REAL/FAKE

Machoman: ik heb een uniform aan

(LOUISE ROZENKANDS)

Een wekelijkse column over hoe een “machoman”, die uitsmijter, anti-fascist en vechtsportinstructeur is, ook een feminist kan zijn. Aan de hand van voorbeelden uit het leven aan de deur van een club, op de mat van een dojo en het leven op de barricades probeert hij te laten zien dat je als “machoman” constant geconfronteerd wordt met seksisme en dat het nogal wat voeten in aarde heeft wanneer je jezelf openlijk neerzet als feminist.

Ik heb een uniform aan. Een zwart uniform met een zilveren V op mijn borst. Die V staat voor Veiligheid, en niet voor Vecurity, zoals een dronken toerist laatst beweerde. Ieder weekend sta ik voor de deur van een club in de hoofdstad en heb ik, naast allerlei andere dingen, de taak om ervoor te zorgen dat de sfeer van een avond niet in de war wordt gebracht door vervelende bezoekers. Samen met de “doorhost” kijk ik of mensen dronken, onder de invloed van drugs of vervelend zijn.

Ons deurbeleid valt niet altijd in goede aarde. Zeker niet als er alcohol of andere middelen in het spel zijn. Ik ben uitgemaakt voor fascist, machtswellusteling, homo, man met kleine piemel, man die thuis niks te zeggen heeft en nog vele andere zaken. Die verwensingen laat ik altijd voor wat ze zijn, omdat ik weet dat het uitingen van frustratie zijn en dat men boos is op mijn uniform of de regels die ik vertegenwoordig. Het is niet persoonlijk. Als ze me morgen tegenkomen bij de supermarkt, herkennen ze me niet meer.

Er is echter één ding waarmee mensen me altijd raken en dat is als ik voor racist wordt uitgemaakt. Profileren doe ik natuurlijk wel. Als je luidruchtig bent en je bent ook nog eens instabiel, denk ik: die is te dronken om binnen te komen. Als je mijn blik ontwijkt en je zit nerveus aan je kruis te voelen, denk ik: hij heeft drugs verstopt of iets anders te verbergen. En zo zijn er ontelbare criteria waarmee ik profileer. Ik moet wel. Ik kan niet 2000 bezoekers vragen om een persoonlijk essay te schrijven over hun leven, voordat ze zich melden bij mij aan de deur. Ik scan het publiek, ik let op gedrag, ik vertrouw op mijn instinct en handel. Om te voorkomen dat ik fouten maak, ga ik gesprekken aan met mensen. Even checken of mijn gevoel of observatie wel klopt. Zo sta ik erom bekend dat ik in mijn carrière al meermalen mensen dreigde te weigeren die een medische aandoening hadden, waardoor ze overkwamen als dronken. Niks zo lulligs als te horen krijgen: “Ik ben half verlamd, lul, niet dronken.” Ok… ik ben een eikel.

Etnisch profileren gebeurt

En toch snap ik het, dat ik racist genoemd wordt. Ik snap dat een Marokkaanse of Antilliaanse jongen denkt dat hij geweigerd wordt vanwege zijn afkomst. Bij hoeveel clubs hebben ze inderdaad niet het beleid dat er geen of niet teveel allochtonen binnen mogen komen, wat dat ook  moge betekenen? Vaak worden ze met een kluitje het riet ingestuurd of verteld dat het een “besloten” feestje is. Hoe vaak worden Marokkaanse of Antilliaanse jongens niet door de beveiliger van een supermarkt achtervolgd als ze boodschappen doen? Of door de politie onnodige gecontroleerd? Vaak. Veel te vaak. Uit rapporten blijkt dat er buitenproportioneel veel allochtonen zonder geldige reden en zonder resultaat staande worden gehouden. Etnisch profileren gebeurt. Constant.

Ik vermoed dat politieagenten en beveiligers lui worden en afgaan op “ervaring”. Als ze de afgelopen drie aanhoudingen een Marokkaanse jongen hebben aangehouden, dan ligt hun focus vervolgens alleen op het feit dat het een Marokkaanse jongen was en gaan ze zich richten op andere Marokkaanse jongeren.

Als Typhoon aan de kant wordt gezet, omdat een agent vindt dat een jonge donkere jongen niet “thuishoort” in een dure auto, is dat omdat hij besloten heeft dat jongeren met een donkere huidskleur niet financieel succesvol kunnen zijn op legale manieren.

