Ik weet niet of een vrouw als president goed is voor het feminisme. Vrouw-zijn zelf is denk ik niet genoeg voor een feministische overwinning. Hillary is een feminist, maar of ze ook een feministische president is gaan we hopelijk meemaken. Volgens Trump speelde ze vooral de vrouwenkaart – hij, die met zijn campagne de ongebreidelde haat emancipeerde. Volgens Judith Butler heeft hij mensen verlost van het vragen van toestemming, en daarmee hun woede en haat bevrijd: “They may be wealthy, they may be poor, they may be in the middle; they feel themselves to have been repressed or censored by the left, by the feminists, by the movement for civil rights and equality, by Obama’s presidency, which allowed a black man to represent the nation.”
Over een etmaal wordt hopelijk het glazen plafond zingend verpulverd. Kinderen in Amerika leren de namen van alle 44 (dinsdag weten wie nummer 45 is) presidenten uit hun hoofd met een liedje. Het liedje eindigt met dat zij zelf de volgende president kunnen worden. Een speelse manier om de nationale geschiedenis te memoreren. Zingen jullie mee: Schimmelpenninck, de Kempenaer, Thorbecke? In Nederland eindigen we met dat de volgende premier de winnaar is van een spelletje twister in een Haagse darkroom.
Tough bitch mother
Volgens stand up performer Louis CK is het na 240 jaar van vaders aan het roer tijd voor een moeder in het witte huis – omdat ze tegen misbruik moet kunnen. Hij typeerde Trumps campagne als een reeks van kleineren, spugen en schreeuwen tegen Hillary. Zij is de perfecte kandidaat, want “a tough bitch mother.”
Hillary noemt haar eigen moeder regelmatig als de persoon waar ze het meest van heeft geleerd. Dorothy Rodham werd als achtjarige door haar ouders weggedaan en woonde tot haar veertiende bij haar grootouders, om daarna te gaan werken als nanny. Gedurende de Lewinsky-affaire moedigde Dorothy Hillary aan zelf een politieke carrière na te jagen.
Op de democratische conventie was het dochter Chelsea Clinton die Hillary aankondigde. Hillary begon haar acceptance-toespraak met het uitspreken van haar grote trots op haar dochter en dankbaarheid voor haar kleinkinderen. Naast vrouw en feminist is ze namelijk ook moeder en oma. Er is echter een groot verschil met het moederschap dat Michelle Obama representeert – zij opereerde als de empatische activist die binnen het instituut moederschap paste. Als hoeder van haar kinderen en van alle meisjes van de wereld.
De hardwerkende moeder
Hillary representeert een andere moeder, namelijk de hardwerkende. Ze schreef in een open brief aan werkende moeders: “Working moms have had their fill of insults and condescension. You’re out there making sacrifices for your families every day. And they’re paying off: a recent Harvard study found that daughters of working moms make 23 percent higher salaries when they grow up. We need to make it easier to continue that progress.” Lees hier de hele tekst.
Het economisch argument dat wordt gebruikt om te onderstrepen dat werkende moeders iets opleveren op de lange termijn, is mijns inziens het minst relevant. Wat interessant is is dat zij haar eigen leven als nieuwe Amerikaanse waarde introduceert. De hardwerkende moeder die haar dromen realiseert. Als je in de Nederlandse verkiezingsprogramma’s zoekt op de combinatie ‘hard werken’ en ‘moeder’ krijg je nul hits.
Ik zit dinsdag de hele nacht op de bank met mijn kinderen voor mijn laptop – ik heb geen televisie – om de volgende dag met prikkende ogen hard aan het werk te gaan.
Na dinsdag masturbeer ik op Hillary’s eerste buitenlandse reis naar Angela Merkel: dat ze elkaar omhelzen, kussen en praten over willkommenskultur.
