Linda’s nieuwste issue is deze maand gewijd aan dikke vrouwen. Op het eerste zicht misschien een mooie mijlpaal: eindelijk wat aandacht voor grotere maten!
Naar goede gewoonte prijkt Linda zelf op de cover – maar wel in een lichaam dat duidelijk een stuk voller is dan hoe we haar meestal zien. Duidelijk een gevalletje photoshop. In dit geval poseerde een vollere vrouw (fat activist Kimberley van Megen) eerst voor de foto en werd nadien – met toestemming van de vrouw in kwestie – het hoofd van Linda erop gephotoshopt. Op zich brengt dit al gemengde gevoelens mee, aangezien volle lichamen al heel vaak gefaket worden (denk aan het gebruik van fatsuits en paddings in films). Waar het echter echt problematisch wordt, is in het voorwoord.
Linda neemt daar de tijd om de volle vrouw te bedanken wier lichaam ze mocht ‘lenen’ voor de cover. Ze noemt haar een ”leuke, jonge vrouw” en gaat verder met: ”Ze heeft een heel knap gezicht, knalrode lippenstift, mooi verzorgd haar en een uitstraling die je in eerste instantie niet doet focussen op haar lichaam.” Helaas wordt dat gevolgd door: ”Ik realiseer me dat ze twee keer zoveel weegt als ik en dus ook altijd mijn gewicht dubbel met zich meetorst. Dat lijkt me funest voor je gezondheid. Hoe kun je het zo ver laten komen?” Dat belooft al niet veel goeds voor de rest.
In het blad zien we Linda op de bres springen voor de vollere medemens. ‘‘Zwaarlijvigheid is soms geen keuze. Het is vaak geen kwestie van eigen schuld, dikke bult,’’ zo luidt het. Op het eerste zicht een hartverwarmende boodschap, maar het versterkt alleen maar het idee dat een dik lijf zich constant moet verantwoorden. Een reden moet geven waarom het dik is. Volle vrouwen, inclusief mezelf, wringen zich overal in bochten in een poging uit te leggen waarom hun lichaam is wat het is. “Ik heb een schildklierprobleem.” “Ja maar ik leef heel gezond en ik sport veel en toch val ik niet af.”
Jij bent niemand uitleg verschuldigd
Linda vat even heel mooi samen wat als dikke vrouw je optie is om je te verantwoorden: of je geeft toe dat je een luie vreetzak bent en dat het je eigen schuld is, of je hebt een heel geldig excuus waarom je dik bent, zoals bijvoorbeeld een ziekte of verzachtende omstandigheden. Maar voor de duidelijkheid: jij bent niemand een uitleg verschuldigd over je lijf. Hoe je eruitziet is niet jouw ‘schuld’. Hoe vaak hoor je iemand met maat 38 haar lijf verdedigen en uitleggen waarom het die maat is? Juist ja.
Linda gaat verder: “Obesitas is een ziekte die helaas kan rekenen op weinig begrip.” Een hele groep vrouwen bundelen als ‘zieken’ is echter min of meer het tegenovergestelde van begrip. Het dikke lijf is geen ziekte, geen epidemie, geen probleem dat publiekelijk aangepakt moet worden. Het is gewoon wat het is. Zijn er vrouwen die dik zijn doordat ze bijvoorbeeld een ziekte zoals eetverslaving hebben? Absoluut. Verdienen die vrouwen hulp en erkenning voor hun probleem? Jazeker! Maar in dat geval is de verslaving de ziekte, en dik zijn een gevolg van die ziekte. Dat is iets heel anders dan zeggen dat dik zijn op zich een ziekte is.
‘Maar obesitas staat toch ook bekend als ziekte?’’ Ja, dat klopt helaas. Maar de medische wereld is ook niet onfeilbaar. Tot de jaren ’90 was homoseksualiteit ook door de wereldgezondheidsorganisatie bekend als ziekte. Een feit dat je (hopelijk) lichtjes shockerend vindt, omdat we dat – hopelijk – nu niet meer vinden hier. Homo, dat ben je gewoon, zo word je geboren. En natuurlijk ben je daarmee ‘’anders’’ dan de norm, maar dat wil nog niet zeggen dat je ziek of schadelijk bent. Het bestempelen van homoseksualiteit als ziekte heeft helaas wel heel veel schade aangericht, schade die we nu nog steeds zien. In de Verenigde Staten bestaan zelfs kampen waar je van homoseksualiteit ‘genezen’, en ook in de rest van de wereld zijn er landen waar je met rituelen van homoseksualiteit ‘af kan geraken’.
Vandaar dus dat het levensgevaarlijk en schadelijk is om te gaan zeggen dat obesitas een ziekte is. Om miljoenen vrouwen, vrouwen als jij en ik, te gaan bestempelen als zieken, zogezegd om meer begrip te krijgen voor hun lichaam. Dat je daarmee dikke mensen alleen maar verder isoleert zou duidelijk moeten zijn… maar dat is het blijkbaar niet.
