REAL/FAKE

Ontregeld: tv-reclames

Aafke Romeijn doet nuchter verslag van gestoorde scènes in de wondere wereld van onze o zo tolerante maatschappij, media en onderwijs.

Thuis keken we niet veel tv. Het gebruikelijke uurtje met Sesamstraat, Jeugdjournaal en Het Klokhuis, daarna naar bed. Soms, heel soms bleef de tv aan staan en kwam er een reclameblok voorbij. Ik zag mijn moeder fronsen bij de eerste Robijn-reclame waarin een huisvrouw de wasmachine stond in te laden. Eén reclame verder – Unox, een huismoeder achter het fornuis – ging de tv resoluut uit. Ik snapte er niks van, maar kwam zwijgend tot de conclusie dat mijn moeder een hekel had aan reclame. Dat was begin jaren negentig.

Gisteravond sloeg het plotseling toe: de allergie die mijn moeder destijds al plaagde. De reclames vielen tijdens een RTL4-programma waarin John Williams mensen van hun geldproblemen af probeerde te helpen. Een filmpje waarin een man in een Nissan loeihard door een duistere stad scheurt. Naast hem, in de passagiersstoel: een meisje van begin twintig in een wit zomerjurkje dat licht lijkt te geven. Waarom rijdt ze zelf niet? Omdat zij en haar vriendje achtervolgd worden door twee andere Nissans, en er dus een sterke, ervaren en beschermende chauffeur achter het stuur moet zitten?

Daarna: een parfumreclame. Elie Saab, meen ik me te herinneren. Een al even duistere stad. Een jonge vrouw zwiert, lichtgevend, over de straten. Ze draagt een lichtroze jurk met veel flappen stof die sierlijk achter haar aan zweven. Hoge hakken, opgestoken haar. ‘Moet zij aantrekkelijkheid voorstellen?’, hoor ik mezelf vragen. ‘Zou iemand nu echt die parfum gaan kopen? Die outfit is toch totaal onpraktisch?’ En dan, al iets analytischer: ‘Wie bepaalt eigenlijk hoe vrouwen verbeeld worden in reclames?’.

Vrouwen; ze mogen best topfuncties bekleden. Maar tijdens reclameblokken kennen ze hun plek. Als moeder, huisvrouw, of feeërieke droomverschijning. Dat was begin jaren negentig al zo, en mijn vermoeden is dat het nog wel even zo zal blijven.

1 Comment

1 Comment

  1. Renzo

    17 februari 2016 at 18:59

    mannen in reclame: vaak de sul. De lompe boer of heel eenzijdig neergezet als alleen maar spierbundel of geil op vrouwen. Of als statusobject.
    Weet je Aafke??

Leave a Reply

Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

VERS

We do not believe in the world empowering women.

We believe in women empowering the world!

Journalist, activist, game-changing artist, mind-body scientist, international solidarist?

Join the tribe

Copyright © 2020 Vileine

To Top