Open grenzen… kunnen we terug? Nee, we kunnen alleen maar vooruit.
Neem daarom eens een stap vooruit en verbeeld je hoe de wereld er dan uit ziet. Stel: de grenzen zijn verder open gegaan en Angelina Jolie wordt gekozen als president. Na veel politiek gedoe, moeilijke internationale verhoudingen, slechte verhalen en grootspraak, zijn de mensen in de wereld de mooie beloftes beu. Terug naar het menselijke hart, dat is het thema. We landen in het jaar 2024, op het moment dat Angelina Jolie’s speech begint, net nadat ze is gekozen als president. En niet alleen als President of the United States, maar als president van de wereld. Van POTUS naar P-O-T-W!
Bijna als een robot
Daar staat ze, een beetje overrompeld en toch sterk, midden in New York, op het oude hypermoderne plein op wat ooit Ground Zero was – downtown, waar nu veel zwervers zitten nu de beurs daar al lang niet meer actief is. Op het podium is veel licht, blauw en zilver. Als geen democraat en geen republikein heeft ze gekozen voor de kleur hardblauw – de kleur van vrijheid en rechtvaardigheid. Van de blauwhelmen en de UN – het enige nog een beetje werkende instituut. Op het plein staan duizenden mensen, hopend op een betere toekomst. Zij is gekleed in eenvoudig zwart en natuurlijk opgemaakt. Weinig make-up, zo voert ze al jaren campagne. Het is alsof ze niet ouder is geworden de afgelopen tien jaar. Nog even slank. Prachtig, tijdloos. Bijna als een robot staat ze daar – ze is altijd eerlijk geweest over alles wat ze heeft geïmplanteerd om haar lichaam sterker te maken. Met bekende kledingontwerpers werkt ze allang niet meer samen. AJ – zoals ze het liefste genoemd wordt – heeft gezegd dat ze niet wil zetelen in het politiek inmiddels incorrecte en beetje ordinaire Washington, maar inplaats daarvan over de hele wereld, vooral daar waar het nodig is. Vandaag is NY, het oude Ground Zero, de plek waar ze staat. Natuurlijk met al haar kinderen en haar man Brad Pitt, met wie ze dan weer samenleeft en een lange-afstandsrelatie heeft. Hij is trots.
“Fellow People of the World, thank you to all who voted!” Haar stem is nog niet over de schrik heen, maar snel pakt ze een uiterst rustige toon. “It seems like science fiction today….. I love science fiction! I love movies and futures, as you know.” Meteen maakt ze de overstap naar een serieus onderwerp: menselijke waardigheid. Waarom science fiction goed is en niet alleen voor de harde technologie: juist ook voor de zachte menselijke en sociaal-culturele verhoudingen. “Iedereen begint als een ‘zero’,” steekt ze van wal, “en daarom zijn we zoveel waard. Vandaag, hier, altijd en overal: we zijn allemaal gelijk. Na al die jaren inzet voor de ‘global human rights’ – voor de rechten van de mens – die van het kind, de vrouw en de man: alles begint met gelijkheid en eigenlijk met liefde. In principe worden we allemaal hetzelfde geboren, natuurlijk met ons eigen DNA, onze eigen unieke structuur, in onze eigen cultuur met eigen unieke waarden en normen. En gelijkheid is een knap lastig begrip als je bedenkt hoe verschillend we ook zijn. Maar we zijn gelijk en dat is waar we voor strijden. Voor de mensheid en de wereld.”
#LOVEISGOOD
“What doesn’t kill you, makes you stronger!” vervolgt AJ op een rustige toon. Haar stem verheft ze niet. “Al onze menselijke ervaringen – de goede en de slechte – maken ons wie we zijn. Jullie, iedereen die vanuit die eigen unieke krachten, talenten, culturen en geloven hier vandaag staan. Onze natuur is voortplanten, mooiere werelden maken. Voor én met onze kinderen en kleinkinderen; nu én later. We hebben moeilijke jaren meegemaakt. Niemand meer, niemand minder. Mensen met kapitaal hebben kapitaal verloren, mensen met grond hebben hun grond kapot zien gaan, maar ergens anders kwamen er prachtige plekken voor in de plaats. Ook nieuw kapitaal. We hebben moeten leren kijken naar vergankelijkheid, naar de enorme kracht van de natuur. We zijn in nieuwe situaties terecht gekomen…. ecologisch, sociaal, economisch, en ook technologisch en cultureel.” De massa grinnikt. Natuurlijk zijn ze daar omdat het spel van de gevestigde orde zo plat, zo nep en doorzichtig was geworden. Het kon echt niet langer doorgaan zo. Het systeem heeft gefaald. AJ gaat niet op het gegrinnik in, maar spreekt strak door. “We kijken anders naar de wereld dan tien jaar geleden, we hebben onze ideeën bijgeschaafd. Dat ging soms makkelijk en vreedzaam, maar was ook moeilijk met de nodige conflicten. Het onrecht over de hele wereld heeft onze ogen geopend, al wilden we ze liever sluiten. Antwoorden hadden we niet. De informatie op het web verdubbelde, verdrievoudigde en ging nog een paar keer rond. Napraten en nog een keer hetzelfde zeggen – maar antwoorden kwamen er niet. Soms kwamen er vreselijke beelden, vreselijke woorden, haat en onrecht, de ongelijkheid en ook de machteloosheid voorbij – dit heeft ons niet alleen sterker gemaakt, maar ook menselijker. Misschien kunnen we zeggen dat we volwassen geworden zijn! Het wordt daarom tijd dat we de zaken weer vanuit ons menselijk zijn bekijken. Los van partijen. Los van partijpolitiek. Los van geloof. Los van persoonlijke agenda’s. We moeten focussen op de issues die spelen. Daar draait het om! Ooit moest ik in films spelen om dit aan mensen te vertellen, nu is het realiteit.”
