TODAY+TOMORROW

Hallo Meneer: Hartman

Je ziet ze overal: witte oude mannen die dingen vinden van de wereld. In de wekelijkse rubriek ‘Hallo Meneer…’ mag Meredith ook wat terugzeggen.

Hallo meneer Hartman,

Gefeliciteerd, u heeft een boekje geschreven! Het viel moeilijk te vermijden, uw hoogstpersoonlijke lofzang op de Nederlandse vrouw. In het boekje legt u uit hoe vrouwen, volgens uw ervaringsdeskundige inzicht, in te delen zijn in 76 soorten, van ‘De Rammelende Eierstok’ tot ‘De Rolmops’, met bijbehorend commentaar over leefgewoonten, lichaamsbouw, en neukbaarheid. Er is voor de mannelijke lezers vóórin het boek ook ruimte gereserveerd om te noteren op weke datum ze welk type vrouw ‘gespot’ hebben. Gotta catch ‘em all. Dit alles natuurlijk geschreven vanuit liefde voor vrouwen. U bent namelijk een vrouwenliefhebber, u heeft ze heel hoog zitten. Maar ze worden een beetje te sterk voor u en iedereen die teveel macht heeft, moet onderuit gehaald worden.

Ik ben me er van bewust dat ik niet de eerste ben die vanuit Vileine een stukje over u heeft geschreven. En eerlijk: ik heb geprobeerd mijn kopje ’ik bemoei me niet’-thee te blijven slurpen. Maar u maakt het wel erg moeilijk. Kennelijk heeft de mediacampagne van uw uitgever vruchten afgeworpen, want u komt hoog binnen in de bestsellerlijst. En ook zat u inmiddels bij (hoe kan het ook anders) DWDD te vragen om een reactie. U bereidt zich al voor op alle feministes die over u heen gaan vallen. En ik ben de kwaadste niet: waarom kunnen we u niet uw verzetje gunnen?

In een interview in het Parool zegt u dat u niks heeft met vrouwen die u te provocerend vinden. “Ik provoceer altijd meteen als ik een vrouw leer kennen, om te kijken wat voor vlees ik in de kuip heb. Pure tijdswinst, want binnen vijftien minuten is het meestal wel duidelijk. Ik val op knappe, lieve vrouwen, maar als ze geen humor hebben, ben ik weg.” Niet voor niets hebben deze humorloze feministen ook hun eigen categorie: ‘Het Opzijteefje’. U legt aan Matthijs van Nieuwkerk uit dat u het verschrikkelijk vindt om met ze naar bed te gaan omdat die allemaal eisen dat je ze laat squirten. Wat heeft u een zwaar leven.

U hebt uw frame goed op orde. Ik moet volgens dit narratief natuurlijk wel met de grap meedoen, laten zien dat ik één van die knappe, lieve, leuke meisjes ben die echt wel een stootje kunnen hebben. Ik moet kortom doen alsof ik ‘The Cool Girl’ ben, dat stereotype vrouwelijke personage dat Gillian Flynn als volgt beschrijft:

“Being the Cool Girl means I am a hot, brilliant, funny woman who adores football, poker, dirty jokes, and burping, who plays video games, drinks cheap beer, loves threesomes and anal sex, and jams hot dogs and hamburgers into her mouth like she’s hosting the world’s biggest culinary gang bang while somehow maintaining a size 2, because Cool Girls are above all hot. Hot and understanding. Cool Girls never get angry; they only smile in a chagrined, loving manner and let their men do whatever they want. Go ahead, shit on me, I don’t mind, I’m the Cool Girl.”

Als ik hier geen zin in heb en schrijf wat ik echt vind van uw kutboekje, dan ben ik automatisch één van die verschrikkelijke Opzijteven die u onderdrukken, uw mannelijkheid ontnemen en die geen humor hebben. Dan ben ik ineens niet meer knap, of lief of cool, en helemaal niet meer wenselijk om mee naar bed te gaan. En dan kan ik ook nog eens een boel leuke opmerkingen over squirten verwachten.