Toets je gevoel

Ervaring dient echter gekoppeld te zijn aan theorie, want het menselijk brein zit er wel vaker naast. Toets je gevoel aan feitenkennis of aan dat wat je impliciet waarneemt als je huidskleur uit het sommetje haalt. Is er sprake van afwijkend gedrag? Begaat deze persoon een overtreding, dan wel een strafbaar feit? Waarom denk ik dat deze jongen aandacht verdient? Er moet meer dan één factor zijn om over te gaan tot handeling. Huidskleur en afkomst is niet de bepalende factor. Want zelfs als negen van de tien Marokkaanse jongeren crimineel zouden zijn, wat absoluut niet zo is, dan nog dient die ene onschuldige niet meegenomen te worden in de profielmolen op basis van zijn genen.

Luiheid, gemak, kortzichtigheid. Ja, wij, als professionals in uniform, moeten in één seconde een besluit nemen en soms maken we fouten, maar die fout mag nooit komen uit een etnische profilering. Op het moment dat je de focus legt op één groep zal je meer resultaten krijgen, simpelweg omdat je de daders uit andere groepen over het hoofd ziet. Zo krijg je scheve statistieken.

Bovendien leidt etnisch profileren tot bevestigend gedrag. Een groep van acht Marokkaanse jongens die enkele weken geleden bij mijn club geweigerd werd schreeuwde van de daken dat we een stel racisten waren en dreigde fysiek agressief te worden. Ik ben toen de discussie met ze aangegaan en heb ze verteld dat we hen hadden geweigerd omdat we een klein aantal kaarten over hadden en dat we alleen maar echte liefhebbers van de DJ binnen wilden hebben – maar dat zij niet konden aangeven welke DJ er vanavond bij ons speelde. Ik voegde er snel aan toe dat ik snapte dat ze denken dat wij racisten zijn omdat etnisch profileren hen nou eenmaal vaak overkomt.

Bevestigend gedrag

Toch schaamde ik me om zo in de racistische spotlight te staan. De jongens waren verbaasd omdat ze wel degelijk wisten wie er draaide en dat ze daarom niet snapten waarom ze niet binnen kwamen. Bij navraag aan een collega bleek dat de eerste aangesproken jongen niet wist welke DJ er draaide en dat daarop een besluit tot weigering was genomen. Dat is simpelweg clubbeleid, onze huisregels. Uit mijn gesprek met de jongens bleek dat het ging om die ene neef die meekwam op het laatste moment en die inderdaad niet wist waarom hij meeging. Na veel handen schudden en excuses over en weer zijn de jongens lekker bij ons gaan dansen en zijn ze sindsdien vaste bezoekers van mijn club. Maar wat een ongelooflijke kutsituatie was dat, zeg. Misverstanden in combinatie met de racistische ervaringen van deze jongens leidde tot een potentieel conflict. Zo jammer.

Ik denk dat wij als professionals in uniform ons bewust moeten zijn van het bestaan van etnisch profileren en de gevolgen daarvan. Wij moeten niet wijzen naar mensen die de “race-card” trekken, want etnisch profileren veroorzaakt schade aan de samenleving op zoveel vlakken. Het begint op de lagere school waar allochtone kinderen al een laag vervolgadvies krijgen omdat ze uit een achterstandswijk komen en sijpelt door naar zaken als racisme tijdens sollicitatieprocessen, weigeringen bij een club of standhoudingen door de politie. In plaats van boos worden op hen die wijzen naar etnisch profileren, zouden we eens hard moeten kijken naar ons eigen gedrag.

Ik moet altijd weer denken aan die ene vaste bezoeker van een andere club waar ik werkte. Een donkere man met alleen maar liefde voor de wereld die altijd bij aankomst heel hard met een grote glimlach schreeuwde: “Zeg nee tegen jagers! Zeg ja tegen negers!” Oh, wat voelde het beveiligingsteam zich ongemakkelijk. En we weten allemaal instinctief waarom. Racisme is geen fabel.

Click to comment

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

VERS

We do not believe in the world empowering women.

We believe in women empowering the world!

Journalist, activist, game-changing artist, mind-body scientist, international solidarist?

Join the tribe

Copyright © 2020 Vileine

To Top