Nog voor onze eigen Meredith Greer een brief aan Giel Beelen kon overwegen, kwam hij al met excuses: “Het was een beetje dom om dikke vrouwen als onverzorgd en zonder doorzettingsvermogen te bestempelen.” De vraag over of zijn excuses er ook waren gekomen als er geen hoosbui aan kritiek was geweest, blijft onbeantwoord. Althans, deels.
In hetzelfde interview wordt niet veel later gepreekt dat het onbegrijpelijk is dat wij vrouwen geen misbruik maken van ons vrouw-zijn. Klein zijspoor: Vanaf 1880 (de eerste feministische golf) is er zichtbaar gestreden voor gelijkheid tussen man en vrouw. En al vanaf 1880 was het duidelijk dat gelijkheid niet iets is wat je krijgt, maar moet afdwingen, veroveren. Zelfs nu, honderddertig jaar later, gaat diezelfde strijd door. In de Global Goals van de VN is ook deze keer opgenomen dat er een einde moet komen aan alle vormen van discriminatie jegens vrouwen en meisjes. Dus gelijkheid: er moet gelijkheid tussen de geslachten komen. Door met voorbedachte rade je geslacht in te zetten om iets voor elkaar te krijgen, worden niet alleen de huidige doelen tegengewerkt, maar wordt er ook keihard over alle inzet van de afgelopen jaren heengewalst. Willen vrouwen überhaupt wel hun geslacht gebruiken om iets voor elkaar te krijgen als het op andere manieren niet lukt?
Het blijft hierover, zelfs nu er openlijk wordt gepredikt dat vrouwen hun geslacht moeten misbruiken, echter muisstil. Stopten we met lezen bij de eerste schokkende uitspraak of is het afdwingen van gelijkheid tussen dikkere en dunnere mensen essentiëler dan die tussen man en vrouw?
