“Jij bent een vieze homo! En die kuthoer van de gastenlijst moet ook een keer hard geneukt worden!” Ik grinnik om het eerste stukje en kan het niet helpen dat ik heel boos word om het tweede gedeelte, maar de gastenlijstdame kijkt me aan en rolt met haar ogen. “Maar niet door jou!” roept ze heel hard naar het gastje van net twintig, die ik zojuist heb geweigerd bij de club waar ik werk, omdat hij te dronken is om binnen te komen. Hij pruttelt nog wat na, maar ik versta hem al niet meer. Hij is het niet waard om verder naar te luisteren of energie aan te verspillen.
Een collega zegt: “Ik snap niet dat dit soort gastjes zo tegen vrouwen kunnen praten. Dat doe je toch niet?” Dat die gast mij “vieze homo” noemde, registreert niet eens. “Vieze homo” en “vuile flikker” is zo standaard in het woordenschat van de gemiddelde Nederlandse man, dat het bijna onbegonnen werk is om er iets aan te willen doen. Dus hou ik mijn mond als collega’s of vrienden dingen zeggen over “mietjes” en “Je bent toch geen homo?”, maar zeg ik er wel iets van als iemand roept: “Je slaat als een meisje!” Dan ben ik altijd gevat en wil ik ze best voorstellen aan wat vrouwen die ik ken, die al jaren vechtsporten doen en voor de duvel niet bang zijn. En zelfs dan geef ik het al snel op als er een discussie losbarst over mannen versus vrouwen met betrekking tot vechten, sporten, autorijden, militaire dienst en nog meer “typische” mannendingen als voetbal en barbecueën.
Die ene collega die vindt dat je niet zo tegen vrouwen praat, vindt het trouwens helemaal niet vreemd als hij zelf wel over vrouwen praat op die manier. Als ze er maar niet bij zijn, want mannen onder elkaar, heujj! Respectvol zijn is blijkbaar alleen een show die je opvoert als er iemand bij is. Net zoals dat je geen “buitenlander”-grappen maakt als Mohammed erbij is, maar als we blankies onder elkaar zijn: geen probleem!
Seksisme en homofobie gaan altijd lekker hand in hand. Racisme is het derde zusje van de groep. Dezelfde religieuze mensen die hard roepen dat de aanslag in Orlando God’s wil was zijn er niet vies van om te applaudisseren als er een abortuskliniek de hens in gaat. En in ISIS-land worden vrouwen verkocht als slaven en zijn er ondertussen speciale dagen waar homo’s worden geëxecuteerd. Om over aanslagen op Joden maar niet te spreken.
Veel van de vrouwen- en homohaat is terug te vinden in de Bijbel en de Koran, maar ook zonder die heilige boeken lijken heteromannen het ontzettend vervelend te vinden als mensen een ander geslacht of seksuele voorkeur hebben dan zij. Seksualiteit, anders dan die van heteromannen, is sowieso een vies onderwerp. De schutter uit Orlando zou ook erg boos zijn geweest over twee zoenende mannen die hij had gezien waar zijn zoontje bij was. Maar ook is het nog steeds zo dat een vrouw die meerdere mannen versiert op één avond, of in één week, of in één maand, een slet is, terwijl heteromannen, die meerdere “chicks scoren” op één avond, helden zijn van James Bond-achtige proporties.
Wat is die angst voor seksualiteit? Waarom is de ene seks vies en de andere seks geil? Natuurlijk heeft iedereen eigen seksuele voorkeuren en hoef je niet alles lekker en leuk te vinden, maar waarom bijvoorbeeld die extra afkeur voor zoenende homo’s?
