Afgelopen week werd duidelijk dat de vermiste journaliste Kim Wall is omgekomen op onnatuurlijke wijze, tijdens het uitvoeren van haar werk. Sommige media buitelden over elkaar heen om van deze gruwelijke werkelijkheid een spannend verhaal te maken met de van moord verdachte Peter Madsen in de hoofdrol. Ondertussen vinden de vrienden en familie van Kim Wall juist dat die barbaarse feiten rondom haar dood alle hoogtepunten van haar leven niet mogen overschaduwen. Want die Kim Wall heeft op nogal wat toppen geklommen en hoge pieken bereikt, in haar 30 levensjaren. Over de structuren die zichtbaar werden rondom Kim Wall’s tragische dood lees je morgen op Vileine meer.
Nu moet er vooral worden stilgestaan bij haar heroïsche leven.
Hackers, hosselaars, voodoo, vampieren, chinatowns, atoombommen & feminisme
Aldus een greep uit de onderwerpen waar Kim Wall als journalist indook, volgens haar eigen Twitterbio. Kim Wall had dat wat wij waakbitches van Vileine alleen maar kunnen bewonderen: elegante bravoure als onafhankelijke journalist die nergens voor terugdeinste. Een vriendin van Kim Wall herinnert haar in de New Yorker als iemand die vanwege haar stralende kracht en gebrek aan cynisme ondanks al haar ervaring nog helemaal geen dertig leek: “She radiated boldness, the kind that you don’t see often in people out of their early twenties. Many of her friends remember her kindness, intelligence, and courage. She was warm and silly and wanted to know about the world. That inquisitiveness helped fuel her work.“
Kim Wall was het type journaliste dat zich niet liet tegenhouden door de moeilijke omstandigheden van freelancers, en regelde zelf haar fondsen om reizen te kunnen maken. Ze was het type dat opeens naar een collega sms-te “groetjes van de nieuwe Beijing-reporter!” of in een taxi stapte bij een intimiderend interviewsubject en zich geen moment onveilig voelde. Over haar vriendin Kim Wall schrijft Maaike Goslinga ontroerend op De Correspondent: “Laten we haar leven vieren door haar artikelen te lezen en delen. En laten wij, journalisten, leren van haar onverschrokkenheid en haar talent om op te komen voor gemarginaliseerde gemeenschappen.” Kim Wall publiceerde in de meest vooraanstaande media, van Time en The Guardian tot Al Jazeera en The New York Times. En alle verhalen die ze maakte werden gekenmerkt door hetzelfde soort pioniersgeest. NRC geeft een typische opsomming van haar grenzeloze nieuwsgierigheid:
“In Cuba schreef ze over een ondergronds hackersnetwerk. Ze beschreef het leven van mensen in het Chinatown van Kampala, Oeganda. In de Verenigde Staten schreef ze over rijke vrouwen die Trump stemden. Op de Marshalleilanden maakte ze verhalen over nucleairewapentesten en klimaatproblemen. Ze sneakte Noord-Korea binnen, en schreef over naoorlogs toerisme in Sri Lanka.”
Kim Wall’s eigen website met een verzameling van haar werk, is een prachtige collectie om even uitgebreid voor te gaan zitten.
Journalisten als Kim Wall verdienen meer steun
Laten we andere journalisten in eenzelfde positie ook vooral niet vergeten, benadrukken verschillende collega’s. Want hoewel er jaarlijks een paar tientallen journalisten overlijden tijdens hun werk, zijn de omstandigheden waarin Kim Wall werkte niet zo uniek als ze lijken. Als onafhankelijke verslaggever was ze volledig onafhankelijk in het bedenken, verkopen en maken van haar verhalen doch moest dit doen voor schamele honderden dollars per artikel. Dit zijn de werkomstandigheden waarin steeds meer freelancers op en af redacties worden gedwongen. Redacties van kranten en andere media die de verantwoordelijkheid voor de veiligheid van hun mensen in gevaarlijke gebieden liever niet willen nemen, maar ondertussen wel steeds hogere eisen stellen aan de concurrerende journalisten die dergelijke verhalen maken. Leestips: “Journalists like Kim Wall deserve more support” en op de Guardian van een vriend van Kim: “female journalists face danger everywhere.”
The Kim Wall Memorial Grant
Voor hen die in de voetsporen van Kim willen treden is er door nabestaanden een fonds opgericht: The Kim Wall Memorial Grant. Doel van het fonds is het steunen van een vrouwelijke verslaggever à la Kim, die in de haarvaten van subcultuurtjes kruipt om zoals Wall dat formuleerde “the undercurrents of rebellion” te vatten.
Laat haar dood geen reden zijn om haar carrière niet te ambiëren, maar een dringende reden om onze werkomstandigheden als waakbitches van de maatschappij te verbeteren.
Vileine hoopt dat er ooit nog een film gemaakt wordt over Kim’s leven, en niet haar dood. Aan de bravoure van Kim zullen wij ons optrekken. En aan de onstabiele fundamenten waarop ze haar werk uitvoerde, zullen we rammelen totdat er verbetering komt.
Foto: Tom Wall/AP
Rest In Power, Kim Wall.
The search for your “undercurrents of rebellion” will never die.
<3
