Mamma, ik ben het lelijkste meisje dat ik ken. Ik lijk op een jongen.”
– De dochter van zangeres P!nk, zes jaar
De meest inspirerende artiesten zijn androgyn
In eerste instantie twijfelden we over het doorplaatsen van deze acceptatie-speech over body acceptance, die P!nk aan haar zesjarige dochter opdroeg. Want even eerlijk: is er een plek ter wereld waar minder ruimte is voor lichaamsacceptatie, diversiteit en gezonde opvoeding van kinderen dan in het oog van de storm in Hollywood?
Toch is het juist op deze plek goed dat P!nk haar publiek herinnert aan iets dat we allemaal wel eens vergeten. Mannelijkheid en vrouwelijkheid zijn geen binaire waarden, maar een spectrum waar iedereen naar eigen stijl op beweegt. Dat kinderen van zes jaar zich al schamen voor wie ze zijn, is de schuld van volwassenen. Hun schaamte is onze zonde. We moeten diverse vormen van schoonheid omarmen en uitdragen, om anderen meer ruimte te geven zichzelf te zijn.
Soms zijn popartiesten wel degelijk het perfecte voorbeeld. Zowel van wat er mis is in populaire cultuur, als wat er beter kan.
