Hallo meneer van Heezik,
Laten we maar meteen met de deur in huis vallen. In de Volkskrant vroeg u afgelopen weekend of mannen ook nog mee mogen praten in het feminisme. U wilt namelijk best meepraten, maar vindt het feminisme niet zo manvriendelijk. Terwijl wij – de vrouwen – mannen toch echt nodig hebben om vooruit te komen. Over dat laatste zijn we het eens. Al was het alleen maar omdat mannen in veel bedrijven en politieke partijen aan de top staan, en samenwerken dus nodig is. Dat idee van samenwerken is overigens niet nieuw. Al in de jaren ’60 werd de actiegroep Man Vrouw Maatschappij opgericht. Het motto van de MVM: ‘de gelijke ontplooiingskansen van mannen en vrouwen in de maatschappij bevorderen.’
De Beauvoir zou ervan wakker liggen
U noemt uzelf een feminist. Ik neem voor het gemak maar even aan dat het met uw visie op die ontplooiingskansen dus wel goed zit. Wel verschilt u nogal van mening met een vrouwelijke collega. Het meest recent waren jullie het oneens over een campagne tegen manspreading in het openbaar vervoer, de neiging die mannen nog wel eens hebben om in het OV wijdbeens te gaan zitten en daarmee (onbedoeld) andermans ruimte in te nemen. U vraagt zich hardop af of dit nu echt is waar wij – feminazi’s van 2017 – onze pijlen op richten. Simone de Beauvoir zou ervan wakker liggen.
Eigenlijk is het heel symbolisch dat u nu precies dit voorbeeld aanhaalt. Manspreading gaat over ruimte innemen, zoals u zelf ook al opmerkt. De ruimte op een treinbankje of tramzitje is natuurlijk maar beperkt. En hoewel het spreaden vaak niet met opzet wordt gedaan, pak je wel de ruimte af van je medepassagier door met je benen breeduit te gaan zitten.
Dit lijkt me een schitterende metafoor voor het feminisme van nu. Mannen nemen – heus onbedoeld – nog vaak teveel ruimte in, waarmee ze vrouwen automatisch ruimte ontzeggen. In de politiek bijvoorbeeld. Op dit moment staat er nog maar één vrouwelijke lijsttrekker aan het hoofd van een partij die in maart zetels behaalde. En slechts 6.4 procent van de CEO’s van de 500 rijkste bedrijven ter wereld was in januari 2017 vrouw. Mannen die ruimte innemen, maar wel met als gevolg dat een vrouw niet meer voor diezelfde positie in aanmerking komt.
Wat we u verwijten is een gebrek aan perspectief
‘Ruimte innemen’ is ook symbolisch voor uw opiniestuk. Door in de krant ruimte in te nemen met de boodschap dat feminisme niet manvriendelijk genoeg is, ontzegt u anderen de ruimte om duidelijk te maken wat feminisme wel is. Wat is dat dan zoal? Een paar speerpunten: geen seksueel geweld meer op straat of in de kroeg, inkomensongelijkheid rechtzetten en gelijke kansen op de arbeidsmarkt. Uw opiniestuk had een pleidooi vanuit mannelijk perspectief kunnen zijn voor al deze zaken. In plaats daarvan kiest u ervoor om het feminisme vakkundig af te fakkelen. U verwijt feministen zoals uw collega Asha ten Broeke dat het nooit ‘goed genoeg’ is wanneer de mannen meedoen. Een makkelijke manier om kritiek aan de kant te schuiven. Laat die radicale feministen maar lullen, toch? (Dat ‘radicaal’ is overigens ook geen nieuw verwijt.)
Net als met de MVM destijds doen met het feminisme van nu zat mannen mee, zo ook bij Vileine (hier eentje en hier ook). Wat u verweten wordt, is niet dat u het allemaal niet goed zou doen als man. Wat u wel verweten wordt, is een gebrek aan historisch perspectief op de zaak. De suffragettes vochten destijds voor stemrecht voor vrouwen. Toen die taak volbracht was, vochten onze oma’s voor abortusrecht. Ook die strijd ging over iets veel groters, namelijk het recht als vrouw om keuzes te mogen maken over je eigen lichaam. Waar voor veel mannen het feminisme een leuke aangelegenheid is – een sympathiek initiatief waar ze eventueel wel wat aan willen bijdragen – gaan zulke onderwerpen voor vrouwen veel dieper.
Bijdrage geleverd, klaar ermee
Tel je als vrouw volwaardig mee in de maatschappij en mag je dus stemmen? Heb je als vrouw het recht om je eigen keuzes te maken over je eigen lijf? Mag je als vrouw ruimte innemen, en kun je je binnen die ruimte – bijvoorbeeld het openbaar vervoer – veilig voelen? Beste meneer van Heezik, u kunt na het tikken van een opiniestuk het boekje feminisme dichtdoen. Bijdrage aan het debat geleverd, klaar ermee. Ik heb die luxe niet. Ik moet vechten voor ruimte op de arbeidsmarkt, maar ook om me op straat ‘s avonds veilig te voelen. Het persoonlijke is politiek, noemen we dat. En in het feit dat het persoonlijke voor u niet politiek is, zit ‘m nou net de crux.
Dat mannen meeprofiteren van het feminisme – bijvoorbeeld door machocultuur af te breken – is een mooie bijzaak. Maar feminisme heet feminisme omdat het specifiek gaat over de rechten van vrouwen. Het feminisme gaat over rechten en ruimte die onze oma’s hebben moeten afdwingen. Daar is veel voor nodig geweest, en het feminisme gaf juist aan vrouwen een stem. Dat u die stem nu wilt inperken om meer ruimte te maken voor mannen, is scheef.
