Begin deze maand verscheen er een rapport van de Wereldbank en Unicef over extreme armoede bij kinderen. Wereldwijd leven bijna 385 miljoen kinderen in extreme armoede, concludeerde het rapport. Dat is erg – sterker nog, dat is heel erg. Zeker wanneer je bedenkt dat armoede bij kinderen nog twee keer vaker voorkomt dan armoede bij volwassenen. Om het visueel te maken is hier een afbeelding uit het rapport:
Maar waar het rapport goed onderscheid maakt in verschillende regio’s en de hoogte van inkomens, maakt het geen onderscheid in het geslacht van de armoedzaaiers. Hoe zit het daarmee? Is armoede seksistisch? Jazeker, concludeert een rapport van One.org uit maart 2016. Van de twintig landen waar het het lastigst is om als meisje geboren te worden, staan er achttien op de VN-lijst van Meest Onderontwikkelde Landen (LDC’s).
Bovenaan de lijst staat Niger, waar je 16 maanden minder naar school mag dan je broer, waar je bij een bevalling een kans van één op twintig hebt dat je doodgaat en waar maar 2,6% van de vrouwen boven de 15 een bankrekening heeft. Oh ja, en minder dan de helft van de vrouwen heeft een eigen inkomen en maar 13% van de parlementsleden is vrouw. Als het een game was geweest, stel ik me zo voor dat het leven als meisje aldaar de Expert-modus was, die je pas kunt unlocken als je de gemakkelijkere modi weet te overleven. Succes.
Betekent dat niet gewoon dat we armoede moeten bestrijden en dat zowel mannen als vrouwen daar baat bij zullen hebben? Ja, natuurlijk. Maar Rwanda is een voorbeeld dat niet in de top twintig voorkomt, terwijl het qua armoede wel op de lijst thuishoort, ter hoogte van de nummer 3, Mali. In Rwanda gaat een meisje drie jaar langer naar school en heeft ze 33% meer kans om een bankrekening te hebben. Ook sterven ze tweeëneenhalf keer minder vaak tijdens een bevalling. In het kort: vrouwen en meisjes hebben het wereldwijd economisch moeilijker dan mannen, waarbij vrouwen en meisjes in arme gebieden het ook nog moeilijker hebben dan de vrouwen in ontwikkelde landen, én dan hun mannelijke landgenoten.
Hoe kan dat? Het meest eenvoudige antwoord zit erin dat vrouwen vaker een zorgfunctie hebben in het gezin en twee keer zoveel tijd als mannen besteden aan onbetaald werk. Dat geldt nog meer in landen waar je ver moet lopen voor schoon water of voedsel; er is dan voor een vrouw minder tijd om te besteden aan educatie. Nog wat schokkende statistieken die veroorzaakt worden door armoede, mocht je nog niet geloven dat armoede seksistisch is:
Het lijkt allemaal voor zich te spreken, en dus spraken verschillende hooggeplaatste personen, waaronder Justin Trudeau, de minister-president van Canada, en Melinda Gates zich uit en tekenden ze de petitie die in het leven is geroepen door One.org. Ik stel voor dat je zelf ook die petitie tekent. En kijk vooral ook nog even de onderstaande TedTalk. Dan ga je anders denken over armoede, zoals Mia Birdsong zegt. Tot nu toe hebben we in de strijd tegen armoede het belangrijkste over het hoofd gezien: arme mensen, en met name arme vrouwen en meisjes. Alle bewijs tot zover wijst erop dat de mobilisatie van vrouwen in de economie een land uit de armoede kan helpen halen, plus nog een hele sloot aan andere voorbeelden, waaruit hier een greep:
Bron: http://www.unwomen.org/en/what-we-do/economic-empowerment/facts-and-figures
