In 2014 werd de ziekte endometriose gediagnosticeerd bij Anna. De ziekte – waarbij baarmoederslijmvlies zich ook op andere plekken ontwikkelt – was bij haar eierstokken dermate ernstig, dat ze op de operatietafel kwam te liggen. Na het herstel van de behandeling raakte Anna steeds sneller prikkelbaar. Ook had ze meer en vaker last van pijn en algehele malaise. Ze ging naar de dokter, maar kreeg te horen dat het er bij hoorde. Anna had immers een ziekte; met de pijn zou ze maar moeten leren leven.
Anna ging opnieuw aan het werk, maar liep steeds sneller tegen het limiet van haar energieniveau aan. Na verschillende onderzoeken en herhaaldelijk doorduwen, werd ze uiteindelijk via haar arbo-arts doorverwezen naar een kliniek, waar ze werd afgewezen.
Na grondig zoeken op Google kwam Anna tot de conclusie dat ze waarschijnlijk last had van het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS). Toch duurde het nog anderhalf jaar voor ze hiervoor in behandeling werd genomen. Doordat haar klachten niet door de dokters werden opgepikt, begon Anna aan zichzelf te twijfelen. De naam chronische vermoeidheid dekte de lading voor haar gevoel ook niet helemaal. Was ze dan toch een aansteller?
