Share

Tweet

Share

Share

Email

Comments

In Nieuwsflash belicht de Vileine redactie het meest brandende feministische nieuws, zodat je nooit meer iets hoeft te missen. Deze keer: een exclusief interview met Anne Fleur Dekker.

Ze schreef een opiniestuk over Forum van de Democratie-politicus Thierry Baudet en werd vervolgens bedreigd. Volgens Anne Fleur Dekker doet Baudet racistische en seksistische uitspraken. In reactie op het opiniestuk volgde een storm van bedreigingen aan Dekkers’ adres, waarover ze afgelopen week bij Pauw aan tafel kwam praten. Daar kwam haar verhaal niet tot z’n recht, vindt ze. Vileine sprak daarom met Dekker over echte meisjeszaken, zoals onderduiken, speciale politieprotocollen en grotere maatschappelijke problemen als seksisme.

Hoi Anne Fleur, bij Pauw aan tafel kon je afgelopen week niet uitpraten, zei je op Twitter. Wat had je daar willen zeggen?

Anne Fleur: “Hoi, ja dat klopt. Op het opiniestuk dat ik over Thierry Baudet schreef, kwamen heel veel negatieve reacties. Op zich is dat niet zo erg, want ik krijg wel vaker negatieve reacties. Het liep pas echt uit de hand toen er een onwaarheid over mij op internet verscheen, namelijk dat ik betrokken zou zijn bij stembusfraude. Door mij zou de PVV zetels hebben verloren, wat je reinste onzin is. Daardoor heb ik wel rond de 250 doodsbedreigingen gehad, en iets van 2000 andere ernstige bedreigingen. De inhoud van die berichten was heftig: “We komen je neersteken,” “We gaan je massaal verkrachten,” “We weten waar je woont en komen je opzoeken in Hilversum.” Toen ben ik op advies ondergedoken, want Hilversum is geen grote plek.”

Wie gaf je het advies om onder te duiken?

Anne Fleur: “Vrienden; de politie kwam er in eerste instantie niet aan te pas. Het waren vooral activisten om mij heen die mij dat aanraadden. Dat kwam vooral doordat ik zoveel berichten kreeg over mijn woonplaats, daardoor kwam het echt dichtbij. Ik heb toen overleg met de politie gehad, zij zeiden dat het goed was dat ik ben ondergedoken. Ze zouden de situatie in de gaten houden en ik moest bewijsmateriaal verzamelen. Eigenlijk wilde ik afgelopen maandag al naar huis, maar dat werd me toen afgeraden. Door dat opiniestuk kwam er een hetze op gang. Vanaf afgelopen zondag verschenen op verschillende extreem-rechtse media constant negatieve artikelen over mij. Daarin werden ook mijn oude tweets opgerakeld. De tweets die bijvoorbeeld bij Pauw werden besproken, over Wilders en Baudet, en totaal uit de context werden gehaald.”

Bij Pauw zei je dat tweets uit de context werden gehaald. Je tweets waren ‘ironisch bedoeld’ en je zou nooit echt stenen naar Wilders gooien. Zijn die bedreigingen aan jouw adres ook niet op zo’n ironische manier bedoeld?

Anne Fleur: “Ik denk niet dat iemand mij echt wil vermoorden, nee. Het is meer de alledaagse intimidatie en het feit dat mensen weten waar ik woon. Dat ze je wel willen intimideren op straat. Ik heb ook bij de Balie meegemaakt dat mensen mij stonden op te wachten bijvoorbeeld. Na afloop van een avondje daar stonden mensen me daar bij de deur op te wachten. Dat betekent dus wel dat er mensen op straat opzoek zijn naar mij.”

Je hebt het steeds over een ‘hetze’. Wat gebeurde er dan?

Anne Fleur: “Het is een intimidatietechniek. Dit soort extreem-rechtse media weten donders goed dat hun reaguurders massaal op je af gaan. Ze proberen je stelselmatig de mond te snoeren en ze framen mij als een linkse gek die zeer gevaarlijk is. Zo verscheen er een artikel op GeenStijl waarin zorgen werden geuit rondom de beveiliging van Thierry Baudet, omdat er eventueel een aanslag zou worden gepleegd op hem. Pas sinds er landelijke media aandacht voor mijn verhaal is, houden deze extreem-rechtse media zich stiller over mij. Door deze media-aandacht neemt de politie mijn zaak ook serieuzer. Zo moest ik gisteren naar het bureau om het te hebben over een speciaal protocol.”

