Millennials wilden Hillary Clinton wel als president, blijkt uit een survey die de nieuwssite Mic onder zo’n 30.000 millennials uitvoerde. Onder alle gepeilde jongeren zou Clinton in alle staten winnen, op zeven na.
Wanneer alleen gekeken wordt naar ‘white’ millennials, verschuift de balans meer naar het midden, maar had Clinton alsnog de meeste kiesmannen gekregen.
Dit is, nogmaals, een peiling, gesloten op 8 november 2016. En als deze Amerikaanse verkiezingen ons één ding hebben geleerd, dan is het wel dat peilingen er ontzettend naast kunnen zitten. Inmiddels zijn de exit-polls binnen, die meer kunnen vertellen over het daadwerkelijke stemgedrag van de Amerikanen. Dat zijn nog steeds peilingen, maar gedaan nadat mensen hun stem hadden uitgebracht, over gegevens die niet op het stembiljet staan: leeftijd, etniciteit, geslacht, inkomen.
Verdeeldheid onder leeftijdsgroepen
Ook uit deze polls blijft dat de meerderheid van de jongeren tussen de 18 en 39 voor Clinton stemde, terwijl de mensen vanaf 40 jaar en ouder vaker voor Trump hebben gestemd. Maar in beide gevallen zijn de leeftijdsgroepen sterk verdeeld, wat duidelijker wordt wanneer er een percentage wordt gegeven dan in een landkaart met de verdeling van het aantal kiesmannen.
Het doet denken aan de ophef rondom de Brexit. Nadat het ‘leave’-kamp een kleine meerderheid behaalde, gingen er stemmen op dat het vooral de ouderen waren die voor vertrekken hadden gekozen, terwijl de jongeren meer Europa-gezind waren. Brexit zou een middelvinger zijn van de baby boomers naar de millenials, schreven onder andere Vox en The Washington Post. Echter, na een analyse van de politicologen van Stuk Rood Vlees bleek dat jongeren veel verdeelder hadden gestemd dan werd beweerd. Bovendien heeft het niet zoveel zin om niet-stemmers te vragen wat ze hadden gewild. Jongeren stemmen namelijk minder dan ouderen.
De eerste vrouwelijke president versus de ‘grab ’em by the pussy’-man
Maar naast jong versus oud waren deze Amerikaanse verkiezingen ook een strijd tussen ‘de eerste vrouwelijke president’, alhoewel met overspelige man, versus ‘grab ’em by the pussy‘-man. Voor wie nog niet overtuigd is van de vrouwonvriendelijkheid van deze man, hier een bloemlezing. Gedurende de hele strijd gonsde de vraag: is vrouwenemancipatie zo ver dat een vrouw als leider van het machtigste land ter wereld mogelijk is?
De eerste vraag is: hebben vrouwen voor hun eigen geslacht gekozen? Hebben vrouwen voor ‘de vrouw’ gestemd? Het antwoord is ja; als je alle vrouwen van Amerika op één hoop gooit, stemden de vrouwen vaker op Clinton dan op Trump.
Een completer beeld vormt zich echter wanneer gekeken wordt naar én vrouw/man, én leeftijd, én etnische achtergrond. Pas daaruit blijkt dat de stemmers niet verdeeld waren in jongeren tegen de ouderen, vrouwen tegen de mannen, maar eigenlijk: wit tegen niet-wit. Witte vrouwen stemden op Trump, witte jongeren stemden op Trump. Minderheden, van oudere Latino’s tot zwarte vrouwen, hebben op Clinton gestemd. De strijd tussen man en vrouw bleek een strijd tussen wit en kleur.
