In Minifesto geven Vileine vrouwen hun mening over prangende feministische kwesties – en dagen jou uit om ook je opinie te delen. Stuur je RE: naar info@vileine.com! Deze keer: plussize op de cover is leuk, maar we moeten af van het beeld van de volle vrouw als louter sexy.
Op de cover zien we een stralende Ashley Graham staan met een big smile, weinig makeup en een strakke jurk waar een stukje beha uitfloept. De editorial binnenin toont Ashley op een tropisch eiland, in sexy swimwear en jurkjes. De redactie heeft zich ingehouden met PhotoShop, want zo nu en dan piept er een rolletje uit of komt er een oneffenheid tevoorschijn. Graham, plussize-topmodel, staat deze maand op de cover van Glamour met als thema bodypositivity. Over een van de foto’s is in grote letters ‘’sex’’ gedrukt, want het interview met Graham gaat vooral over haar rol als ‘’sexual revolutionary’’.
Bij plussize-modellen kun je meerdere gevoelens hebben. Laten we eerst even de positieve kant bekijken: het is een hele goede zaak dat je steeds meer plussize-modellen ziet in de mainstream media. Glamour is tot nu toe het enige Nederlandse modeblad dat plussize-modellen gebruikt. Het is goed om diversiteit te zien want dat geeft het signaal af dat schoonheid ook bestaat buiten maat 34 om. Jonge meiden met een maatje kunnen zich herkennen in vrouwen als Graham dankzij een lichaam dat lijkt op het hunne. Bovendien verspreiden heel veel plussize-modellen boodschap van houden van je lijf zoals het is, en daar hebben heel veel vrouwen weer baat bij.
Curves, maar wel op de goeie plekken graag
Tegelijkertijd heeft ook plussize een probleem met diversiteit. De modeindustrie in het algemeen is een beetje berucht om z’n gebrek aan diversiteit, en dit probleem zie je ook doorsijpelen in plussize. Plussize-modellen, net als gewone modellen, moeten een bepaald ideaalbeeld uitdragen. Ze worden vaak in bladen afgedrukt als realistische vrouwen maar in het echt zijn er maar weinig volle vrouwen die lijken op plussize-modellen. Het gemiddelde plussize-model is lang, met slanke gezicht en een platte buik, een uitgesproken taille, volle borsten en volle heupen. Curves ‘op de juiste plaatsen’ wordt dat genoemd.
Curves op ‘de juiste plekken’ zijn curves die sociaal acceptabel zijn. Maar als er curves op goeie plekken bestaan, bestaan er ook curves op verkeerde. Een dikke buik, chubby armen, een vol gezicht… daarmee ben je nog steeds gewoon dik. Niks glamour of sexy.
Covers met plussize-modellen laten ook een ander probleem zien: seksualisering van volle vrouwen. Ja, het is een nummer over seks, Ja, het is een zomernummer dus badmode is logisch, ja vrouwen worden sowieso in het algemeen geseksualiseerd. En toch is het bij plussize-modellen vaak allemaal een tandje meer. Plussize-modellen worden vaak in lingerie, in bikini of deels helemaal naakt afgebeeld. Ga je vragen waarom dan is het antwoord vaak praktisch van aard: sample sizes worden gemaakt in maat 34. Er is dus letterlijk geen kleding beschikbaar voor die volle meiden, dus moeten ze maar in hun nakie.
Kom maar op met die blote foto’s
Maar er steekt meer achter. De het idee achter zo’n fotoshoot is namelijk vaak ‘sexy curves’. En daar hoort dus ook een sexy look bij, met veel bloot en sexy lingerie. Toen de volle actrice Melissa McCarthy op de cover van Elle verscheen in een lange mantel die haar lichaam compleet verhulde, kwam daar kritiek op. De redactie zou het lijf van McCarthy niet willen laten zien. Ook Ashley Graham beaamt dat in Glamour: “People on social media actually get pissed when I have my body covered”. Het is duidelijk: goede curves MOET je laten zien, ook als je daar zelf helemaal geen zin in hebt. Dus kom maar op met die sexy setjes en blote foto’s. Volle vrouwen zitten daarmee in een lastig parket: vol mag, maar alleen als het sexy is.
Je kan je dus afvragen of een deel van de vooruitgang die plussize-modellen met zich meebrengen, niet voor een stuk weer teniet worden gedaan. Wat heb je aan meer zichtbaarheid van plussize-modellen als hun lichamen vervolgens verder worden geseksualiseerd, en dikke vrouwen alsnog worden uitgelachen? Vrouwen worden in onze maatschappij geseksualiseerd en als objecten gezien. Veel vrouwen willen dat veranderen, bijvoorbeeld door het heft in eigen hand te nemen en naaktfoto’s van zichzelf te plaatsen. Hun boodschap: Dit is mijn lijf, ik heb zelf de controle over mijn seks en dat bepaal jij niet voor me. Ook Graham plaatst zulke foto’s; haar Instagram staat vol met sexy foto’s en filmpjes.
Graham zet bewust haar seksualiteit in en verdient daarmee goed geld. Is ze dan een slachtoffer van objectificatie? Of heeft ze de touwtjes helemaal zelf in handen, en speelt ze slim het spelletje mee door gebruik te maken van een systeem dat toch al bestaat?
Verlicht ons met je reactie op Facebook of in de redactiemailbox op info@vileine.com!
Karina
16 juni 2017 at 20:07
Eens!!!! de Volle Vrouw – of weet je wat, laten we haar gewoon Dik noemen, want “vol” is weer zo’n eufemisme die suggereert dat dik een slecht woord is. De dikke vrouw mag alleen gepubliceerd worden wanneer haar huidje perfect is, haar leeftijd jong genoeg en de welvingen op de juiste plaats zitten. Dus: smal middel, grote kont: prima. Smalle heupen, dikke buik: niet prima. Boven de 40? Alleen oké wanneer ze een herkenbare kaaklijn heeft én haar borsten op “juiste” hoogte zijn te brengen.
Geldt overigens niet alleen voor spekkige vrouwen: ook ouder en/of met beperking is geaccepteerd zolang het esthetisch maar maar acceptabel is. En mat acceptabel bedoelt men neukbaar door heteromannen of een inspiratiebron voor homomannen.
schei toch uit