Als je – zoals ik – acht maanden zwanger bent, heb je al minstens honderd keer de vraag gekregen of je “straks” borstvoeding gaat geven. Eigenlijk is het een retorische vraag, want er wordt toch wel min of meer van je verwacht dat het antwoord ja is. Natuurlijk zegt niemand met zoveel woorden dat je geen flesvoeding mag geven, maar de teksten op bussen melkpoeder, in voorlichtingsfolders en bij voorlichtingen spreken boekdelen. Het zijn teksten die door één of andere overheidsorganisatie verplicht zijn gesteld nadat de WHO (Wereld Gezondheidsorganisatie) een decreet uitvaardigde dat zes maanden borstvoeding de standaard moet zijn. “Borstvoeding is de beste voeding voor je baby”, zo luidt de tekst. En dat korte zinnetje impliceert wat veel mensen denken of zeggen zodra flesvoeding ter sprake komt: “Je wil toch het beste voor je baby?”
“Je wilt toch het beste voor je baby?”
Zelf ga ik het liefst uit van het goede in de mens. Iedereen wil het beste voor zijn of haar kind. Mensen die hun kinderen opzettelijk iets aan willen doen zijn godzijdank in de minderheid. Ik hou nu al zielsveel van de spartelende frutsel in mijn buik, en kan niet wachten tot ze er is, zodat ik haar kan verzorgen, knuffelen, ruiken en flesjes kan geven. Flesjes? Ja, flesjes. Een tijd lang heb ik me min of meer verscholen achter het dringende advies van mijn psychiater en gynaecoloog om geen borstvoeding te geven, maar ik denk dat het tijd is om uit de kast te komen. Ik heb zelf de uiteindelijke keuze gemaakt om geen borstvoeding te geven. Die keuze heb ik weloverwogen gemaakt, en ik schaam me er niet voor.
Er is iets geks aan de hand met borstvoeding. Even geleden alweer ontstond een soort emancipatiebeweging van borstvoedende moeders: ze waren het zat dat ze raar werden aangekeken of zelfs werden weggestuurd wanneer ze in het openbaar hun borst tevoorschijn haalden. Terecht, wat mij betreft. Tegelijkertijd ontstond een wantrouwen tegen de voedingsindustrie die tot eind jaren ’90 nog vrijelijk reclame maakte voor flesvoeding. Propaganda, zo klonk het. De commercie probeert moeders van borstvoeding af te houden. Niet zo’n gek idee: de voedingsindustrie verdient natuurlijk een dikke boterham aan flesvoeding. Een tegenbeweging is al snel begonnen: oermoeders die blogs beginnen over borstvoeding, onderzoek dat aantoont dat borstvoeding heus gezonder is dan flesvoeding. En ten slotte de verplichte tekst waarmee iedere folder over flesvoeding begint, die lijkt te willen zeggen dat je als moeder faalt wanneer je geen borstvoeding geeft.
Voedingdindustrie vs oermoeders
Voor mij was de keuze voor flesvoeding sowieso beladen, net als de keuze om zwanger te worden. Ik heb last van ernstige depressies, waarvoor ik medicijnen slik. Twee keer heb ik geprobeerd de medicatie af te bouwen, met desastreuze gevolgen. Toen besloot ik: ik mag ook best zwanger worden mét pillen. De psychiater en gynaecoloog raadden me dit zelfs aan: de stress van het afbouwen zou schadelijker zijn voor een ongeboren kind dan de antidepressiva die ik slikte. Ik weet inmiddels, na 29 jaar ervaring, dat ik onder invloed van stress, hormonen en slaapgebrek labiel word. Dat heb ik gemerkt ook: het begin van de zwangerschap was een ware hel, door alle hormonen die door mijn lijf gierden. Borstvoeding geven zou in principe mogen, zelfs met mijn medicijnen, maar – zo vertelde de gynaecoloog – de risico’s zijn onbekend. Mijn psychiater drukte me op het hart dat de hormonen en het slaapgebrek die bij borstvoeding komen kijken niet te onderschatten zijn.
