In Minifesto geven Vileine vrouwen hun mening over prangende feministische kwesties – en dagen jou uit om ook je opinie te delen. Stuur je Re: naar info@vileine.com! Deze week: gaan het vergoeilijken van racisme en pedoseksualiteit hand in hand? En hoe komt dat?
Alt-right Icoon Milo Yiannopoulos heeft vanavond zijn ontslag ingediend na ophef over zijn vergoeilijkende uitspraken over pedoseksualiteit. De discussie die nu ontstaat, is of er een verband is tussen het promoten van racisme en kindermisbruik. Het helpt in ieder geval niet om witte misbruikers te negeren, meent Vileine-redacteur Anna de Hooge.
Carrière gebouwd op discriminatie, ontslag om pro-pedoseksualiteit
Het afgelopen weekend kwam een fragment uit een gefilmde podcast boven waarin Milo Yiannopoulos het opneemt voor pedoseksuele handelingen. Dertienjarigen kunnen volgens de Breitbart-redacteur “consensueel” seks hebben met volwassenen. Aangezien Milo’s carrière gebouwd is op zijn discriminatoire uitspraken en handelingen, roept dit de vraag op of er een verband bestaat tussen het bevorderen van discriminatie en het vergoelijken van kindermisbruik.
Aan de podcast werd – terecht – veel aandacht, boosheid en kritiek besteed. Hij heeft het over de “oppressive idea of consent.” Milo’s uitnodiging om op CPAC, een conservatieve bijeenkomst in de Verenigde Staten, te spreken, werd ingetrokken. Uitgeverij Simon & Schuster besloot zijn aangekondigde boek niet te publiceren.
Goed nieuws, terechte ophef. Totdat je je afvraagt waarom Milo in de eerste plaats een platform kreeg bij de uitgeverij en op de conferentie. Dit is dezelfde Milo die aanstichter was van de stortvloed aan mysoginoire haat, waarmee actrice Leslie Jones afgelopen zomer te maken kreeg. Het is dezelfde Milo die overlevers van verkrachting belachelijk maakt en meent dat de focus moet liggen op valse beschuldigingen van “sletten met spijt”. Het is dezelfde Milo, die, tijdens een toespraak begin dit jaar, zijn haat richtte op een transgender studente, die in de zaal aanwezig bleek te zijn.
Discriminatie en pedoseksualiteit zijn ontmenselijkend
Milo Yiannopoulos heeft van bigotry zijn beroep gemaakt. Het is spijtig dat er pro-pedoseksualiteit voor nodig is, eer mensen nu inzien dat het geen goed idee is om deze man een platform te bieden. Dat zijn racisme, seksisme en transfobie schadelijk zijn, is toch helder?
De schadelijkheid van het normaliseren van kindermisbruik is ook duidelijk. Normalisering bemoeilijkt bestrijding. Redelijk vanzelfsprekend is daarom de eerste overeenkomst tussen discriminatie en het goedpraten van pedoseksualiteit: beiden leunen op ontmenselijking. Wat minder voor de hand ligt, is het tweede verband: het tegengaan van kindermisbruik wordt bemoeilijkt door vooroordelen en machtsongelijkheid. Structurele, culturele problemen.Deze machtsongelijkheid als systeemproblematiek uit zich bij zowel pedofilie als racisme in zowel de selectie van slachtoffers, als de selectie van verdachte daders.
Slachtoffers hebben structureel weinig macht
Ten eerste hebben kinderen uit gemarginaliseerde groepen minder sociale macht, waardoor het eenvoudiger is misbruik van hen te maken. Zo lopen kinderen met een handicap of langdurige ziekte meer risico, net als meisjes, kinderen uit een omgeving met weinig geld en kinderen die blootgesteld worden aan racisme. Bij weeskinderen is het risico zelfs tien keer zo groot.
Ten tweede zorgen vooroordelen ervoor dat we kindermisbruik door cisgender, rijke, witte mensen minder herkennen, erkennen en bestrijden. Het past niet in het plaatje. Een blonde, goedverdienende vader die de taal van mogelijke hulpverleners spreekt, zien we niet als dader. Seksueel geweld wordt meestal als primitief instinct toegeschreven aan bedreigende “buitenstaanders”: mensen die migrant zijn, transgender zijn, moslim zijn. (Dit wordt overigens ook door Milo Yiannopoulos gepropageerd. Op deze grond maakte hij, in zijn tirade tegen de eerdergenoemde transgender-studente, haar toegang tot de vrouwen kleedkamer verdacht. En op zijn eigen website en op Breitbart schrijft hij regelmatig over de vermeende seksuele agressie van moslimmensen en migranten.) Het effect van zulke vooroordelen is een consequente onderschatting van misbruik door mensen uit machtsgroepen. Zulk misbruik wordt dan ook minder zwaar gestraft, ongeacht de ernst. Deze onderschatting vindt ook plaats bij niet-seksuele vormen van misbruik. Afgelopen december toonde Belgisch onderzoek hetzelfde effect, maar dan met betrekking tot emotioneel misbruik.
Er bestaat geen twijfel over de ongemakkelijke waarheid: onder kindermisbruikers zijn autochtonen oververtegenwoordigd. Voor de aanpak van deze daders, zijn opvattingen als die van Milo in ieder geval niet bevorderlijk.
