“It’s the messaging system of your mind”, zegt McGowan over Hollywood. Ze kaartte recentelijk het seksueel misbruik in de Westerse filmindustrie aan en leende daarvoor de hashtag #MeToo, die tien jaar eerder door de zwarte activiste Tarana Burke in het leven was geroepen om slachtoffers van misbruik te helpen en een stem te geven (in de video is zij te zien als ze McGowan introduceert). McGowan zegt dat de afgelopen vijftig jaar steevast zo’n 69% van de regisseurs in Hollywood man is, en dat het dus door hun blik is dat we de wereld te zien krijgen en consumeren. Dat leidt tot de zeer beperkte blik waarmee we naar vrouwen kijken – een blik die bovendien nog eens gekleurd wordt door mannen als Harvey Weinstein die seks als machtsmiddel zien.
Dit kunnen we doen
De #MeToo-campagne groeide uit van een gesprek over misbruik in Hollywood naar een gesprek over machtsmisbruik in het algemeen. Veel mannen schrokken van de hoeveelheid verhalen: veel vrouwen waren blij eindelijk hun ervaringen te kunnen delen. Maar daarmee zijn we er nog niet. Willen we met #MeToo daadwerkelijk structureel iets veranderen, dan is er een aantal dingen die we in 2018 moeten doen:
1. Mannelijkheid bediscussiëren. Wat denken we dat mannelijkheid inhoudt en wat betekent het om man te zijn? Moeten mannen altijd stoer en krachtig zijn, of is er ook ruimte voor kwetsbaarheid? Die discussie kunnen we overal voeren, of het nou thuis is of in de kroeg. Kijktip: deze documentaire over Amerikaanse mannen en hoe zij voelen dat ze moeten conformeren aan het beeld dat we van ‘echte mannen’ hebben.
2. Praten over lichamelijke grenzen – en dat begint al bij kinderen. Seksuele voorlichting op jonge leeftijd is daarvoor een goede oplossing; als we kleine kinderen leren dat alleen zij bepalen wat er met hun lijf gebeurt en dat ‘nee’ ook echt ‘nee’ betekent, laten we een generatie opgroeien die de autonomie van andermans lichaam respecteert.
3. Je uitspreken. Of het nu over jezelf gaat of over een ander: zeg er wat van als iemand een opmerking maakt die te ver gaat. Als je liever niet meteen de confrontatie aangaat, kun je zo’n opmerking ook bevragen: waarom zeg je dat precies, wat bedoel je daarmee? Verkrachtingsgrappen zijn maar een klein onderdeel van het probleem, maar tellen wel mee. Zeker voor slachtoffers.
4. Slachtoffers serieus nemen. Ook al lijkt een tik op de bil voor jou maar een kleinigheidje, voor iemand anders kan het onveilig en dus eng zijn geweest. Neem ook de kleine verhalen serieus en zet iemand niet direct weg als overgevoelig.
5. #GeenSorry. Als allerlaatste moeten we kritisch blijven op de tegenreactie. De reacties “Mannen mogen niks meer” of “Het is tegenwoordig gevaarlijk om een man te zijn”, duiken in allerlei opiniestukken en talkshows alweer op. Mannen die over de grens zijn gegaan, zijn niet de slachtoffers van seksueel misbruik – dat zijn de mensen (man of vrouw) die daadwerkelijk misbruikt zijn.
