Tijdens de afsluitende persconferentie van de zeventigste editie van het Cannes Film Festival (17-28 mei 2017) maakte actrice Jessica Chastain van haar hart geen moordkuil. In een emotionele speech richtte ze zich op het aanhoudende seksisme in de filmindustrie. De actrice kreeg veel bijval van andere vrouwen in Hollywood, onder andere van de gevierde regisseuse Ava DuVernay.
Uitzondering op de regel
Oscarwinnares Chastain maakte dit jaar deel uit van de jury van het prestigieuze filmfestival in Frankrijk. Ze bracht haar commentaar nadat Sofia Coppola als tweede vrouw in de geschiedenis de onderscheiding voor Beste Regisseur won, voor haar film The Beguiled. Op deze uitzondering na beschreef de actrice haar ervaring als jurylid als een schok. In het gros van films die ze bekeek, werden vrouwen gereduceerd tot de echtgenote, moeder of vriendin van. Eigen motivatie of macht ontbrak overal.
Ze noemde de manier waarop de wereld naar vrouwen kijkt, na het zien van twintig films in tien dagen, ‘disturbing’. De vrouwelijke personages die ze op het witte doek stonden zo ver van haar af, dat ze geen enkele herkenning vond in het beeld van vrouwen dat werd gepresenteerd.
Say that, @jes_chastain. pic.twitter.com/H7QHnEE5JA
— Ava DuVernay (@ava) 29 mei 2017
De keiharde feiten
Dat vrouwelijke schrijvers en regisseurs eerder uitzondering dan regel zijn in Hollywood is al langer bekend. In februari van dit jaar werd een studie gepubliceerd die de verdeling van ras, gender en leeftijd van regisseurs van 1000 populaire films van de afgelopen tien jaar in kaart bracht. Slechts één op de vierentwintig films werd door een vrouw geregisseerd, en voor vrouwen van kleur zijn de cijfers nog slechter. Van de zevenenvijftig zwarte regisseurs waren er slechts drie vrouw, en onder de 1000 onderzochte films bevond zich er slechts één die door een Latina-vrouw werd geregisseerd. Daarnaast bleek dat de carrières van vrouwelijke regisseurs over het algemeen veel korter zijn dan die van mannen. Terwijl mannen van hun twintigste tot hun tachtigste ingehuurd worden, blijkt dat vrouwen pas vanaf hun dertigste en slechts tot hun zestigste werkgeleg vinden in de filmindustrie. De introductie van het F-label eerder dit jaar, die zich meer vrouwelijke representatie in film ten doel stelt, is dan ook zeker geen overbodige luxe.
Hoop voor de toekomst
Chastain ziet het inzetten van vrouwelijke verhalenvertellers ook als de oplossing voor een meer authentieke portrettering van vrouwen. “I do hope that when we include more female storytellers, we will have more of the women that I recognize in my day-to-day life,” besloot ze haar speech. “Women that are proactive, have their own agencies, just don’t react to the men around them. They have their own point of view.” Dat hopen wij ook, Jessica.
