Onafhankelijke magazines
Liselore werd heel blij van het nieuwe Engelse magazine Typical Girls, dat in wil gaan tegen het saaie, voorverpakte beeld van wat een vrouw zou moeten zijn of doen.
“Begrijp me niet verkeerd, ik hou net zoveel van een leuk jurkje of make-upje als the next woman, maar toch vind ik het überfijn dat er een hele lichting onafhankelijke magazines voor vrouwen in opkomst is zonder beautytips, bloemetjes, roze en eindeloze advertenties. Een van deze ‘zines is Typical girls. Een blad dat laat zien dat er nou juist niet iets bestaat als ‘slechts één soort meisje’. Typical Girls draait om diversiteit in al haar aspecten en dat maakt mij ontzettend gelukkig. Straight, gay, zwart, wit, queer, dik, dun: in dit blad vindt iedere vrouw een representatie. En er is zelfs een bijdrage van Viv Albertine van The Slits!”
Kloof in het onderwijs
Clara werd een beetje verdrietig van het nieuws dat de kloof in het onderwijs groeit.
“Uit een rapport van de Onderwijsinspectie deze week bleek dat kinderen uit lage sociale klassen de helft minder kans hebben naar een hoog schoolniveau te gaan dan kinderen van hoogopgeleide ouders. Simpelweg omdat hun ouders minder mondig of vasthoudend zijn als de schooladviezen worden uitgedeeld.
Ondertussen worden rijke kinderen ook massaal op huiswerkklas gezet, terwijl andere kinderen in overvolle klassen zitten. Als er iets is dat het fundament van onze samenleving raakt en verneukeratief is voor een egalitaire samenleving, dan is het dit wel. Iedereen verdient een gelijke kans, ook als je ouders geen rollende R of grote bek hebben.”
Ex Machina
Heidi las een superinteressant artikel over vrouwelijkheid in de techwereld.
“Jennifer Seaman Cook beschrijft hoe de vrouwelijke stem in de techwereld helemaal niets met feministische empowerment te maken heeft. Integendeel: de techcultuur bestendigt juist de ‘gendered’ en heteronormatieve wereld. Het grootste gevaar van de alomtegenwoordigheid van vrouwelijke stemmen in kunstmatige intelligentie, zoals bijvoorbeeld Apple’s Siri, is volgens Cook dat het verdoezelt dat vrouwen (online) getreiterd (harassment) worden en te maken krijgen met misogyne aanvallen zodra ze hun autonome, assertieve en onafhankelijke stem laten horen en ze kritiek uiten op de patriarchale en heteronormatieve ordening van onze wereld.
In de techcultuur en techwereld worden de heteronormatieve en gendered normen en vooroordelen (biases) jegens vrouwen simpelweg bestendigd. Daardoor treden ze ook buiten de grenzen van de techcultuur en versterken ze de bestaande ongelijkheden, zoals de inkomenskloof en de disproportionele verdeling van geweld en armoede.
Neem de film “Ex Machina”. Nathan was bezig voor zichzelf een robotharem op te bouwen. Alle vrouwelijke AI-robots, die een sensatie van vrijheid begonnen te voelen, werden door hem ‘vermoord’ doordat de programma’s werden gewist. Ava was voor mij een metafoor voor hoe vrouwen juist uit de gevangenis van de heteronormatieve en gendered wereld breken. Dat neemt niet weg dat de wereld waar ze in is gevlucht nog steeds gendered en heteronormatief is. Dat open einde van de film zag ik als hetzelfde open einde, maar tegelijkertijd ook als de belofte van de feministische strijd.
Voor mij is Cooks artikel interessant, omdat het laat zien dat de feministische strijd nog steeds meer dan noodzakelijk is. Zelfs in onze ‘gemoderniseerde en vooruitgangsgedreven’ techwereld en techcultuur waarin de vooruitgang wat de techniek betreft er wel is, maar niet wat betreft de tweedeling en machtsasymmetrie van de genderrollen.”
Online haat en trolls
Over online haat gesproken, daarover verscheen deze week een uitgebreid onderzoek van The Guardian, waauit bleek dat vrouwen inderdaad veel vaker te maken krijgen met scheldpartijen en bedreigingen op internet. Herkenbaar, vonden de meeste Vileinevrouwen. Zo ook Imme:
“Ik krijg zelf niet zo veel haat als vier jaar terug ofzo, toen feminisme nog niet zo hip was in populaire cultuur, en mensen op mijn tijdlijn mij vooral op de kast wilde jagen. Nu krijg ik soms the odd mansplainer, en ook vaak reacties op artikelen die ik deel (niet per se zelfgeschreven) van mensen die iets vanuit een ‘te emotioneel oogpunt’ bekeken vinden.”
Een manier om met trolls om te gaan deelde Jouman. Hardop lachen.