Maleficent als voorbeeld
“Oplossingen zullen vanuit ons hart komen, op internationaal niveau, los van nationale politiek. De wereld is groot en klein tegelijkertijd, ook sterk en kwetsbaar tegelijkertijd. We kunnen ons soms sterker maken en daarna mogen we ons gevoel weer tonen over dat wat we weten en hebben gezien. Verdriet mag. We hebben massaslachtingen, bomaanslagen en wrede oorlogen gezien, we hebben vreselijke overstromingen meegemaakt, maar gelukkig kunnen we het tij ook keren en hoeven we niet alleen te doemdenken. Gelukkig kunnen we ons vandaag de dag focussen op de oplossingen. Er zijn mensen overleden en nieuwe mensen geboren. Langzamerhand kunnen we dingen als één geheel gaan zien, los van welk geloof dan ook. Het draait om universele waarden en universele waardigheid. We mogen uitgaan van de kern, de kern van wie we zijn en waarom we leven. We zijn verbonden met elkaar, we zijn onderling afhankelijk van elkaar. Laat je daarom niet meevoeren met de massa, volg niet blind wat iedereen zegt, maar laat weten wie je bent. Denk en doe. Vanuit je eigen kracht. Laten we dat ook vanuit liefde doen. Liefde voor elkaar. Liefde voor de wereld. Liefde is ons sterkste medicijn. Voel daarom ook. LOVE IS GOOD, daarmee gaan we voorbij aan de oude gedachte van ‘Peace for our Time’. Laten we voorbij oorlogen denken, voorbij oorlogsgebieden. We moeten niet vergeten, we moeten verder denken en doen. Beyond beyond. Dieper, verder, we weten meer en we kunnen meer. Alles door elkaar heen. Links en rechts, soms goed, soms fout. We hebben elkaar nodig. Het klinkt bijna als een sprookje, maar vergeet niet dat Adam en Eva niet voor niets die hap uit de appel namen. Ik geloof in sprookjes. We kunnen leren van verhalen. Juist over onze menselijke waarden, ons idee van goed en slecht – dat moeten we blijven bijschaven. Dat staat niet stil, nooit.” Ze laat even haar tanden zien, haar stem klonk luider en zelfs nogal vilein, zoals we haar kennen uit de film Maleficent. “Ja, die appel,” lacht ze een tikkeltje gemeen en ze vertelt het verhaal dat alleen haar eigen kind niet bang voor haar was toen ze zo hard gilde en de mooie rol van gemene peetmoeder vertolkte. Ze kreeg er in 2015 de prijs voor van Best Villain en zegt eerlijk dat dit haar mooiste onderscheiding tot nu toe was. Gekozen door de kinderen, de puurste wezens, mensen die er zijn. Ze vertelt nog iets over heksen, draken en monsters – ze geniet er zichtbaar van.
We zijn een soort supermachines geworden
Daarna vervolgt ze haar verhaal weer, uiterst serieus. “Pas als we uit deze pure werkelijkheid en menselijkheid, het menselijk hart, gaan werken en al onze talenten inzetten, kunnen we realistisch een nieuwe toekomst vormgeven. Die gaat niet over auto’s en computers, maar over ons! Met alle technologie die er nu is, met dat wat we nu kunnen, hoe we leven, zijn we een soort supermachines geworden. Maar laten we onze kwetsbaarheden niet uit het oog verliezen. Laten we ook onze tanden af en toe zien, kritiek geven en ons uiten en elkaar scherp houden. We doen dat niet alleen voor onszelf. We houden allemaal van iemand. Toch?” Deze keer is haar lach zachter, dwingend, maar ook oprecht. “We voelen ons allemaal wel eens goed of niet zo lekker. En laten we alle mensen die iets voor de wereld hebben gedaan nooit vergeten. Ook de mensen die iets slechts hebben gedaan dus. Die hoeven we niet te vergeten. We zijn allemaal guardians of the galaxy… Samen en alleen. Belief, trust and love! Fellow People of the World, thank you all who voted – North and South, East and West – thank you for your trust, your belief and your love! Let’s imagine, let’s dream and let’s do it. LOVE IS GOOD!” En ze stapt onder joelend applaus van de stampende massa rustig van het podium af – weer iets killer, maar trots. Haar kinderen en haar man volgen.
Pingback: 365 dagen Vileine: leven, liefde en lessen! – Vileine.com