Ah, gelukkig! Een man komt ons uitleggen hoe we met seksuele intimidatie moeten omgaan en hoe we de #MeToo campagne moeten uitvoeren! pic.twitter.com/sQyvFyXb0o
— Anne Fleur Dekker (@annefleurdd) October 18, 2017
Hallo Meneer Mark Koster,
Vrijdag schreef u in het Quote-artikel “#Meetoo beweging moet met bewijzen komen” het volgende: “Vrouwen die seksueel zijn gemaltraiteerd moeten mannen daar direct op aanspreken of aangifte doen en niet met suggestieve #metoo-tweets aandacht opeisen. De ik-ook beweging maakt er nu een potje van.”
De actie werd ruim tien jaar geleden al door de zwarte activiste Tarana Burke, gestart om jonge, zwarte slachtoffers van seksueel geweld een hart onder de riem te steken. Naar aanleiding van het Harvey Weinstein-schandaal werd de hashtag trending. Dat leverde een stroom van berichten op – vrouwen spraken zich voor het eerst uit over het misbruik dat ze hadden meegemaakt – en stelden zich daarmee ontzettend kwetsbaar op. Het doel van de actie: laten zien dat seksueel grensoverschrijdend gedrag veel vaker voorkomt dan wordt gedacht.
Volgens u moeten vrouwen mannen direct aanspreken op hun gedrag, of aangifte doen. Ervaringen delen en uitwisselen – met als doel elkaar te ondersteunen – vond u onzin. Mannen aanspreken op ongewenst gedrag lijkt een logische vervolgstap, maar makkelijk is dat niet. Mannen hebben meer testosteron die ervoor zorgt dat ze fysiek sterker zijn. Tel daar de machtsverhouding tussen bijvoorbeeld een Weinstein en een jonge actrice bij op, en u kunt zich een voorstelling maken van waarom je als vrouw liever zwijgt dan spierallen laat zien. U noemde uw opiniestuk op de website van Quote een “broederlijk goedbedoeld advies” maar veel liever hadden wij begrip terug gelezen op een platform met een bereik als Quote.
De #MeToo-beweging maakt van alles los. Het leidde tot discussie en in veel gevallen tot wederzijds begrip. Hartstikke fijn natuurlijk want een probleem als seksueel geweld gaat de hele maatschappij aan en niet alleen de slachtoffers ervan. Toch bleek de strekking van de actie (luisteren naar slachtoffers, nadenken over u eigen gedrag) best een uitdaging te zijn voor veel mannen en daarom helpen we ze graag op weg. Daarom: de meestvoorkomende afweerreacties op #MeToo en een antwoord, zodat u ze niet meer op vrouwen in uw omgeving hoeft af te vuren.
Maar er zijn toch veel ergere dingen op de wereld? Waarom hebben we het niet over zielige kindjes?
Klopt, het is altijd wel ergens erger. Surprise; feministen in Nederland weten heel goed dat bijvoorbeeld vrouwen elders op de wereld veel minder vrijheden hebben. Maar dat neemt niet weg dat we ook over de situatie hier kunnen discussiëren want het een sluit het ander namelijk niet uit. Als dat wel zo zou zijn, zouden we hier wel kunnen stoppen met praten over kabinet Rutte III omdat Noord-Korea onder het dictatoriale beleid van Kim Jong-un staat. Door het ‘elders is het erger’-argument te gebruiken, wordt afleiding gezocht van de oorspronkelijke discussie.
Waar zijn de mannen met hun verhalen? Hebben die niks meegemaakt dan?
Seksueel misbruik is vreselijk, óók als dat door mannen wordt ervaren. Maar het feit is wel dat seksueel geweld tegen vrouwen een probleem is van een veel grotere omvang. In 2016 noemde een hoogleraar gendergerelateerd geweld het in Trouw een ‘epidemisch probleem’. Volgens Europees onderzoek heeft één op de tien vrouwen verkrachting meegemaakt en is één op de vijf Nederlandse vrouwen als kind (<15) slachtoffer geweest van seksueel geweld. Die cijfers zijn veel maar dan ook veel te hoog, en daar wordt met de actie #MeToo nu luidkeels aandacht voor gevraagd. Geweld tégen mannen is een taboe-onderwerp dat zeker niet vergeten mag worden, maar dat was niet het onderwerp van deze actie. Door de aandacht naar geweld tegen mannen te verleggen, dwalen we weer af van de oorspronkelijke discussie.
