WORLD+CULT

Girlgangs: de Teddy Girls uit de jaren ’50

Ken Russell

Onderschat nooit de kracht van een girlgang. In de jaren ’90 schreeuwden vijf maffe, Britse chicks overal ‘girlpower!’ en nu nog hebben de Spice Girls een bijzonder plekje in het hart van talloze vrouwen. Waarom? Omdat zij een universum hadden gecreëerd waarin zij als stoere, grappige vrouwen samen andere vrouwen speelruimte gaven om dit ook te zijn. Het is nu 20 jaar later, en net zoals de patriarchale samenleving bestaan zulke girlgangs nog steeds – misschien wel meer dan ooit – dus het is tijd om er een paar voor te stellen. De girlgang van deze week zijn de Teddy Girls uit de jaren ’50.

Wie zijn ze?

n 1955 werd freelance fotograaf Ken Russell eropuit gestuurd door Picture Post om een unieke, door niemand anders gedocumenteerde subcultuur vast te leggen: de Teddy Girls. Voordat het mods vs rockers-debat van de jaren ’60 losbarstte, waren er de Teds: een rebelse subcultuur die tot stand kwam in de tot puin gebombardeerde arbeiderswijken van Londen in de jaren ’50. De vrouwelijke leden lieten zich inspireren door mode uit de Edwardiaanse tijd (1900-1910) en Amerikaanse rock ‘n’ roll. Maar terwijl de mannelijke leden, de Teddy Boys, al snel bekendheid vergaarden als goedgeklede relschoppers, kregen de Teddy Girls veel minder aandacht. Nadat Russells foto’s gepubliceerd werden in een artikel met de titel The Last of the Teddy Girls werden ze in een archief gestopt en vergeten, totdat ze in 2005 weer boven water kwamen. Zonder deze foto’s zou deze eerste vrouwelijke girlgang van Groot-Brittannië in de vergetelheid zijn geraakt.

teddy-girls-in-london-1955-1

Waarom zijn ze zo cool?

“Hard-working with a fashion sense which has brought a welcome flash of mass-elegance onto the British scene,” zo definieerde het artikel de Teddy Girls. Gekleed in lange rokken, strakke pantalons of opgerolde spijkerbroeken, getailleerde blazers met fluwelen kragen en blouses met strikken, en opgeleukt met broches, rieten hoedjes en sjaaltjes; zo steken de Teddy Girls af tegen de mistroostige arbeidershuizen en bergen onopgeruimd puin waar ze gefotografeerd werden. Ze kijken recht in de camera en poseren, soms uitdagend, soms lacherig, maar steeds met trots en stijl: één espadrille-dragende voet op een blok puin, sigaret in de hand, koket leunend op een paraplu en met laktasje onder de arm. Frivoliteit boven functionaliteit, was hun motto: met hun extravagante, androgyne kledingstijl rebelleerden ze tegen de opgelapte, verstelde kleren uit hun jeugd en tegen de hogere klassen, wiens aristocratische kledingstijl ze imiteerden en zich eigen maakten, zelfs al kochten ze de meeste kleding tweedehands.

De Teddy Girls werden geboren tijdens de oorlog, toen het bommen regende op de fabrieken en de Londenaren hun beroemde stoïcijnse ‘we can take it’-houding aannamen. Ze groeiden op tijdens de magere jaren van naoorlogse wederopbouw. Tot 1954 waren levensmiddelen en kleding nog op rantsoen en de meeste Teddy Girls groeiden op in armoede. Halverwege de jaren ’50 trok de weelde weer wat aan en konden tieners uit de arbeidersklasse geld opzij zetten voor vermaak en mooie kleren.

teddy-girls-in-london-1955-3

Jongens onderscheidden zich door dunne stropdassen, strakke broeken, lange jassen en, naar Amerikaans greaser-voorbeeld, met stijve pommade-kuiven. De meisjes imiteerden de korte, getoupeerde kapsels en ruilden kleren onderling, zodat ze er elke vrijdagavond anders uitzagen. Ze gingen samen naar de bioscoop en naar big band-dansavonden en verzamelden platen van Doris Day, Tony Bennett en Amerikaanse rock ‘n’ roll. De Teds waren de eerste tieners die steeds vaker de huiskamer verruilden voor straathoeken en cafés, hoewel de Teddy Girls nog steeds aan het huishouden waren gebonden — een rol waar de oorlog weinig aan had veranderd — en eerder binnenshuis met vriendinnen afspraken. Weinig Teddy Girls deden actief mee aan het rondhangen en de illegale activiteiten van de jongens, die alcohol smokkelden, messen bij zich droegen en regelmatig een spoor van vandalisme achter zich lieten.

Vrouwelijke superhelden?

De Teddy Girls namen dus een marginale plek in binnen de Teds-subcultuur. Waar de Teddy Boys, geïnspireerd door Amerikaanse rock ‘n’ roll, zelf amateuristische bandjes vormden, werden de meisjes voornamelijk fans, die platen verzamelden en tijdschriften lazen. Het grootste deel van de Teddy Girls was erg jong — tussen de 13 en de 17 jaar —en laag opgeleid. Velen gingen op hun 15e of 16e van school af om bij te dragen aan het huishouden of te werken als winkelmedewerker, secretaresse of fabrieksarbeider, waarna ze al spoedig kinderen kregen. Ken Russell bevestigde in een interview dat achter de non-conformistische houding een echte ideologie ontbrak: “I never thought of those kids as anything but innocent. Even the Teddy Girls, all dressed up, were quite edgy, and that interested me; they were more relevant and rebellious — but good as gold. They thought it was fun getting into their clobber, and I thought so too.”

teddy-girls-in-london-1955-11

Click to comment

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

VERS

We do not believe in the world empowering women.

We believe in women empowering the world!

Journalist, activist, game-changing artist, mind-body scientist, international solidarist?

Join the tribe

Copyright © 2020 Vileine

To Top