschappij. In een samenleving waarin slechts één van die eigenschappen al tot superioriteitsgevoel kan leiden, is het niet gek dat iemand die alle zeven hokjes aantikt, zichzelf met een heilige vergelijkt:
The new Pope is a humble man, very much like me, which probably explains why I like him so much!
— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) 25 december 2013
Laten we vooral doorgaan met het bekritiseren en belachelijk maken van The Donald, maar laten we dat niet doen over de ruggen van minderheden.
