“Ik heb al een vriend.” Dit schijnt de enige zin te zijn die vrouwen effectief kunnen inzetten om ongewenste versierpogingen op afstand te houden. Die zin betekent in feite: “Ik ben al iemands bezit.” en het treurige is dat alle andere uitingen van afwijzing gewoon niet worden geaccepteerd. “Ik ben niet geïnteresseerd.” komt niet aan. “Ik heb hier geen zin in.” helaas ook niet. Zelfs een “Ga weg.” is onvoldoende. Nee, mannen druipen pas af als je al toebehoort aan iemand anders. Toen ik hier een artikel over las en het besprak met mijn vriendin wist ze te melden dat het vaak nog een stap erger is. “Ik heb al een vriend … en hij is uitsmijter/vechtsportinstructeur/snel boos.” Dan pas nemen de kerels echt afstand. Want alleen als er kans is dat er een boze kerel langskomt die fysiek groter en sterker is, geven mannen het eindelijk op. Zeker als er al een druppel alcohol in zit op een vrijdag- of zaterdagavond in de binnenstad. Wat een ontzettend triest gedrag is dit toch en door de jaren heen heb ik zelden iets anders gezien in het uitgaansleven. De combinatie van alcohol en seksuele frustratie is geen mooie.
“Vrouwen lastig vallen” staat op een goede tweede plaats
In de clubs waar ik werk, heb ik als nuchtere toeschouwer alle tijd om als een soort primaat-wetenschapper mijn onderzoek te doen naar het paringsgedrag van mensen die aan het stappen zijn. De schuchtere blikken, het moeilijke “hoi”, de kneuterige one-liners en de stamelende tieners hebben allen iets schattigs over zich heen. Iets onschuldigs. Het zijn gewoon eenzame mensen die liever niet meer eenzaam zijn. Helaas moet ik vanuit mijn positie als uitsmijter vaak kijken naar de veel negatievere manieren om iemand te versieren en dat kan dan leiden tot een gevoel van schaamte een man te zijn, of zelfs tot een aversie tegen de combinatie van alcohol en het hebben van een penis.
Een groot deel van mijn werkelijke ‘uitsmijten’ is drugsgerelateerd, maar “vrouwen lastig vallen” staat op een goede tweede plaats. Het zijn allerlei typen mannen die allerlei gradaties van vervelend tot aanrandend gedrag vertonen. Het gaat van te dichtbij in iemands oor blijven kwetteren tot daadwerkelijk een vrouw beetpakken om vervolgens boos te worden als ze worden afgewezen; en alles daartussenin. Mannen laten zich niet van hun mooiste kant zien.
Je kunt die mannen indelen in een aantal standaardtypes
1. De Hopper. Komt in z’n eentje, is vaak tussen de 26 en 46 jaar oud en spreekt om de minuut een andere vrouw aan. Iedere vrouw die langskomt, of bij wie hij langsloopt, moet een “compliment” krijgen. Vaak ook nog in combinatie met een hand op de rug, of met het vastpakken van de onderarm. Waag het vooral niet weg te lopen voordat hij zijn zegje heeft gedaan! Het is onduidelijk wat de Hopper denkt te bereiken. Het resultaat is immers niets anders dan dat ie daadwerkelijk door alle vrouwen in de zaak ervaren wordt als een walgelijk iemand. En als die vervolgens door de uitsmijter verwijderd wordt, reageert hij vaak agressief en “snapt” ie niet wat er nou aan de hand is.
2. De Schuurder. Gaat veel te dicht tegen vrouwen aan dansen. Als een ninja komt hij uit het niets achter je staan en hijgt ie in je nek. Hem te verplaatsen heeft geen zin, want drie seconden later heeft hij je wel weer gevonden. Slechts een harde elleboog op kruishoogte wil nog weleens helpen. Bij uitzetting door de uitsmijter blijft hij vaak stil en gelaten. Hij weet dat hij fout zit.
3. De Voor-de-deur-hanger. Treedt vaak als duo of trio op. Staat de hele avond nutteloos voor de deur van een uitgaansgelegenheid en roept alle vouwen na. Sist nog wat en vraagt om je nummer of Facebook-profiel. Bij afwijzing ben je een hoer. Hij wordt door de uitsmijters of de politie weleens de straat uit gejaagd, maar neemt desondanks vrij snel weer bij een andere tent zijn post in.
