Share

Tweet

Share

Share

Email

Comments

Afgelopen zaterdag waren anti-Zwarte Piet-demonstranten op weg naar Dokkum om daar vreedzaam te demonstreren, toen hun de weg werd geblokkeerd door pro-Pieten uit Friesland. Emily Rosalia (20) zat in een van de bussen. We vroegen haar naar haar ervaringen en naar hoe zij aankijkt tegen hoe de politie heeft gehandeld; ze loopt stage bij IZI Solutions, waar Controle Alt Delete onder valt, een organisatie die zich bezighoudt met etnisch profileren en politiegeweld. ‘De politie beschouwde ons als de dreiging en pakte niet de mensen aan die ons bedreigden.’

Hoe voelde je je op het moment dat jullie de weg werd versperd?

Er stapten allerlei mannen uit de auto’s die onze weg blokkeerden die heel dreigend overkwamen, met een hele agressieve blik in hun ogen. Ze staken middelvingers op, spuugden op de bus, schopten ertegenaan, lieten ons hun blote billen zien. Het was heel eng om mee te maken. Normaal gesproken voer je de Zwarte Pietendiscussie of de strijd tegen racisme wel eens met familieleden of collega’s, maar dat is heel anders. Deze mensen ken je helemaal niet en die haten je, dat is absurd. In de bus heerste een sfeer van gedeelde verontwaardiging. Gelukkig konden we elkaar goed steunen en onze gevoelens delen.

Uiteindelijk kwam de politie. Hoe verliep dat?

De agenten begonnen met de Friezen te praten, op een hele vriendelijk ogende manier. Ze leken niet om id’s te vragen, leken geen kentekens te controleren en deden geen enkele poging om de weg vrij te maken. Ze kwamen ook helemaal niet naar ons toe. Pas toen we hen na zo’n twintig minuten vanuit het raampje van de buschauffeur riepen, hadden we contact. Maar er werd gewoon niet gecommuniceerd. Het is heel frustrerend dat mensen die de orde moeten handhaven dat niet doen.

Jullie werden weggevoerd en konden uiteindelijk helemaal niet protesteren in Dokkum.

Klopt. Wij waren verontwaardigd en boos. Ook later, toen we nog naar Weesp wilden gaan om daar te demonstreren, werd dat ons geweigerd. Het was echt naar, ik was teleurgesteld dat we onze stem niet konden laten horen en ons recht van spreken ons werd afgenomen. We hebben van half negen tot vier in de bus gezeten zonder dat het tot protesteren kwam.

Hoe heb je je de afgelopen dagen gevoeld?

Toen ik thuis kwam was ik er best wel kapot van en ik wist niet goed wat ik met mijn gevoel aan moest. Dat weekend heb ik voornamelijk in bed doorgebracht en ik wilde niet echt met anderen praten. Dat mensen zo haatdragend kunnen zijn heeft best wel een indruk op me achtergelaten.

Ik ben niet heel actief op Facebook, ik deel en plaats niet veel, maar ik had een video gemaakt van een van de momenten waarop een agent in onze bus kwam praten. Die post is vele malen gedeeld en ik heb er veel reacties op gekregen. Heel veel haatreacties ook, ik ben veel uitgescholden. Ik weet dat dat vaker gebeurt, maar het is eng om dat van zo dichtbij mee te maken. Dus dat kwam er allemaal ook nog bovenop.

Je loopt stage een organisatie die zich bezighoudt met etnisch profileren en politiegeweld. Hoe kijk je terug op hoe de politie heeft gehandeld?

De politie heeft zich niet neutraal opgesteld en heeft duidelijk een kant gekozen. Ze beschouwden ons als de dreiging en pakten niet de mensen aan die ons bedreigden. Zij zorgden ervoor dat het recht van spreken van de rechtse mensen daar in stand werd gehouden en dat het recht van spreken van mensen die wilden demonstreren en daar toestemming voor hadden, werd afgenomen.

Als mens is het natuurlijk moeilijk om neutraal te zijn, je hebt je eigen meningen over zaken. Maar als politie ben je in dienst van de burgers en dien je je zo neutraal mogelijk op te stellen. Als je zo duidelijk een kant kiest, dan is dat problematisch.

Wat had de politie anders kunnen doen volgens jou?

Ze hadden heel veel anders kunnen doen. De communicatie naar ons toe, de groep wiens recht op demonstreren werd afgenomen, had veel beter gekund. Ze hadden meteen naar ons toe kunnen komen en ons vragen: wat is er volgens jullie gebeurd? Wat is jullie verhaal? Zijn er gewonden? Dat heeft ook te maken met erkenning. Nu was de situatie meer: jullie zijn er wel, maar we praten niet met jullie.

Ook toen ze onze bussen van de blokkade weg begeleidden en vervolgens helemaal tot aan Amsterdam, ook toen was er voor zover ik meekreeg weinig communicatie over waar we naartoe gingen. Ik kreeg zelfs het idee dat zij al wisten dat wij niet naar Dokkum zouden gaan, maar dat niet aan ons vertelden. Dan lijkt het haast op samenspanning of sabotage, al is dat misschien een te groot woord daarvoor.

Daarnaast hadden ze de namen en gegevens van de mensen die op heterdaad betrapt worden van een misdrijf kunnen noteren. Het leek er niet op dat ze dat deden en ik weet natuurlijk niet wat de procedure is, maar ze leken vooral vriendelijk met hen om te gaan. Terwijl je dat in je rol van politie niet kan doen.

Hoe vind je dat de media is omgegaan met deze gebeurtenis?

Het is goed dat erover wordt geschreven, maar de Friezen die de weg hebben geblokkeerd zijn niet hard genoeg aangepakt door de media. Te veel mensen tonen begrip, zoals staatssecretaris Knops van Binnenlandse Zaken (CDA), dat is teleurstellend. Ik kan me erover verbazen hoe de gebeurtenissen alsnog gebagatelliseerd worden, dat is een schending van onze grondrechten. Het is de onwil van witte Nederlanders om te accepteren dat er racisme is. Maar als zwarte mensen een blokkade hadden opgeworpen, hadden mensen er heel anders op gereageerd en ons uitgemaakt voor terroristen.

In de bus zei Mitchell Esajas, een van de initiatiefnemers van de demonstratie, tegen ons dat we onze stem hebben laten horen, ondanks dat de demonstratie niet doorging. Op deze manier hebben we waarschijnlijk wel meer publiciteit gekregen dan tijdens een vreedzaam proces. Maar toch, of je nou voor of tegen Zwarte Piet bent, wat er gebeurd is kan gewoon niet en dat zouden we allemaal moeten veroordelen.