In de zee van het hippe Tel Aviv drijft een man, met zijn mannentepels naar de hemelen gericht. Hij heeft een cup C, net als ik. Ik heb me aan de etiquette gehouden door een bikinitop te dragen, ondanks dat ik het liefst mijn door de natuur gegeven druifjes in de golven zou laten drijven. Als ik het woord ‘boobies’ uitspreek, draaien er al meerdere hoopvolle mannenhoofden in zee. De buiten-sauna-hitte en algemene macho-cultuur hier hebben het testosterongehalte dit jaar weer tot een exceptioneel hoog niveau doen stijgen. Wat me tegenhoudt om mijn bikinitop te water te laten is een mengeling van conventie en zelfbewustzijn.
We leven in een tijd van verwarring over het dragen van een bh onder geëmancipeerde mensen met geen, één of meer borsten. Op social media worden vrouwelijke tepels nog altijd gecensureerd, wat niet wil zeggen dat tepels online niet gezien mogen worden, dat mag namelijk wel als het porno is. De verbanning van de vrouwelijke tepel uit het openbare geaccepteerde sociale verkeer naar de taboe-sferen en de noodzaak van de protestbeweging Free the Nipple-movement geven aan dat de bevrijding van vrouwelijk borst-schoon nog absoluut geen feit is.
Waarom is de vrouwelijke tepel nog niet bevrijd? En wat is er zo belangrijk aan? Om antwoorden te krijgen op deze vragen, begin ik een briefwisseling met één van de eerste voorvechtsters van bevrijde borsten: Elizabeth Stuart Phelps. Laat het nou zo wezen dat ik een postvak-in en -uit heb voor fictieve brieven in mijn hoofd*kantoor*.
Postvak uit:
Beste Elizabeth Stuart Phelps,
Ik hoop dat u mijn brief in goede orde ontvangt. Ik heb gehoord dat brieven voorbij de levensgrens vanzelf in de juiste taal aankomen, dus ik ben zo vrij geweest om u in het Nederlands te schrijven. Als het goed is, werkt dit beide kanten op.
Als vroege voorvechtster van verandering in vrouwen-buste-mode zou ik graag weten hoe u denkt over de huidige stand van zaken. Mijn vraag is eigenlijk als volgt: hoe denkt u over de hedendaagse bustehouders en de emancipatie van het vrouwenlichaam?
Vast veel dank voor uw postume reactie.
Mede namens existentiële bh-twijfelaars,
R. Godfried.
Postvak in:
Beste R. Godfried en andere bh-twijfelaars,
Ik heb lang gewacht op een brief. Na de dood ontvangt men niet zo veel brieven meer. Je kunt je voorstellen hoe blij ik was toen ik je ietwat korte bericht ontving. Eindelijk vraagt iemand mijn mening over zaken die ik zelf in gang heb gezet! Ondanks dat ik zie dat er duidelijke vooruitgang is geboekt, blijf ik nog altijd kritisch ten aanzien van de emancipatie van borsten. Als radicaal feminist trek ik elke restrictie van het vrouwelijk lichaam op z’n zachtst gezegd in twijfel.
Wat maakt dat het zachte vet van een vrouw omhoog geduwd moet worden, vastgehouden, en op beklemmende wijze bij elkaar gedrukt? Van de kleinste tot de grootste borsten, ze moeten allemaal in een cup passen. Waarom wordt er van vrouwen verwacht dat ze een bh dragen en van mannen niet? Wanneer het gaat om de kwalificatie ‘borsten’ of ‘geen borsten’, hebben we te maken met een glijdende schaal: er zijn mannen met borsten en vrouwen met weinig tot geen borsten. Toch wordt er alleen van vrouwen verwacht dat ze een bh dragen. Als het gaat om het ondersteunen van lichaamsvet, waarom hoeft ander lichaamsvet (billen bijvoorbeeld) dan niet op dezelfde wijze ondersteund te worden? De zin van dit alles ontgaat mij totaal.
Het noodlottige na-product van eeuwenlange verminking van vrouwenlichamen door een extreem strak ingesnoerd korset leeft voort in de moderne bh. Het is waar, de bh is losser gaan zitten, ze is minder verminkend. Maar de greep op en controle van vrouwenlichamen blijft. Al vanaf 12-jarige leeftijd denken meisjes dat hun nauwelijks aanwezige borsten niet getoond mogen worden en dat ze een bh nodig hebben. Jonge vrouwen komen zogenaamd onprofessioneel over wanneer ze geen bh dragen en wat ze ook aan doen, ze hebben te maken met de seksualiserende blik op hun borsten. Wanneer vrouwen ouder worden, komt het doodnormale maar gevreesde effect van de zwaartekracht. Ik vind het totaal absurd dat ouder wordende vrouwen moeten blijven voldoen aan een standaard van schoonheid die gebaseerd is op het uiterlijk van een 21-jarige. De ongelijkwaardige censuur van de vrouwelijke tepel in het publieke domein geldt voor alle vrouwen, met als enige reden het verschil tussen mannen en vrouwen.
Ik zei in 1874 “Steek de korsetten in brand” en ik zeg nog altijd hetzelfde wanneer het gaat om elke beugel-tralies van een lichaam, dat alle recht heeft om helemaal vrij te zijn. Ik zie in jullie tijd nog steeds de voortzetting van het gegijzelde vrouwenlichaam.
Losborstige groeten uit het hiernamaals,
Elizabeth Stuart Phelps