Dat u daarbij een feministisch figuur als de Beauvoir gebruikt om feministen van nu de les te lezen, is ook nog eens gênant. Ook de Beauvoir was een vrouw in een mannenwereld waarin ze niet serieus genomen werd. Van frigide tot mannenhater, de Beauvoir werd het allemaal genoemd. Met uw opiniestuk geeft u kortom aan dat u nog heel weinig weet over een beweging waar u claimt voor te zijn.
Dag meneer van Heezik.
Daniël Rommens
27 juni 2017 at 16:46
Beste Maartje,
Een vraag: is er eigenlijk een handboek voor mannelijke feministen? Ik vind zelf ook dat ik wel een redelijk idee heb van wat feminisme is. Sterker nog, ik vind dat ik zelf een behoorlijk feministisch leven leid, als man. Maar ja, wat weet ik nou echt? Ik begrijp bijvoorbeeld niet waarom symbolische dingen als manspreading zoveel aandacht verdienen. Waarom niet dat waar het volgens jou symbool voor staat? Namelijk: de ruimte die mannen innemen in het bedrijfsleven, politiek etcetera. Ik sta ook perplex wanneer iemand – in mijn optiek – totaal out of the blue – tegen me zegt dat ik haar aan het mansplainen ben. Ik heb wel een idee van de betekenis van de term, maar herken blijkbaar het gedrag niet. En mag ik nou eigenlijk zeggen dat ik een feminist ben als ik op mijn werk probeer om meer vrouwen in het team te krijgen, thuis tot in de haarvaten van mijn relatie gelijkwaardigheid nastreef en me steeds bewust probeer te zijn van het feit dat ik hoe dan ook, in elke situatie ten opzichte van vrouwen bevoorrecht ben in onze maatschappij? Of moet ik daar nog iets meer voor doen? Ben je helemaal feminist, of niet. Of kun je ook op bepaalde fronten feminist zijn?
Of ben je een goede mannelijke feminist als je vooral veel vragen durft te stellen, in plaats van te vertellen hoe vrouwen feminist moeten zijn? Zeg het me vooral als ik in deze reactie teveel te koop loop met mijn veronderstelde feminisme, of als ik toch een verkapte manier heb gevonden om je te mansplainen. Ik wil het weten.
Voorts ben ik van mening dat:
– er meer vrouwen in de politiek moeten.
– er meer vrouwelijke hoogleraren nodig zijn.
– er harder gewerkt moet worden aan een anticonceptiemiddel voor mannen, zodat mijn vriendin kan stoppen met de pil.
– er meer vrouwelijke ceo’s moeten komen in het bedrijfsleven.
– vrouwen evenveel moeten verdienen als mannen.
– er bredere stoeltjes moeten komen in het OV.
Groetjes,
Daniël
Weldenkende Nederlander
29 juni 2017 at 14:32
Als ik het goed begrijp willen jullie dat mannen veranderen…. dan is het nogal handig als je die er vanaf het begin bij betrekt… anders gaat het nooit werken. Overigens ben ik van mening dat jullie feminisme totaal nutteloos is. In onze maatschappij is de feminisering juist te ver doorgeschoten. Mannen moeten mannen kunnen zijn. De meeste vrouwen zijn geen feminist, en willen gewoon niets liever dan een sterke (macho)man. Laat mannen man zijn, en vrouwen vrouw zijn. Mannen en vrouwen zijn niet gelijk, en hebben verschillende rollen in te vullen op aarde. Waar wél feminisme nodig is, is bij de onderdrukking van moslimvrouwen. Vrouwenbesnijdenis, huwelijksdwang, eergerelateerd geweld. Het komt op grote schaal voor, veroorzaakt door de achterlijke religie Islam. En dáár zwijgen jullie over. Ëchte feministen zijn dan ook Ayaan Hirsi Ali, Annabel Nanninga en Ebru Umar. Een mooi voorbeeld van jullie hypocrisie: Toen Marine le Pen president van Frankrijk kon worden, waar was jullie steun? Een vrou met inhoudelijk de juiste ideeën, maar omdat ze niet in jullie naief-domme linkse wereldbeeld past, hebben jullie dan opeens liever een man? En dan dat Trump-bashen…. Miljoenen vrouwen hebben op hem gestemd, omdat ze zo verstandig waren in te zien dat Clinton een grote ramp zou zijn. Jullie blinken uit in selectieve verontwaardiging. Noot: Wil je mannen niet laten meepraten, prima. Maar laat dan wél het woord aan vrouwen met andere ideeën. Vrouwen die kotsmisselijk worden van hoofddoeken, die het zat zijn om lastig gevallen te worden door Marokkanen, moeders die Zwarte Piet willen behouden. Dat is de overgrote meerderheid van de Nederlandse vrouwen. Dág dames!
Daniël Rommens
30 juni 2017 at 16:53
Zozo. Je bent duidelijk niet alleen weldenkend, maar ook alwetend. Of toch niet? Waar is jouw solidariteit met Clinton, die andere vrouwelijke kandidaat in een grote verkiezing dit jaar? Een vrouw met inhoudelijk overwegend goede ideeën, maar omdat ze niet in jouw altright wereldbeeld past, heb je dan opeens liever een man? En dan dat Macron-bashen. Miljoenen vrouwen hebben op hem gestemd, omdat ze zo verstandig waren in te zien dat Le Pen een grote ramp zou zijn. Je blinkt uit in selectieve verontwaardiging.