Faux body positivity
Dit hele probleem wordt nog eens zo problematisch als je je realiseert dat het slechts enkele weken geleden is dat Linda een oproep deed aan alle vrouwen in Nederland om samen met haar te gaan afvallen. Vijf kilo, dat moest ze kwijt. Want ze voelde zichzelf een ‘’walrus tussen gazellen’’ (haar woorden). De vrouw die een drama veroorzaakte om, ja, vijf kilo en 150.000 vrouwen zover kreeg om ook te gaan lijnen, die zichzelf te dik vond met haar maat 44, komt nu ineens uit met een issue over blij zijn met je vollere lijf? Of misschien is het gewoon een slimme manier om geld te verdienen met het promoten van afvallen en vervolgens ook geld te verdienen met het promoten van zelfliefde. Hoe geloofwaardig is dat nog?
Body positivity die alleen maar ingezet wordt om extra clicks en geld te verzamelen, terwijl je eigenlijk geen moer geeft om waar het voor staat, is helemaal geen body positivity. Dat is meer faux body positivy. En net als nep-Gucci tassen lijkt het op het echte spul, en je kan het verkopen als het echte spul, maar als je dieper gaat kijken zie je dat het niets meer is dan goedkope namaak.
Naam
19 april 2017 at 15:02
“‘Maar obesitas staat toch ook bekend als ziekte?’’ Ja, dat klopt helaas. Maar de medische wereld is ook niet onfeilbaar. Tot de jaren ’90 was homoseksualiteit ook door de wereldgezondheidsorganisatie bekend als ziekte.”
Zie ik het verkeerd als ik van mening ben dat hier appels met peren worden vergeleken? Obesitas heeft enorme effecten op je gezondheid en is sterk gecorreleerd met een lagere levensverwachting. Daarom staat het bekend als een ziekte. Dat heeft niets te maken met discriminatie van homoseksuelen.
Ik ben het er helemaal mee eens dat niemand zich hoeft te verantwoorden voor zijn/haar uiterlijk, maar het is mijns inziens onverstandig om te doen alsof overgewicht en gezondheid niets met elkaar te maken hebben.
jen
21 april 2017 at 14:07
Helemaal mee eens.
Het kan mij niet schelen of iemand mooi of lelijk is en op basis van wat dat onderscheid gemaakt wordt maar obesitas is, hoe je het ook wendt of keert gewoon ontzettend ongezond voor je lijf. Dus ja, iedereen moet trots op zichzelf kunnen zijn en met vertrouwen de wereld tegemoet treden, maar het vergelijken van preventieve gezondheidszorg (en dus mensen wijzen op gezondere keuzes en afval opties) met de homodisciminatie gaat hier veel te ver.
miranda
19 april 2017 at 15:09
Ze moeten eens ophouden met fatshaming. De meest zieke mensen worden altijd broodmager, dus zo gezond is dat blijkbaar niet… En als je plots begint met afvallen zonder moeite moet je juist direct naar de huisarts…
ingrid
20 april 2017 at 23:28
wat je schrijft is onzin. Magere mensen worden statistisch gezien ouder. Dik zijn is gewoon ongezond. En natuurlijk als je ineens spontaan vermagerd is dat geen goed teken en verliezen ernstig zieke mensen hun gewicht, maar je draait de boel om! Afgezien van alle belachelijke schoonheidsidealen, want dat is de gevoeligheid waar het hier over gaat, is te dik zijn net zoiets als roken. Gewoon niet goed voor je. Ik ben zelf een roker, en voel me redelijk machteloos met deze verslaving, dus ik snap heel wel waar dit over gaat. Maar hou jezelf niet voor de gek met non-redenen zoals zieke mensen zijn mager dus mager is ongezond. Is net alsof ik zou zeggen, zie je wel, mensen die niet roken gaan ook dood, dus beter rook ik.
Karina (dikke vrouw)
19 april 2017 at 16:19
Ze heeft een heel knap gezicht – voor een dikke vrouw
knalrode lippenstift – bij een dikke vrouw?
mooi verzorgd haar – en dat bij een dikke vrouw!
maar dan deze:
“en een uitstraling die je in eerste instantie niet doet focussen op haar lichaam” – want kennelijk focust iedereen zich altijd eerst op het lichaam van een vrouw. En zo niet, dan altijd als tweede.
Weet je wat, Linda de Mol met je beperkte wereldbeeld, krijg lekker de vinketering. Daar schijn je heel mager van te worden.
Kimberley
19 april 2017 at 17:22
Als die knappe dikke vrouw met die rode lippenstift zeg ik: mooi geschreven Marianne. Ik ben het met je eens dat bopo en fat acceptance nog lang niet normaal is. Als je dik bent, ok, maar je moet wel echt proberen slanker te worden! Want anders promoot je obesitas! Of nog erger, misschien denken andere mensen ook wel dat ze van zichzelf mogen houden als ze dik zijn!
FAT: the final taboo
Jeroen Maas
22 april 2017 at 11:37
Mensen met obesitas, of eetverslaafd, net als alcohol of drugsverslaafd, zijn in mijn 40 jarige ervaring in coaching hierin, niet aan verslaafd aan deze middelen, maar verslaafd aan het ontvluchten van de realiteit. Zodra ze leren om te gaan met ” what is” en hun angst daarin erkennen is er heel veel mogelijk.