Linda Kloosterboer destilleert politieke spelletjes tot een wekelijkse dosis politiek.
Dat Amerika het land van de onbegrensde mogelijkheden is, bewijst ook de verkiezingsstrijd die is losgebarsten. Was het acht jaar geleden nog Barack Obama die geschiedenis schreef als eerste zwarte president van Amerika, nu wordt er waarschijnlijk opnieuw geschiedenis geschreven met of de eerste vrouwelijke president óf de meest misogyne president van pakweg de afgelopen 100 jaar.
Het lijkt er namelijk op dat de strijd om het Witte Huis zal gaan tussen presidentskandidaten Hillary Clinton (Democraat) en Donald Trump (Republikein). Clinton, een door de wol geverfde politicus met haar politiek-bestuurlijke ervaring als minister van Buitenlandse Zaken en first lady – moet alleen nog Bernie Sanders uitschakelen en is dan klaar voor de eindstrijd. Haar rivaal Trump – miljardair, vastgoed magnaat en tv-persoonlijkheid – heeft de afgelopen maanden op onnavolgbare wijze zijn medekandidaten weten af te poeieren en moet alleen nog vrezen voor hogere krachten binnen zijn eigen partij. Als die hem niet opbreken, mag hij het in november waarschijnlijk tegen Clinton opnemen.
Een schizofrene verkiezingsstrijd
Amerika heeft met deze presidentskandidaten een bijna schizofrene verkiezingsstrijd te pakken. Aan de ene kant lijkt Amerika een sprong voorwaarts te maken door een vrouw toegang te bieden tot het hoogste ambt, anderzijds is er de misogyne presidentskandidaat Trump. En mocht je er nog niet van overtuigd zijn dat Trump zich openlijk en niet subtiel uitlaat over vrouwen, hier een paar ‘pareltjes’ op een rij:
“If Hillary Clinton can’t satisfy her husband what makes her think she can satisfy America?”
– Trump over Clinton
“Ariana Huffington is unattractive, both inside and out. I fully understand why her former husband left her for a man – he made a good decision.”
– Trump over de oprichtster van de Huffington Post
“I’ve said if Ivanka weren’t my daughter, perhaps I’d be dating her.”
– Trump over zijn dochter Ivanka Trump
“You know, it really doesn’t matter what the media write as long as you’ve got a young, and beautiful, piece of ass.”
– Trump over wat er echt belangrijk is in het leven…
“All of the women on The Apprentice flirted with me – consciously or unconsciously. That’s to be expected.”
– Trump over zijn onweerstaanbare uitstraling in het reality tv-programma The Apprentice
Trump’s obsessie
En dan is er natuurlijk nog de ‘obsessie’ die Trump heeft voor Megyn Kelly, journalist en tv-host van Fox News. Tijdens een televisiedebat, in de zomer van 2015, pakte Kelly Trump stevig aan en dat kon ‘The Donald’ niet waarderen. Korte tijd later reageerde Trump bij CNN: “You could see there was blood coming out of her eyes, blood coming out of her wherever. She was offbase.” Een storm van kritiek brak los en je zou denken dat Trump in één klap zijn geloofwaardigheid zou hebben verspeeld als presidentskandidaat, maar niets bleek minder waar. En nog steeds richt Trump zijn pijlen op Kelly
Vrouwelijkheid als non-issue
Het fascineert mij dan ook mateloos dat Trump ondanks deze anti-vrouwen uitspraken en dan laat ik uitspraken over Mexicanen en moslims buiten beschouwing zoveel (ook vrouwelijke) aanhangers heeft en stemmen krijgt. Dit wordt volgens mij voor een deel verklaard door Hillary Clinton zelf. Waar Barack Obama zijn Afro-Amerikaanse achtergrond gebruikte als troef in de strijd om het presidentschap, daar noemt Clinton haar vrouwelijkheid amper. Ze heeft er niks mee te winnen. Sterker nog uit onderzoek is gebleken dat met name jongere vrouwen liever stemmen op Bernie Sanders dan op haar. Vrouwen stemmen dus niet automatisch op vrouwen. Volgens Amerika-correspondent Hans Klis komt daarbij dat er onder jongeren nu heel specifieke problemen spelen, zoals de torenhoge studieschulden die op hen wachten na hun studietijd. Daarbij vergeleken lijken gevechten – voor gelijkheid tussen mannen en vrouwen – de afgelopen decennia al gestreden en is het in die zin minder vanzelfsprekend om, net als bij Obama, te willen strijden voor een nieuwe mijlpaal in de Amerikaanse geschiedenis.
Een toekomst in conservatief populistisch Amerika
Bovendien lijkt een stem op Trump één tegen de gevestigde orde waar Clinton ook deel van uitmaakt. In december 2015 schreef columnist William A. Galston in een opiniestuk in de Wall Street Journal over de Amerikaanse verkiezingsstrijd. “Verkiezingen gaan over meer dan het tellen van stemmen. Ze leggen bloot wie mensen zijn. Ze zijn de spiegel van de democratie. En wat we zien is vaak verontrustend.” Het zijn dan ook veelal boze, ontevreden, blanke, werkende Amerikanen die hun stem uitbrengen op Trump. Daarmee lijken Amerikanen de deur naar conservatief populistisch Amerika wagenwijd open te zetten voor de toekomst. En lijkt de strijd om gelijke rechten nog helemaal niet gestreden.
Of het Clinton of Trump is die de 45ste president van Amerika wordt zal moeten blijken. Wat de strijd om het presidentschap aan diepgewortelde patronen blootlegt is al wel duidelijk. Amerikanen lijken met hun voeten te stemmen door massaal achter een man te gaan staan die door een muur te bouwen, anders denkenden uit te bannen en vrouwen te objectiveren Amerika weer great wil maken. Dat die doelen politiek-bestuurlijk, laat staan sociaal-maatschappelijk, vrijwel onhaalbaar zijn lijkt de Trump-stemmers vrij weinig uit te maken, het is meer de retoriek en het charisma die kiezers over de streep trekken. Met de mogelijke komst van Trump lijkt er een grens te zijn bereikt, in het land van de onbegrensde mogelijkheden, om zich te willen ontwikkelen en horizonnen te verbreden. En daar zijn dan niet alleen vrouwen de dupe van.