“Ik heb niks tegen homo’s, als ze maar niet aan mij zitten!” Is het omdat je bang bent dat homo’s jou net zo zullen behandelen als jij vrouwen behandelt? Is het omdat De Maatschappij tegen je zegt dat homo’s vies zijn? Of is het angst om toe te geven dat je zelf misschien ook weleens twijfelt over je seksualiteit? Dat je weleens een man knap vindt of leuk vindt om mee te kletsen? De dader in Orlando is twee keer getrouwd met een vrouw, maar blijkt ook een fervent mannenversierder te zijn geweest in de Pulse. Kon hij niet met zijn eigen seksualiteit omgaan?
Ik weet niet precies waar ik het hoorde en van wie, maar een twintig tal jaar geleden zei iemand tegen mij: “Ik val niet op iemands geslacht, maar op iemand als persoon.” Dat bleef hangen. Ik ben in principe hetero, maar val niet op alle vrouwen. Ik heb mijn voorkeuren voor uiterlijk, persoonlijkheid, achtergrond en general klik die je hebt. Geslacht is daar een klein onderdeel van, terwijl het, als je naar boze heteromannen luistert, erop lijkt alsof geslacht echt DE bepalende factor is. Mijzelf kwalificeren als hetero, dan wel bi of queer, is voor mij altijd een moeilijke geweest. Het voelt zo beperkend, alsof je een keuze moet maken. Wie bepaalt dat? En waarom? Ik val op leuke, lieve mensen waarmee ik een band heb en die ik fysiek aantrekkelijk vind. Meestal is dat een vrouw tot nu toe, maar who cares? Blijkbaar heel veel mensen nog.
Door de focus te leggen op geslacht als bepalende factor heb je allerlei theorie- ondersteunende middelen nodig om je argumenten te onderbouwen. Homo’s zijn niet aantrekkelijk, want ze zijn slap, zeurderig, vrouwelijk, houden van roze en weten alles van mode en bloemen. Allemaal dingen die echte mannen niet zijn of leuk vinden! Vrouwen zijn in principe hetzelfde, volgens deze mannen, maar zij hebben dan weer kwaliteiten die het negatieve gedrag goedmaken, zoals borsten, een vagina en het dragen van korte rokjes.
Door deze afbakening is de wereld van de boze heteroman lekker simpel en hoeft er nooit getwijfeld te worden aan de eigen seksualiteit. “Daar moet een piemol in!” roep je dan ook nooit naar een man. Ook zal je een man nooit ‘kankerhoer’ noemen. Makkelijk toch? Hierop tegengas geven als heteroman wordt met hoon ontvangen. Je zit onder de plak, je weet wel wie de broek aan heeft thuis of je bent toch zelf een homo. En je mag best homo zijn, als je maar niet …
Je ziet ook dat de media en politici ontzettend veel moeite hebben met de aanslagen in Orlando. Het is voor iedereen duidelijk dat de aanslag een link heeft met homofobie, maar als maatschappij of individu openlijk solidair zijn met de LHBTQ-gemeenschap is toch echt een brug te ver. De aanslag is hoogstens een ‘aanslag op onze vrijheid’ of zoiets vaags.
Ik ken welgeteld één heteroman die een gay pride-vlag op zijn Facebook-wall zette na de aanslag in Orlando, terwijl al mijn holebi-vriendjes en vriendinnetjes bijna allemaal aan de regenboog zaten. Wel zag ik veel, vooral, mannen die heel hard dingen riepen over dat ze ISIS wel een kopje kleiner wilden maken. Want doodmaken is mannelijk! Wij zullen die homo’s, net als onze vrouwen, wel even beschermen tegen die vieze fundamentalisten! Als ze als dank maar niet aan onze piemels zitten … die homo’s dan.
Ik weet ook dat ik volgende week vast weer door zo’n held word uitgescholden word voor vieze flikker. Omdat ik hem de toegang weiger als hij niet wil luisteren naar die kuthoer van de gastenlijst. Of omdat ik hem de club uitflikker – pun intented – aangezien hij met zijn doorgesnoven en dronken kop handtastelijk is naar een vrouw binnen. Waarschijnlijk een kutwijf dat zich niet zo moet aanstellen. Wie heeft ISIS nodig met zulke vrienden?
