Hoe heet het?
Shrill door Lindy West
Waar en wanneer?
VS, 2016
Waar gaat het over?
Lindy West is dik en houdt desondanks haar mond niet. Dat zit veel mannen dwars. Eén van hen deed zich zelfs op Twitter voor als haar kort daarvoor overleden vader, om haar te treiteren. Shrill verzamelt persoonlijke essays van deze trots luidruchtige vrouw, over dikke vrouwelijke rolmodellen, ongesteldheid, je stem vinden, hoe het is om dik en feministisch te zijn op het internet, verkrachtingshumor en nog heel veel meer.
Waarom moet je dit boek toch echt lezen?
Ik las al stukken van Lindy West toen ze nog “gewoon” één van de grappigste filmrecensenten die ik kende was, voor The Stranger. Ook van dit boek zal je regelmatig dubbel liggen: Lindy heeft een scherpe pen en weet de pijnlijkste momenten te vertalen naar hilarisch proza. Maar ze durft ook diep te gaan, en weet vooral richting het einde – als het gaat over de dood van haar vader en de soms moeizame start van de relatie met haar man – ook regelmatig te ontroeren. Een must voor elke vrouw die wel eens het gevoel heeft gehad – letterlijk en figuurlijk – teveel ruimte in te nemen.
Wat moet je weten als je dit boek toch niet wil lezen?
Dat dik zijn een feministisch onderwerp is, weten we al sinds Susie Orbach in de jaren zeventig een boek publiceerde met de weinig ambigue titel Fat is a Feminist Issue. Toch lijkt het idee nog niet altijd doorgedrongen te zijn. Lindy West maakt krachtig het punt dat onze gemeenschappelijk obsessie met dunheid voornamelijk vrouwen heel veel tijd en energie kost, die we beter in andere dingen hadden kunnen stoppen. Daarbij helpt het dat Lindy laat zien dat dappere, grappige, heerlijk uitgesproken vrouwen niet bovenmenselijk zijn. Uit de essays komt naar voren hoe ze heeft moeten vechten om de persoon te worden die ze is, en dat ze nog steeds haar onzekerheden kent: zo stond ze op een uitgebreid huuwelijksaanzoek van haar man, omdat ze het gevoel wilde hebben om echt enthousiast, bewust “gekozen” te worden.
Het boek verzandt af en toe wel een beetje in herhalingen van voorbije internetruzies. Toch heeft dat ook een reden: Lindy West krijgt golf na golf internettrollen achter zich aan, maar weigert om ze de voldoening te geven van haar zwijgen. Ze ging zelfs de dialoog aan met de trol die zich voordeed als haar dode vader, met een memorabele aflevering van This American Life als resultaat.
Kant-en-klare quote voor feestjes en partijen:
“Society’s monomaniacal fixation on female thinness isn’t a distant abstraction, something to be pulled apart by academics in women’s studies classrooms or leveraged for traffic in shallow ‘body-positive’ listicles (‘Check Out These Eleven Fat Chicks Who You Somehow Still Kind of Want to Bang – Number Seven Is Almost Like a Regular Women!’) – it is a constant, pervasive taint that warps every single woman’s life. And, by extension, it is in the amniotic fluid of every major cultural shift. Women matter. Women are half of us. When you raise every woman to believe that we are insignificant, that we are broken, that we are sick, that the only cure is starvation and restraint and smallness; when you pit women against one another, keep us shackled by shame and hunder, obsessing over our flaws rather than our power and potential; when you leverage all that to sap our money and our time – that moved the rudder of the world. It steers humanity toward conservatism and walls and the narrow interests of men, and it keeps us adrift in waters where women’s safety and humanity are secondary to men’s pleasure and convenience.”