Vrouwen moeten zich niet als slachtoffer opstellen
Een veelgehoorde op Twitter deze week: vrouwen zouden de slachtofferrol opzoeken. Beste mannen, die rol hóeven ze niet op te zoeken want elke vrouw die in haar leven een vorm van seksueel geweld heeft meegemaakt, ís al een slachtoffer. Bij seksueel geweld bestaat er niet zoiets als een ‘ondergrens van slachtofferschap’ waardoor men wel of niet aanspraak mag maken op sympathie. Alle ervaringen doen ertoe in de discussie. En nee, die hoeven niet tot in detail gedeeld te worden voor je wat compassie mag verwachten.
Door te doen alsof vrouwen zich aanstellen, creëert u bovendien een klimaat waarin vrouwen zich minder snel zullen durven uit te spreken uit angst dat ze toch niet serieus genomen worden. “Ik zweeg omdat ik bang was voor ongeloof en het verdriet van anderen”, schreef auteur Saskia Noort niet voor niets deze week in de Volkskrant.
Flirten is niet meteen intimidatie
Klopt, en met een ‘onschuldige flirt‘ bent u ook heus niet zomaar een dader. Maar zoals Pascal Vanenburg eerder deze week al op Joop.nl schreef: “Als je het verschil niet weet tussen flirten en onwenselijk gedrag, stop dan alsjeblieft direct met flirten.” Hebben we verder niks aan toe te voegen.
Ik doe dat niet hoor. #notallmen
Gefeliciteerd, hartstikke fijn voor u. Maar dat je nooit een vrouw hebt aangerand, wil niet zeggen dat u niet heeft bijgedragen aan de cultuur waarin seksuele intimidatie genormaliseerd is. Spreekt u zich uit als mensen grappen maken over verkrachting? Als een vrouw beetgepakt wordt in een kroeg? Als de grenzen ‘een beetje vaag zijn’ maar u denkt dat het wel goed zal zitten? Dit geldt ook voor vrouwen: laten we ons in godsnaam uitspreken, ook wanneer we zelf niet het directe slachtoffer zijn. Hoe meer mensen in opstand komen tegen grensoverschrijdend gedrag, hoe beter.
Maar het is instinctief gedrag, we kunnen er niks aan doen
Het is vrij simpel: we hebben allemaal hormonen maar zijn ook allemaal het product van duizenden jaren beschaving. Beschaving houdt onder meer in dat we niet naar elke impuls meteen hoeven te handelen. Bovendien hebben mannen geen alleenrecht op geilheid, maar iedereen (m/v/anders) heeft wel de verantwoordelijkheid om daar op een normale manier mee om te gaan. Vrouwen lopen ook niet de hele dag achter hun doos aan. De meesten niet, dan.
Ik weet niet wat ik eraan kan doen
Begrijpelijk, de verhalen zijn overweldigend en het probleem gigantisch. Waar vrouwen al mee geholpen zijn, is als ze serieus genomen worden. Als er wordt geluisterd naar hun verhaal, zonder dat de vraag ‘maar zo erg is dat toch niet?’, ‘weet je wel zeker dat…’ of iets van gelijke strekking gesteld wordt. Als er naar ze wordt geluisterd zonder dat daar meteen een weerwoord tegenover moet staan. Uiteindelijk kunnen we dan als maatschappij toewerken naar een punt waarop we niet lachen als er een verkrachtingsgrap wordt gemaakt, of wegkijken als een vrouw in de kroeg beetgepakt wordt. Daar kunt u elke dag het verschil in maken. Het is het meest mannelijke wat u ooit zult doen.
Dag Meneer.
Pingback: Kanttekeningen: #IHave aardig moeten doen tegen aanranders – Vileine.com
Pingback: Nieuwsflash: Europarlement op de kop door #MeToo – Vileine.com