Hallo Meneer Segers,
In het interview met het Algemeen Dagblad van afgelopen zaterdag bindt u de strijd aan met de volgens u uit de hand gelopen seksuele vrijheid. Die seksuele vrijheid, zo betoogt u, heeft geleid tot ‘uitwassen’ zoals het seksueel geweld waar nu onder de #MeToo campagne zo veelvuldig over wordt gerapporteerd. U ‘koestert de seksuele vrijheid als een waarde’ en ‘wilt die van niemand inperken’, maar toch, die uitwassen kunt u niet negeren. De seksuele vrijheid is ‘verabsoluteerd’.
U snapt het niet, of u wilt het niet snappen. Afgaande op de eerste resultaten van de ChristenUnie in het nieuwe kabinet – het zorgen dat de abortuspil lekker lastig beschikbaar blijft voor vrouwen – vrees ik het laatste. Het koesteren van de seksuele vrijheid is doorgaans niet gebaat bij het begrenzen van reproductieve rechten, en zo’n stap in de verkeerde richting baart zorgen over wat u nog meer op dit gebied van plan bent.
Laat me u iets uitleggen. Seksueel geweld is geen uitwas van seksuele vrijheid, seksueel geweld is het ontbreken van seksuele vrijheid. Seksueel geweld gaat om het misbruiken van macht, om het ontkennen van de seksuele vrijheid, rechten en autonomie van de ander. Seksuele vrijheid en seksueel geweld sluiten elkaar dus bij definitie uit. Snapt u?
Vrouwen zijn niet uw “dochters”
U hekelt het gegeven dat ‘mannen denken te kunnen beschikken over de lichamen van vrouwen’. Wat fijn dat u dat net als ik, en vele anderen met ons, ook verwerpelijk vindt. Maar waarom dan geen pleidooi voor juist méér seksuele vrijheid, het soort vrijheid dat gebaseerd is op gelijkwaardigheid en waaronder iedereen leert de wensen en grenzen van een ander te herkennen en te respecteren? Ik krijg zo de indruk dat u het eigenlijk gewoon een heel vervelend idee vindt als er zoiets zou bestaan als een absolute seksuele vrijheid waaronder iedereen (zelfs vrouwen!) met wederzijdse instemming bepaalt hoe en met wie en hoe vaak ze seks hebben.
Wellicht heeft u zich laten inspireren door de laatste aflevering van De Tafel van Tijs, waar psychiater Bram Bakker uitgebreid ongefundeerd mocht verkondigen (met sterk weerwoord van schrijfster Maartje Laterveer) dat het allemaal de schuld is van de huidige ‘loskoppeling tussen liefde en seks’. Alsof seksueel geweld geen verschijnsel is van alle tijden, dat juist goed gedijt in een cultuur van seksuele onderdrukking en schaamte. Seksueel geweld komt zelfs het vaakst voor in intieme relaties, onder omstandigheden waar liefde en seks niet losgekoppeld lijken te zijn. Nee, niet de wilde en willoze vrouw die zich uitlevert aan de verabsoluteerde seksuele vrijheid heeft de meeste kans om slachtoffer te worden van seksueel geweld, de vrouw die zich volgens uw ‘’traditionele’’ waarden netjes bindt aan een partner loopt statistisch gezien het meeste risico.
U gebruikt de #MeToo campagne handig om een bruggetje te slaan naar de seksindustrie, waarbij u beweert dat het u gaat om het aan de kaak stellen van mensenhandel, niet om uw eigen morele agenda. Echter, niets riekt meer naar een morele agenda tegen sekswerk dan uw argument dat ‘niemand zou willen dat je dochter dit beroep deed’. Nu ben ik niet vies van morele agenda’s (ik heb er zelf ook één) maar geef ik wel de voorkeur aan het soort moraal dat bepaalt dat vrouwen autonome individuen zijn die zelf hun seksuele vrijheid mogen invullen. En niet het soort dat gebaseerd is op wat u, Meneer Segers, graag wilt dat uw dochter later wel of niet gaat doen.
Dag Meneer Segers.
