TODAY+TOMORROW

Hallo Meneer: Holman

Je ziet ze overal: witte oude mannen die dingen vinden van de wereld. In de rubriek ‘Hallo Meneer…’ mogen Vileine vrouwen ook wat terugzeggen. Deze week een appèl op verantwoordelijkheid van meneer Theodor Holman en zijn baas Ronald Ockhuysen, over een onlangs verschenen column in het Parool.

Hallo Meneer Holman,

U bent vierenzestig en schreef wel vaker onuitstaanbare dingen
Maar dat is hoe zaken in het Parool soms gingen,

Dichten vanuit het perspectief van de dader
daarover valt echter geen discussie te beginnen
wij praten wel verder met uw hoofdredactie-vader.

Hallo Meneer Ockhuysen,

Één van uw vaste columnisten, meneer Holman, heeft zich in zijn laatste column in de schoenen kunnen plaatsen van een veertienjarige jongen die een zwaar misdrijf heeft begaan. Daarom richt ik me tot u. De hoofdredacteur van het Parool. Ik roep hierbij op tot het nemen van verantwoordelijkheid namens jullie krant.

Ik vraag me af waarom er in een nationale krant ruimte wordt gegeven aan herhaaldelijke normalisering van verkrachtingscultuur zonder enige journalistieke of literaire waarde. Verkrachtingscultuur wordt gevormd door heersende sociale waarden en gedragingen in een omgeving die ruimte biedt aan het normaliseren of trivialiseren van seksueel geweld en misbruik. Zoals in onderstaand fragment.

“In het bos kwam hij haar tegen
En hij werd meteen verlegen
En de schaamte die hij voelde,
Wakkerde zijn woede aan.

Hij zou haar tot liefde dwingen.
Die zou dan wel overspringen.
Maar toen hij haar hoorde krijsen,
Voelde hij zijn kwade waan.”

Deze omgeving is in dit geval het Parool. Het normaliseren van seksueel geweld en misbruik gebeurt onomwonden in de column. Doordat het gedicht is geschreven vanuit het perspectief van de dader wordt er een ongepast romantisch licht geworpen op de walgelijke daden, zonder verdere context. Het misdrijf wordt hier beschreven als een kwestie van liefde: “Hij zag zich al met haar verloofd.” Waar uw columnist zich over vergist is dat verkrachting nooit over liefde gaat. Het gaat zelfs niet over lust. Het gaat over geweld, macht en onderdrukking. Weer wordt seksueel geweld gedefinieerd vanuit de ‘lustbeleving’ van de (mannelijke) dader. Het perspectief van de dader wordt niet kritisch onder de loep genomen. De enige vorm van veroordeling schuilt in de woorden: “Wat haalde hij zich in zijn hoofd.” Dat is nog minder dan minimaal.

Door het kritiekloos romantiseren van het perspectief van de dader lijkt het alsof er wordt gezocht naar begrip voor het misdrijf. Dit zou al kwalijk genoeg zijn als het ging om een fictieve gebeurtenis, maar dit is net gebeurd. Het perspectief van het slachtoffer wordt in de column van meneer Holman totaal uitgewist, terwijl de rouw voor de familie nog maar net begonnen is. Hiermee wordt haar het recht op haar verhaal ontnomen. Ook dat is verkrachtingscultuur. Alsof dat niet erg genoeg is wordt in de column zelfs gesuggereerd dat de manier waarop het slachtoffer liep en keek er voor zorgde dat hij moest over gaan tot zijn misdaden: victim-blaming. “En als Ze even naar je keek, Dan raakte je in diepe trance.” Een verkapte vorm van het beschuldigen van het slachtoffer. Ook dit is een veelvoorkomend en essentieel onderdeel van verkrachtingscultuur. Wij bekijken het slachtoffer in deze column door de ogen van iemand die haar prille schoonheid als breekbaar ervaart. Zelfs haar pijn beleeft de lezer vanuit het dader-perspectief: “Maar toen hij haar hoorde krijsen”. Wie is er precies bij gebaat, om dit in een gerespecteerde krant te plaatsen?

