In RE: reageren Vileine vrouwen op een actuele publicatie. Vandaag reageert Philippa Raphet Meeng op ‘Waarom Vogue’s whitewashing niet ok is’.
Eerder deze maand deelde Vogue de voorkant van hun maartnummer op hun officiële Instagrampagina, met de aankondiging dat dit nummer een hulde aan de moderne Amerikaanse vrouw is. In eerste instantie lijkt het alsof het precies doet wat het belooft: de voorkant toont een aantal modellen met verschillende etniciteiten en lijkt de onderlinge diversiteit van Amerikaanse vrouwen best goed te reflecteren.
Maar als je beter kijkt zie je dat deze huldiging van moderne Amerikaanse vrouwen op één punt spaak loopt: ze zijn allemaal erg dun. Zelfs het enige zogeheten plus-size model, Ashley Graham (tweede van links), ziet er erg slank en getraind uit, en als Buzzfeed er niet op had gewezen dat ze een plus-size model is, zouden heel weinig mensen zich überhaupt hebben gerealiseerd dat ze geen “gewoon” model is.
“Modellen zijn dun”
Uiteraard is het zo dat als je op deze blunder wijst, veel mensen automatisch zullen zeggen: “Maar dat is hoe modellen eruit zien, die zijn dun.” Hier kan veel tegenin gebracht worden, maar dat is een discussie voor een andere keer.
Waar het echt om gaat, en waar de voorkant van Vogue een goed voorbeeld van is, is dat de media bepaalde producten of ideeën willen adverteren zonder hiervoor mensen te gebruiken die daadwerkelijk tot de doelgroep behoren. Het gebruik van een plus-size model dat zo slank is dat ze amper te herkennen is tussen de “gewone” modellen is nog maar het topje van de ijsberg. Denk aan modellen als Graham die kleding voor plus-size vrouwen modelleren. Zullen zij zich met deze modellen kunnen identificeren, en zien ze zichzelf deze zelfde kleren dragen? Waarschijnlijk niet. Een veel beter voorbeeld van een echt plus-size model is iemand als Tess Holliday, maar toch is het moeilijk voor te stellen om haar naast andere modellen te zien prijken op de voorkant van een prestigieus tijdschrift als Vogue, als hulde aan de diversiteit van Amerikaanse vrouwen.
Natuurlijk begint en eindigt dit niet met “gewone” versus “plus-size” modellen. Denk aan alle duidelijk niet-zwangere modellen die zwangerschapskleding dragen. Je zou toch zeggen dat modellen ook zwanger worden, en dat die het niet erg zouden vinden als ze een uitgebreider (geen woordgrap) en meer divers assortiment van deze kleding konden tonen?
Niet oud en geen fysieke handicap
Maar dit probleem doet zich niet alleen voor in de mode-industrie. Op de Nederlandse televisie is de laatste tijd een reclame voor een traplift te zien. Dat is op zich niet slecht, omdat een traplift ervoor zorgt dat ouderen en mensen met een handicap thuis kunnen blijven wonen, zelfs als ze de trap zelf niet (meer) kunnen gebruiken. Maar, en dit is een grote maar, natuurlijk wordt het gebruik van de traplift gedemonstreerd door een vrouw die absoluut niet oud genoeg is om bij de doelgroep te horen en geen fysieke handicap lijkt te hebben.
Velen zullen zich afvragen waarom we hier zo zwaar aan tillen. We weten inmiddels toch dat reclame nooit de waarheid vertelt? Het punt is dat we zo gewend zijn aan het verkeerde beeld dat reclame ons voorschotelt dat we dit niet langer als problematisch beschouwen. Als we er als maatschappij gewoon voor kiezen om te accepteren dat dit is hoe reclame werkt en dat daar niets mis mee is zal er nooit iets veranderen. En dat is precies de reden waarom we het moeten problematiseren. Want dat is de enige manier waarop we ooit echte diversiteit op de omslag van Vogue zullen zien.
Pingback: RE: deceptive advertising is all the rage – Vileine.com