Share

Tweet

Share

Share

Email

Comments

Meredith ging naar een bijeenkomst van verzetssprayfeministen en nam een paar waardevolle lessen mee.

Feminisme op de politieke agenda zetten is over het algemeen al moeilijk genoeg. Dus wanneer een politicus zegt dat hij opkomt voor vrouwenrechten, feministen vervolgens massaal boos worden en de media er dan ook nog aandacht aan besteden, dan weet je dat er iets heel bijzonders aan de gang is. Maar waar maken de feministen zich nou zo druk om? Meredith legt het aan je uit.

Na Keulen kwamen ze ineens met uit alle afvoerputjes van de opiniepagina’s opdagen: mensen met extreem rechtse ideeën die het al die tijd eigenlijk echt te doen was geweest om vrouwenrechten. Dus kwam Wilders op 23 januari verzetsspray uitdelen in Spijkenisse om ‘onze’ vrouwen te beschermen tegen enge buitenlanders die hun dochters willen verkrachten.

Met één superhandig protest van ongeveer tien vrouwen met een spandoek, werd de hele retoriek van de PVV onderuitgehaald. Filmpjes gingen viral en de media dook er bovenop alsof ze al een maand glutenvrij hadden moeten eten en gepresenteerd werden met een cronut. Vice. Het NRC. Kamervragen.

@mirjamdewinter de woorden van meneer: jullie willen verkracht worden, jullie zijn vies, jullie willen een piemel pic.twitter.com/7KmTkBIHDG

— Marion Keete (@okeetje) January 23, 2016

Niemand kon hierna nog met droge ogen beweren dat Wilders en zijn aanhangers ook maar iets te maken hadden met feminisme. Zo’n effectief tegengeluid heeft het Nederlandse feminisme al tijden niet meer meegemaakt. Kijk, hier kunnen we wat van leren! De vrouwen achter deze actie organiseerden afgelopen woensdag een avond over ‘strategieën voor verzet tegen racisme en seksisme’.  Ik ging erheen om verslag te doen.

Hier zijn de zeven dingen die ik geleerd heb van deze verzetssprayfeministen:

1. ‘De Islam, dat is pas seksisme!’ is geen argument
De logica achter dit soort uitspraken gaat als volgt: jullie – feministen – houden je alleen maar bezig met suffige mutsenzaken zoals turven hoe vaak vrouwen op tv komen, of welk speelgoed er te koop is bij de Bart Smit. Als we ons bezig zouden houden met echte grote mensenzaken, dan zouden we het eens over de onderdrukking van vrouwen door de Islamitische landen moeten hebben!

Dit soort redeneringen krijg je op het moment te horen als je zegt dat je een feminist bent, waarmee de tegenstander twee vliegen in één klap vangt: door het gevoel dat de Europese cultuur verlicht, tolerant, en superieur is te bevestigen én de ogen te sluiten voor onderdrukking en seksisme in eigen land. En dat, beste vrind, is een drogreden.

2. Dit publieke debat over de veiligheid van vrouwen heeft weinig te maken met feminisme
Dit klinkt tegenstrijdig, want de veiligheid van vrouwen op straat is zeker een feministisch onderwerp. Maar stel jezelf de volgende vragen; over welke vrouwen hebben we het dan, die moet beschermd worden? Van wie moeten ze beschermd worden? En hoe ziet die bescherming er dan uit? Wie gaat vrouwen dan beschermen? Waarom?
Gokje, ik denk dat het de PVV helemaal niet interesseert of vrouwen om álle vrouwen te beschermen tegen geweld. De bezorgdheid over de veiligheid van ‘onze vrouwen’ heeft in deze context helemaal niets met feminisme te maken. Het gaat over controle over gekleurde mannenlichamen en ‘pure’ witte vrouwenlichamen. Patriarchischer dan de tampontax dus.

3. Het is niet toevallig dat xenophobie en seksisme zulke goede vriendjes zijn
‘Keep your legs and your borders closed!’ In de feministische theorie wordt vaak besproken hoe de lichamen van vrouwen betrokken worden bij discussies over de zuiverheid van de natiestaat. Een van de initiatiefnemers van het protest maakte er op facebook een prachtige post over. Daar waar ons nationalistische gevoel van wat goed en juist en beschaafd is bedreigd wordt,
ontstaat negen van de tien keer een discussie over de ‘puurheid’ van ‘onze’ vrouwen. Bij de afschaffing van slavernij, bij de opkomst van het fascisme aan het begin van de eeuw; 3…2…1… Rapefugees!

4. Verkrachters zijn meestal geen ‘enge mannen’
Seksueel geweld vindt zo vaak plaats, dat het niet erg spannend meer is om het erover te hebben wanneer het niet jouw probleem is. Het is makkelijker om te geloven dat verkrachters alleen vieze mannen in bosjes en enge buitenlanders zijn, dan de saaie werkelijkheid; dat er iedere dag vrouwen verkracht worden door hun baas, hun vriend, hun collega of die jongen op het feestje, die eerst zo leuk leek. Daarvoor moet je namelijk ineens dealen met al die #zeghet-verhalen op twitter. ‘Islamitische testosteronbommen’, dat klinkt daarentegen als iets waar Sylvester Stalone lekker zijn machinegeweer op kan leegknallen. Hoppatee, probleem opgelost.

5. Je bek open trekken tegen seksisme en racisme is vermoeiend; ook als je Sunny Bergman bent.
Het is frustrerend, iedere keer Snarkypants McHumorloos te zijn die gezellige kinderfeestjes en leuke grapjes komt verzieken. Voordat je het weet ben je die persoon waar niemand meer mee wil praten in de kroeg. Want iedereen vindt het best, die gelijkheid van man en vrouw, totdat je vertelt dat knusse Hollandse dingen als rokjesdag ook onderdeel van het probleem zijn. Gelukkig zijn er ‘Feminist Killjoy’ slingers te koop bij Etsy, dus je hoeft nooit meer de sfeer te verpesten zonder dat er glitters bij betrokken zijn.

6. De goede manier om ongelijkheid aan te kaarten? Die bestaat niet.
“Tijd voor een gezellig gesprek over racisme!”, zei niemand – ooit. Dus wees maar gewoon ongezellig en zeg het alsnog. Tone policing, of het controleren van de manier waarop, wanneer, of door wie er gepraat mag worden over onderdrukking en oneerlijkheid, is een bijzonder effectieve manier om te zorgen dat iedereen zijn bek houdt en alles blijft zoals het is.

7. Soms is het gewoon tijd voor een spandoek
Er is een tijd van dialoog en er is een tijd van confrontatie. Wees als de verzetssprayfeministen en wees niet bang voor dat laatste. Het recht om te demonstreren is niet zoals die zak gedroogde kikkererwten die achterin je kast ligt, die vast van pas komen in geval van nood, maar waarvan je eigenlijk niet zo goed weet hoe je ze moet gebruiken. Als je je stem niet gebruikt, vergeet je dat je er recht op hebt. Use it or lose it.

Meredith Greer organiseert de Museumnacht van Amsterdam en is hoofdredactrice van het online magazine Nachtbrakers. Daarvoor schreef ze graag en veel voor hard//hoofd en liep ze stage bij Vrij Nederland. Ze houdt van feestjes met kunst, trage films, korte verhalen, lange artikelen en gifjes.