Het ding is, meneer Hartman, ik heb geen enkele behoefte om leuk, lief, en cool te doen op commando. U roept bij mij dezelfde recalcitrantie op als wanneer een vervelende oom je op een verjaardag en plein public volledig afzeikt en vervolgens zegt dat je maar tegen een grapje moet kunnen als je niet meelacht. U bent die vieze man waar je op straat langsloopt en die dan zegt: “Lach eens meisje, niet zo boos kijken!”. Op die opmerking bestaat eigenlijk maar één respons:

En eigenlijk heeft u natuurlijk ook gelijk. De geheime agenda van het feminisme ís ook het kapotcensureren van alle vormen van humor. Dus hier ben ik meneer Hartman, in volle glorie: de zure kutfeminist van uw dromen, klaar om u geen lolletje te gunnen.

Ik voel geen enkele behoefte om aan u te bewijzen dat ik humor heb, terwijl u in DWDD een vrouw in het publiek aanwijst en zegt dat ze een seksloze vrouw is met een figuur als een rolmops. Lachen gieren brullen. Iedere seksistische zak die thuis voor de buis aan zijn ballen zit te krabben voelt zich gesterkt in zijn recht om opmerkingen te maken over de lichamen van vreemde vrouwen die daar niet om hebben gevraagd. Want Maxim Hartman mag het ook. Waarom moet ik bewijzen dat ik wel tegen een stootje kan, terwijl u categorie 24 uitlegt: ‘De Zeurscheur, te laat voor een abortus’? Dit type vrouw ‘eindigt op latere leeftijd eenzaam en verlaten met stukken mos en spinnenwebben op haar vagina.’ Supergrappig. En echt ontzettend origineel. Spinnenweb + vagina = humor. Die grap heb ik echt nog nooit eerder gehoord. Ik had eigenlijk stiekem wel gehoopt op iets originelers van een man die ooit een vernieuwende en kunstzinnige televisiemaker was.

De aanleiding voor uw boek, namelijk dat vrouwen te machtig zijn geworden en dat u weigert u nog langer te laten domineren, is zo’n absurd waanbeeld dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen. Lees dit maar. Misschien dat u er wat uithaalt.

Vrouwen mogen dan niet met hun tieten schrijven, maar meneer Hartman, u schrijft wel met uw lul. Uw hele boekje valt te reduceren tot één gedachte: wil ik er wel of niet met mijn piemel in. Vervolgens deelt u de volledige vrouwelijke mensheid in op volgorde van neukbaarheid en vult dit aan met illustraties, soepel geformuleerde kutgrappen en gemakkelijke clichés. Vrouwen moeten hier vriendelijk lachend in meegaan, omdat u ons anders, god verhoede, niet meer wil neuken. Ik zie wel met wat voor soort ‘liefde voor vrouwen’ dit boek is geschreven. Legt u ons nog maar eens uit hoe hoog u de vrouwtjes heeft zitten.

Meneer Hartman, het raarste aan uw boekje is eigenlijk dat u een heel belangrijke categorie bent vergeten. Helemaal opvallend omdat dit een heel grote categorie is, waar bijzonder veel vrouwen onder vallen. Het merendeel misschien wel! Maar geen probleem, ik kan u verder helpen. Het is de ‘Kijk Nou Hoeveel Fucks Ik Geef-Vrouw’ die het werkelijk geen ene moer interesseert of u nou wel of niet met ze naar bed wilt. Valt te herkennen aan haar dikke middelvinger en haar gebrek aan geduld voor uw bullshit.

7 Comments

7 Comments

  1. Ellebelle

    12 mei 2016 at 12:40

    Amen amen amen amen. Ik kan hier echt weinig aan toevoegen, goed geschreven. Want wat een vreselijke vent vind ik hem geworden, ik vind het altijd een beetje eng als hij zijn ‘humor’ in een programma mag komen toelichten.

  2. Siel

    12 mei 2016 at 18:08

    Beste stuk dat ik in tijden gelezen heb! Wat een lul zeg.