En dus maakten we de keuze voor flesvoeding. Mijn baby heeft meer aan een stabiele moeder die flesjes geeft dan aan een depressieve moeder die niet eens voor zichzelf kan zorgen, laat staan voor een baby. Het is een weloverwogen keuze, op basis van ervaring, advies van artsen, informatie uit onderzoeken, en op basis van gevoel. Toch heb ik me er tot nu toe een beetje voor gegeneerd, voor die keuze. Telkens wanneer iemand me vroeg of ik borstvoeding ging geven en ik antwoordde ontkennend, zag ik teleurgestelde blikken. Meteen wilde ik me verantwoorden. “De dokter zei dat het beter was.” Maar waarom eigenlijk? Ik gun iedere ouder-in-wording een doordachte keuze op basis van betrouwbare informatie, goed advies, en je eigen gevoel. Wat die keuze ook is: ik ga ervan uit dat je het beste wil voor je kind en erover hebt nagedacht, en dus is het een prima keuze
Fem
29 april 2016 at 18:15
Aisha ten Broeke heeft ooit iets geschreven over onderzoek waarbij gekeken werd naar kinderen van vrouwen die bij hun eerste kind borstvoeding gaven, en bij de tweede niet. Er was geen verschil tussen die kinderen. Positieve effecten van borstvoeding blijken te komen doordat het andere moeders zijn (bijvoorbeeld vrouwen die goed op de hoogte zijn van hun rechten, vaak hoogopgeleid, en hoogopgeleide ouders hebben vaker hoogopgeleide kinderen).
Ik probeer nu zwanger te worden na 20 jaar de pil geslikt te hebben en bleek ernstige pms te hebben, en iedere cyclus een paar weken depressief te zijn. Omdat het totaal onvoorspelbaar is hoe ik me voel tijdens borstvoeding (en er fysieke voordelen kunnen zijn in mijn geval, maar ook nadelen) wil ik even proberen of het lukt maar als het enigszins lastig is, ga ik ook gewoon flesvoeding geven en zo snel mogelijk weer aan de pil.
Lydia
3 mei 2016 at 11:19
Met borstvoeding, zeker wanneer op verzoek lekker vaak wordt gevoed, is de kans heel groot dat je menstruatie, en dus ook je PMS wegblijft. Just for your information….
stef
1 mei 2016 at 11:12
Lieverd, doe wat goed voelt! Het gaat niemand iets aan behalve jou en je kindje. X
Merel
2 mei 2016 at 15:32
Geen voeding geven dat zou pas slecht zijn.
Jammer dat je toch nog een reden geeft waarom je geen bv gaat geven. Het zou ook oké moeten zijn zonder dat je zegt waarom bv geen optie is.
Succes!
Lydia
3 mei 2016 at 11:27
Vergis je er niet in dat je met de fles net zo hard of nog harder last hebt van slaapgebrek, en ook de hormonen nog harder je lichaam verlaten, en dus meer schommelen.
Ik vind borstvoeding zeker niet zaligmakend ofzo, en vind het ook niet “het beste” en het beoordelen van je keuze is aan jou. Borstvoeding heeft niets te maken met een goede of slechte moeder zijn. Echter zie ik een paar dingen in je stukje staan die niet helemaal kloppen, en met onjuiste informatie is nirmand geholpen. De risico’s van de medicijnen zijn niet onbekend. bij bijvoorbeeld het lareb of de pop-poli is er veel over bekend.
Daarnaast kan een lichaam (en zeker als je er gevoelig voor bent) in de rouw schieten als er na een zwangerschap geen borstvoeding wordt gegeven. Het lichaam maakt zich daarvoor klaar. De hormonen die dan vrijkomen kunnen zelfs een depressie veroorzaken.
Nogmaals. Het is jouw keuze en je moet doen wat je wil. Ik houd alleen niet van incorrecte informatie. Een keus moet gemaakt zijn op juiste info. Dus vandaar.
Maffie
3 mei 2016 at 13:19
Donor melk?