In Nieuwsflash belicht de Vileine redactie het meest brandende feministische nieuws, zodat je nooit meer iets hoeft te missen. Vandaag: in Londen wordt het Suikerfeest en Gay Pride samen gevierd.
Mensen uit de LHBQT-gemeenschap identificeren zich vaak als queer: queer betekent ‘niet-hetero of cis-gender.’ Als queer persoon word je steeds in een hokje gestopt – terwijl deze term juist elk mogelijk hokje in twijfel trekt. Afgelopen weekend werd het einde van de Ramadan ingeluid. Na een maand vasten was het tijd om het verbreken van het vasten te vieren tijdens Eid al-Fitr, in Nederland ook wel bekend als het Suikerfeest. Dit jaar viel Eid al-Fitr samen met de Gay Pride in London, twee vieringen die in eerste opslag niks met elkaar te maken hebben. Maar hoe zit dit voor de queer Moslims die beide vieringen bijwonen?
Excuses aanbieden voor geaardheid
In The Washington Post verscheen op de tweede dag van de Eid een artikel van een homoseksuele moslim, Azam Mahmood, die zich lange tijd bij beide vieringen niet thuis voelde. Jarenlang stortte hij zich volledig op zijn geloof. Hij zag de Ramadan als een periode waarin hij zijn excuses kon aanbieden aan God voor zijn seksuele geaardheid. Mahmood zocht zelfs hulp van een therapeut die hem ‘beter’ zou kunnen maken.
De eerste keer dat Mahmood Gay Pride vierde, voelde hij dat zijn geloofsovertuigingen niet strookte met de viering. Hij was zich bewust van hoe zijn ‘anders’ zijn, angst kon oproepen bij andere mensen. Hoe zijn geloofsovertuiging stereotyperingen met zich meedroeg waardoor mensen hem als gevaarlijk beschouwde.
Dit jaar kwamen deze vieringen in het zelfde weekend samen. In een tijd waarin moslim- en homorechten in Amerika onder druk staan, is het belangrijk dat er voor beide vieringen ruimte wordt gemaakt. Binnen zowel de queer gemeenschap als in de moslimgemeenschap moet over diversiteit worden gepraat en over het samenkomen van geloofsovertuiging en seksuele geaardheid. In Londen was deze ruimte er dit jaar tijdens de tweede Gay Iftar.
“As these dimensions coalesce, I no longer restrain myself from a love that is carnal, a love that is spiritual, and a love for myself. As I gain visibility in the spaces that once sought to erase me, I find that the longest fast is no longer” – Azam Mahmood, 2017
Lees hier het hele artikel geschreven door Azam.