Wat houdt dat speciale protocol in?

Anne Fleur: “Dat is nog een beetje gissen. Gisteren moest ik onverwachts naar de politie om mijn verhaal te doen. Tijdens dit gesprek heeft de politie aangegeven dat ik, als ik weer terugga naar Hilversum, mij moet melden zodat zij speciale voorzorgsmaatregelen kunnen nemen. Zo zal er extra worden gepatrouilleerd bij m’n huis. Ook sta ik in contact met de crisisafdeling, waardoor ik gelijk naar boven kom in het systeem als er iets gebeurt.”

Je wordt ervan beschuldigd dat je de aandacht lekker vindt. Is dat stiekem niet zo?

Anne Fleur: “Ik denk dat niemand geniet van ondergedoken zitten. De positieve aandacht misschien, maar dat is ook maar miniem. Je moet je voorstellen dat ik op dit moment niet kan werken. Dat ik alle activiteiten die ik had gepland, heb moeten afzeggen. Ik heb vrienden die niet meer met mij durven af te spreken omdat ze bang zijn dat zij ook bedreigd worden als ze met mij worden gezien. Je ziet het ook op Twitter gebeuren. Een vriendin van mij had zich daar positief over mij uitgelaten. Toen kreeg zij meteen veertig boze mensen over zich heen, zoals: “Je moet je bek houden, vieze hoer.”  Deze negatieve reacties zijn naar mijn mening nog harder omdat zij een vrouw is.”

Waarom heeft haar vrouw-zijn er dan mee te maken?

Anne Fleur: “Je merkt dat de toon van het maatschappelijke debat harder is richting mensen van kleur, moslims en vrouwen. Witte Nederlandse mannen lijken overal mee weg te komen. Zoals een Baudet of Wilders. Maar zodra een vrouw zoals Asha ten Broeke iets schrijft, krijgt ze een lading seksistische reacties over zich heen. Je wordt snel weggezet als ‘vrouwtje’ omdat je het toch niet snapt.”

Hoe zien je dagen er nu uit?

Anne Fleur: “Veel lezen wat er geschreven wordt, op het balkon zitten. Heel soms kom ik even  buiten, omdat ik nu op zo’n grote plek zit, herkennen mensen mij minder snel. Ik krijg veel steun van mijn activistische vrienden en ik heb veel contact met de media. Dit is vooral de afgelopen dagen erg toegenomen. Ook andere organisaties willen me helpen. GroenLinks, de partij waar ik voor werkte, heeft in de media wel openlijk afstand van mij genomen. Doordat zij niet solidair zijn met mijn acties, heb ik besloten de eer aan mijzelf te houden en heb ik mijn lidmaatschap bij GroenLinks opgezegd.”

Wanneer ga je weer terug naar huis?

Anne Fleur Dekker: “De politie gaf me als advies om me bij hen te melden zodra de mediastorm is gaan liggen. Dan gaan ze het speciale protocol instellen en kan ik weer terug, onder extra begeleiding. Ik schrok gisteren wel toen de politie voor de deur stond – ik dacht dat ik zou worden opgepakt. Mijn moeder belde vanuit het niets: “De politie staat voor de deur en je moet je melden.” Mijn moeder heeft het sowieso wel zwaar te verduren, want opeens staat er politie voor de deur en leest zij allemaal onwaarheden over mij op internet. Maar ik heb nergens spijt van. Ondanks de hetze denk ik dat dit het waard is.”

Wat hoop je dat hier uitkomt?

Anne Fleur Dekker: “Dat het duidelijk wordt dat mijn verhaal geen losstaand incident is. Deze gebeurtenissen staan namelijk niet op zichzelf.  Zoveel vrouwen, moslims, mensen van kleur die zich kritisch uiten, worden verketterd. Kijk naar Sylvana Simons, Aafke Romeijn en Quinsy Gario. Het is blijkbaar nog een maatschappelijk probleem dat als je geen witte man bent, je je kritiek voor je moet houden. Dat dit mij overkomt kan misschien een aanleiding zijn om het hierover te hebben. Misschien kan het zelfs een brede maatschappelijke beweging op gang brengen op links, die verbindt in plaats van uitsluit. Dat hoeft voor mij overigens niet maar van één partij te komen, maar we hebben wel een antwoord nodig op extreem-rechts. Mensen moeten zich blijven uitspreken. Ook ik zal kritisch blijven schrijven. Ik weiger me de mond te laten snoeren.”