Halloween is transformatie
Halloween is mijn lievelingsdatum, mijn lievelingsfeest en mijn lievelingsfotogelegenheid. Ik geef al sinds mijn 17e elk jaar een huisfeest – kostuum verplicht – en gruwel van de vrienden die tegensputteren dat ze het verkleden kinderachtig vinden. Mijn focus ligt niet op het tonen van onze outfits aan de buitenwereld, hoewel naar de stad gaan in je weerwolvenpak ook best hilarisch is. Leuker vind ik het om te zien hoe de mensen die ik al jaren ken opeens transformeren in een ander karakter. Iemand die ze in het dagelijks leven totaal niet zijn, verstopt onder een laagje dood en verderf. De aankleding van het huis, knullig met spinnenwebben, 2D-skeletten en een oogbal in een schaal ‘punch’, doet de rest. Iedereen verandert. Neemt een rol aan. En hoewel dat bij carnaval waarschijnlijk ook zo is, zijn deze Halloweenrollen niet per definitie masculien versus feminien. Een voorbeeld daarvan is de cultklassieker The Rocky Horror Picture Show, die dit jaar opnieuw werd geïntroduceerd met in de hoofdrol transvrouw Laverne Cox. De verleiding en macht van ‘het vreemde’ komt in deze film vaak naar voren.
Mijn kostuums
Ik ben op de afgelopen Halloweens verkleed geweest als: kat (mijn eerste, toen ik nog weinig kon bedenken), politieagent (op mijn 18e deed ik maar al te graag mee aan de stereotypeberoeptrend), pop (hoewel ik met mijn blauwe haar aangezien werd voor Katy Perry), Ronja de Roversdochter (hier begon het ergens heen te gaan), de Kleine Zeemeermin (mijn eerste roodhaarkostuum), Kim Kardashian (eng), Melisandre van Game of Thrones (rood haar), Rose van Titanic (rood haar) en Karen van Mean Girls (compleet in Mean Girls Halloweentrio). Zit er een lijn in deze kostuums? Nee. Hadden ze bijna allemaal gigantische push-upborsten? Ja. Hoewel ik nog nooit zo ver gegaan ben als het verkleden als een ‘sexy Indiaan’ of een ‘sexy Arab’ en ik het ook zéker niet aanraad om voor een racistische outfit te gaan die iemands cultuur belachelijk maakt, heb ik minder moeite met de ‘sexy’ variant van Halloween.
Hysterische clichébeelden
Goed, de klassieke ‘sexy verpleegster’ en ‘sexy politieagent’ trivialiseren beroepen waarin vrouwen normaal gesproken in de minderheid zijn: ik kan mij voorstellen dat het frustrerend is om in een ziekenhuis te werken en te worden vergeleken met een ‘sexy’ verpleegbeeld dat nergens op slaat. Ik vond mijn eigen drang om één keer per jaar gigantische decolletés te vertonen dan ook nogal tegenstrijdig. Bracht ik niet zelf een seksistisch, stereotype beeld naar buiten door mij zo te kleden? Waarom wilde ik dat zo graag? Ik bleef mij een beetje schamen voor mijn Halloweenbeslissingen totdat één van mijn meest feministische, ruimdenkende vriendinnen opeens zei dat ‘Halloween bedoeld is voor slettenkostuums’ en dat het juist superleuk is om jezelf in een soort hysterisch clichébeeld te veranderen. Waarom zou je je níet verkleden als een ‘sexy Donald Trump’ of ‘sexy Chewbacca’ als je daar zin in hebt? Een – al is het een compleet onserieuze – andere kant van jezelf ontdekken en even keihard ingaan tegen alle regels van het dagelijks leven gaan héél goed hand in hand. In mijn dagelijks leven heb ik kleine borsten – met Halloween vergroot ik ze uit. Het beeld dat wij in het Westen bij ‘sexy’ hebben, heeft waarschijnlijk ook totaal niets te maken met wat jij in het dagelijks leven seksueel interessant vindt. Het is over the top. Een rol.
Sexy versus dood
Daarbij komt ook nog eens de horrorrol: een interessante tweestrijd. ‘Sexy’ versus ‘dood’ is totaal geen nieuwe fetisj, kijk maar naar immens populaire boeken als Twilight en series als True Blood. Gotiek haalt een soort vreemde fantasie naar boven in de mens en, hoewel sommige mensen niets moeten hebben van vampierverhalen, is het toch altijd interessant om te spelen met machtsverhoudingen – en bloed. In het echte leven niet zo’n goede combi, maar op Halloween mag alles. Ik verpak mijn rollen meestal in een vrouw die ik cool vind – zoals Ronja de Roversdochter – waarna ik haar moderniseer, er een sausje borsten overheen gooi en op een bepaalde manier ‘vermoord’. Soms is dat makkelijk: Rose van Titanic is overduidelijk verdronken en werd als kostuum dus voorzien van blauwe lippen. In overdreven spookachtig kostuumdrama dans ik vervolgens door het feest: op deze ene avond zijn wij allemaal níet onszelf.
Grote borsten en dode personages: is het een cliché slachtofferbeeld dat we onszelf aantrekken op Halloween? Of is het juist compleet het tegenovergestelde en voelen we ons machtig in een rol die we in ons dagelijks leven nooit spelen? Voor mij is het antwoord makkelijk: je mag zijn wie je wil zijn, dus doe wat goed voelt en leef je uit.
Jop
1 november 2016 at 13:16
Het is volgens mij veel simpeler. Wanneer mag je een sexy outfit dragen? Wanneer je seks wil uitstralen. Daar heb je geen excuus voor nodig, dat mag iedereen zelf weten, maar wees gewoon bewust van waar je de aandacht op vestigt.