4. De Ik-drijf-je-in een-hoek-kerel. Is vaak met wat vrienden op stap die hem negeren. Hij kan niet dansen en heeft altijd een drankje in zijn hand. Als je even in je eentje bij de bar of een tafeltje staat, komt hij naar je toe en begint ie een gesprek. Hij snapt je hints niet en blokkeert vaak je pad naar de vrijheid. Uit pure armoede of angst blijven veel vrouwen maar aan de praat met hem, want hij is nu in ieder geval nog niet handtastelijk. Als de uitsmijter hem aanspreekt, is deze kerel vaak op zijn pik getrapt en gaat hij in discussie. Hij deed toch niets fout? Het is niet alsof hij handtastelijk was, toch? Het doet er niet toe dat je geen behoefte had in zijn aandacht. Ook niet dat je te bang was om te vragen of hij weg wilde gaan.
5. De Staarder. Vaak een excentriek figuur van middelbare leeftijd. Hij staat aan de andere kant van de dansvloer naar je te staren. Waar je ook heen gaat, zijn blik volgt je altijd. Wat zijn doel is, is onduidelijk, maar het effect van zijn gedrag is heel verontrustend. Spreekt de uitsmijter hem aan, dan heeft hij veel praatjes over dat hij de eigenaar kent en dat hij met rust gelaten moet worden. Hij dreigt dat die nooit meer terug zal komen. We zullen hem missen.
6. De Uitsmijter. Niets is zo beschamend als een collega-beveiliger die beter alle vrouwen lastig valt dan welke vervelende bezoeker ook. Hij is een autoritair figuur en vaak fysiek intimiderend. Als je binnenkomt, houdt ie je aan de praat, of hij gaat niet opzij als je naar huis wilt gaan. Dit is erg vervelend, omdat er dan niemand is die je om hulp kan vragen. Hij is een van de hoofdredenen waarom vrouwen in clubs niet naar de uitsmijter gaan om melding te maken van vervelende gasten: ze verwachten geen begrip van zo’n uitsmijter, of zijn bang door hem alleen maar opnieuw lastig te worden gevallen.
En zo zijn er nog meer categorieën van vervelende mannen die gewoon niet lijken te snappen dat vrouwen geen prijs zijn die je kan veroveren om mee naar huis te nemen. Of dat ze geen pleister zijn voor je seksuele frustratie, maar gewoon individuen die komen om een avondje te dansen en niet om met gedrag geconfronteerd te worden waartegen enkel de uitsmijter of de zin “Ik heb al een vriend.” soelaas kan bieden. Een echt relaxed avondje stappen is dat niet.
Een dodelijke blik ontwikkelen
Ik krijg vaak te horen dat vrouwen de meest verschillende survival-technieken bedenken als ze uitgaan. Allemaal in het kader van “Hoe voorkom ik dat ik op de dansvloer benaderd word?” Nooit ergens alleen gaan staan. Pepperspray meenemen voor de reis naar huis. Altijd samen met een vriendinnengroepje gaan. Of alleen op stap gaan als je vriend meegaat, of die ene jongen die dan kan doen alsof hij je vriend is. Een dodelijke blik ontwikkelen en je niet gaan schamen voor “asociaal” gedrag door gewoon op te staan en weg te lopen als een vreemde je aanspreekt. Nooit stoppen met fietsen als je midden in de nacht wordt aangesproken vanuit auto’s, scooters of vanaf een donker bankje.
Gelukkig werk ik op veel feestjes waar veel drugs worden gebruikt en waar bezoekers flink wat geld neerleggen voor een kaartje om te mogen luisteren naar een goede DJ. Dit blijken plekken te zijn waar het minst gezeik is met vervelende mannen. Door de MDMA of de 4-FMP is iedereen lekker op aan het gaan in de muziek en te druk bezig — met dansen en water bijtanken voor die droge mond — om elkaar lastig te vallen met onzin. Natuurlijk komen al die lui die ik hierboven getypeerd heb ook weleens aanwaaien, maar je kunt ze al voordat ze binnenkomen zo eruit plukken en preventief ontruimen. Dan blijft het gezeik lekker buiten de deur en komt het niet naar binnen.
Pas op voor het afstapje
Mijn avond is pas goed als de muziek uit is en bezoekers met volle overtuiging tegen me zeggen: “Je hebt zeker niet veel te doen gehad vanavond he?” Ik glimlach terug en denk dan vooral aan het gerollebol voor de deur met dat groepje vrijgezelle mannen die al te dronken waren om binnen te komen. Of aan het geduw en getrek met die ene kerel die ik op andere locaties al vijf keer eruit heb geflikkerd, omdat hij niet van vrouwen af kan blijven. Vervolgens wens ik de mensen een prettige avond en waarschuw ik ze nog voor het afstapje. Het zou toch lullig zijn als je leuke avond van niet-lastig-gevallen-worden en lekker-kunnen-dansen-zonder-gezeik alsnog verpest zou worden, toch?