  3. Johan Bos

    13 mei 2016 at 12:50

    Dat hij dat allemaal uitkotst zegt veel over Hartman en niets over vrouwen. Kennelijk zit er niets meer in bij dit geile varken en misschien is de vergelijking met dit dier niet gepast, want varkens zijn wel intelligent. Tegelijkertijd snap je niet dat DWDD er serieus aandacht aan besteedt. Zendtijd kopen of vriendjespolitiek, dat zal het zijn…
    En mooi geschreven, Meredith.

  4. Sabine

    15 mei 2016 at 14:05

    Goed verwoord. Kan ik mijn dochter meegeven hoe je om moet gaan met dit soort types. Dank!

  5. Henk

    15 mei 2016 at 14:36

    Véél te lang verhaal.

  6. Fritz

    15 mei 2016 at 17:23

    Ha ha Maxim Rulez! Meesterlijk. Mevrouw Meredith verdient een eigen soortnaam. Ik schat haar in als het type ‘Kinoakut'(Prachtig woord toch) maar ze smeekt om extra classificaties zoals ‘onnozel’, ‘zoogdier’, en ‘primair basaal’. Ik stel voor haar in te delen onder de noemer: loculare kinoakut vulagare. Gaat dat lukken voor de 23ste druk Maxim?

  7. P.Gieske

    16 mei 2016 at 11:37

    1. Hartman is van kinds af aan opgevoed door twee vrouwen. Dat moet je wel weten. Een percentage van jongens die op die manier groot zijn geworden met geen of te weinig mannelijk rolmodel in de buurt verzet zich puberaal en provocerend. Ik en de meeste andere mannen kijken met verbazing naar die noodzaak en drift om zich ‘als man’ te presenteren. Het doet sterk denken aan de spiergroep onder homo’s.
    Overcompensatie wordt dat genoemd. Een verdrietig soort expressie waar elke ratio of zelfbeschouwing in is verdwenen.
    Wie oplettend kijkt ziet de puberale opwinding zich letterlijk meester maken van Hartmans lichaam en gezichtsuitdrukking.
    In die zin getuigt ook zijn zendingsdrang van puberale extase. Bevestigd als deze man wordt door de media, gaat hij niet meer volwassen worden.
    2. Satire in Nederland heeft zich de afgelopen decennia sterk in puberale zin ontwikkeld. Grappen over eigen en andermans geslacht, schelden en impersoneren van nare/foute mensen en hun opvattingen voeren de boventoon. En media pikken dat graag op zonder daarbij nog langer vragen te stellen of selectie toe te willen passen.
    3. Grappenmakers verkopen uitstekend. Zie reclames, zie de uitvinding van de lachmachines, zie de talkshows, zie de eindeloze reeks van satirische programma’s. Het lijkt de enige weg naar kijkcijfers en daarmee naar een verdienmodel.
    4. Dit soort schijnhumor, geboren uit psychische noodzaak en angst, is bovendien gedropt in de discussie over vrije meningsuiting.
    Wie niet lacht of kritiek heeft is eigenlijk niet democratisch en wil censureren. Irrationeel schofferen, schelden, agressie wordt verdedigd als “het stijlmiddel overdrijving”, waardoor opeens iedere nederlander satiricus is geworden: iedere hatemail of kogelbrief kan bij dit ‘stijlmiddel’ ondergebracht worden. Daarmee is het nationaal cultuurbezit geworden dat kritiekloos moet verdedigd.
    5. Hartman en vele anderen met hem, worden indirect geexploiteerd door het grote geld, een verwrongen cultuuropvatting en door dubieuze politieke stromingen.

    Afsluitend:
    Hartmans lawaai is niet representatief. Emancipatie is een stap voor stap proces. Voor de een gaat het te snel, voor de ander te langzaam. Maar progressie is onontkoombaar. Samen komen we er wel. Hetero’s en HLBT’s. We gaan nog meer hartmannetjes op onze weg tegenkomen. Gewoon voorbij lopen, het zijn kilometerpaaltjes, meer niet.

Leave a Reply

Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

VERS

We do not believe in the world empowering women.

We believe in women empowering the world!

Journalist, activist, game-changing artist, mind-body scientist, international solidarist?

Join the tribe

Copyright © 2020 Vileine

To Top