Wie is bij deze zogenaamde vrijheid gebaat?

Natuurlijk kunnen jullie je beroepen op onze vrijheid van meningsuiting. Daarnaast is het ook een fictief en ‘artistiek’ project te noemen. Maar daarmee is de discussie niet af: hoofdredacteuren moeten zich gaan afvragen hoe ver de vrijheid van meningsuiting moet worden doorgetrokken als een column niks verdedigbaars aan berichtgeving toevoegt en ontzettend veel kost, nu zelfs de familie van het slachtoffer op een verbale manier het vreselijke geweld met machtsvertoon (podium in grote krant zonder wederhoor) door de strot wordt gedrukt.

Al schrijvende ben ik me ervan bewust dat ook wij meeliften op andermans leed. Maar negeren is onmogelijk. Aan de hand van deze verschrikkelijke gebeurtenis proberen we duidelijk te maken dat dit losstaande misdrijf onderdeel is van een extreem giftig cultuurtje waarin verkrachting wordt genormaliseerd. Met het aanhalen van dit voorbeeld hopen wij dat de verantwoordelijkheid genomen wordt door hen die de grenzen van een veilige samenleving moeten bewaken. In uw positie en bij uw krant worden dit soort keuzes gemaakt. We vertrouwen erop dat er bij Het Parool serieus gepraat zal worden met de heer Holman.

Dag meneer.

5 Comments

5 Comments

  1. paul damen

    12 juni 2017 at 19:14

    ‘heeft zich in zijn laatste column in de schoenen kunnen plaatsen….’, ‘richt ik me tot u […] namens jullie krant’, ‘Waar uw columnist zich over vergist…’, ‘kunnen jullie je beroepen op onze vrijheid van meningsuiting…’, en nog wat intersectionele wartaal. Zeg, mevrouw Omar, ga eerst eens een cursusje spellen en stijl doen, en bep dan vooral verder. Maar schrijf nooit nee, nóóit meer een corrigerend bedoelde column aan een krant.

  2. Mayo

    12 juni 2017 at 20:37

    Mevrouw, u moet zich is druk maken om echte onderdrukkers en dat fopfeminisme is los laten. Daar bewijst u de hele wereld een dienst mee. Ga een echte studie volgen en stop met dat gezeur. Uw gezemel is werkelijk waar te gek voor woorden.

  3. perzik

    12 juni 2017 at 21:49

    Zozo, een bepaalde ideologische groep is weer eens beledigd. Gratis tip: leer wat het doel van literatuur is, stop mannen de schuld te geven van letterlijk alles en probeer de sexistische hypocrisie te minderen.

  4. Frans Hartman

    13 juni 2017 at 09:46

    Hoe verdrietig is het tochg om mensen als deze eeuwige student een plaats te gunnen in de krant. Wat een verdriet dat iemand een gedicht helemaal niet snapt. Dat iemand uit een serene vloedgolf aan zinnen van Holman juist het tegengestelde ziet. Blijkbaar is dit weer een van die jonge mensen waar we ons land aan over moeten laten in de toekomst. Als dat zo zou zijn is er weinig hoop meer op iets positiefs.

  5. Obadiah

    13 juni 2017 at 13:53

    Begrip willen tonen voor recente misdrijven is niet wat ik uit dat stuk van Holman distilleerde. Zo kwam het op mij niet over. Ik zou feministen willen zien ageren tegen de wensen van vrouwen in de slaapkamer. Keel dichtknijpen, kokhalzend deepthroaten, en alle gaten tegelijk gevuld. Pissen in de bek. En dat allemaal verheerlijken en normaal vinden (oa. Katja Schuurman). Hoor en lees ik namelijk niks tegen.

Leave a Reply

Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

VERS

We do not believe in the world empowering women.

We believe in women empowering the world!

Journalist, activist, game-changing artist, mind-body scientist, international solidarist?

Join the tribe

Copyright © 2020 Vileine

To Top