Share

Tweet

Share

Share

Email

Comments

In Minifesto geven Vileine vrouwen hun mening over prangende feministische kwesties – en dagen jou uit om ook je opinie te delen. Stuur je RE: naar info@vileine.com! Vandaag schrijft Maartje Geels over waarom Vogue’s whitewashing echt niet meer kan.

Amerikaans model Karlie Kloss siert gracieus de nieuwste cover van Amerikaanse Vogue’s Diversiteitsspecial. “Een diversiteitsspecial, wat een geweldig concept!” zou je misschien denken. Maar mensen zijn echt niet te spreken over Vogue’s magere whitewashing-poging van een belangrijk deel van de Japanse Geisha-cultuur.

In de fotoshoot is Kloss verkleed als Geisha, een traditionele vrouwelijke entertainer. Maar wat is nou eigenlijk precies het probleem? Vogue laat een eerbetoon zien aan een belangrijk deel van de Japanse cultuur, toch?

Witte acteurs in niet-witte rollen

Nou, nee. Deze editie van Vogue is problematisch om verschillende redenen. Wat Vogue hier heeft gedaan is ook wel bekend als ‘whitewashing’. Whitewashing refereert ook wel aan de casting in de filmindustrie, waar witte acteurs gekozen worden om niet-witte rollen op zich te nemen. In 2015 was er al veel verontwaardiging toen Emma Stone werd uitgekozen om een vrouw van Hawaiiaanse en Aziatische afkomst te spelen in Aloha. Dezelfde soort zaken kwamen voor bij Scarlett Johansson en Matt Damon: witte acteurs gecast in niet-witte rollen.

Whitewashing is problematisch, omdat het de representatie van gekleurde mensen in de weg zit. Er zijn normaal al heel weinig rollen weggelegd voor gekleurde acteurs in Hollywood – en ook in de mode-industrie, trouwens. Als deze ruimte dan ook nog eens in beslag wordt genomen door witte mensen, is dat dus een probleem. Vooral als je kijkt naar Europa’s geschiedenis met kolonialisatie. Whitewashing in cultuur betekent zoveel als het overnemen van niet-witte ruimtes, en dat hebben we in de geschiedenis al te vaak gezien.

Behalve whitewashing is er echter ook nog een tweede probleem, namelijk het overseksualiseren van Oosterse culturen. Een algemene misconceptie in het westen is dat Geishas gelijkstaan aan prostituees, wat niet klopt. Het zijn getalenteerde vrouwen die uitblinken in verschillende Japanse kunstvormen, zoals klassieke muziek en dans.

Seksualiseren van Oosterse culturen

Het seksualiseren van de Japanse cultuur past in het frame van orientalism. Die term is ontstaan in de academische wereld en gaat over de representatie van Oosterse culturen – specifiek over hoe de Oosterse cultuur wordt waargenomen in het Westen. Die wordt nu vaak gezien als mysterieus, exotisch en ook seksueel, zoals sommige foto’s in Vogue’s nieuwe issue.

Maar er is meer, namelijk een probleem onder de noemer cultural appropriation. Hierin worden bepaalde elementen van niet-Westerse culturen toegeëigend om deze ‘passend’ te maken binnen de dominante witte cultuur. In het geval van Vogue wordt een Japanse traditie dus uit zijn culturele context gehaald om deze begrijpelijk te maken voor de witte cultuur, namelijk Westerse mode. Dit wordt allemaal nog wat pijnlijker als je kijkt naar de specifieke editie van deze Vogue: de DIVERSITEITS editie. Waar Kloss zes pagina’s vult, krijgen de enige twee gekleurde modellen elk maar één foto.

Kloss heeft haar excuses al aangeboden en gaf aan de volgende keer alleen maar deel te nemen aan een fotoshoot waarin álle vrouwen gerepresenteerd worden. Maar dat neemt niet weg dat Vogue – en ook Kloss – veel geld zullen verdienen aan deze specifieke editie. De enige editie waar de diversiteit onder vrouwen zou moeten worden gevierd, is helaas een jammerlijk voorbeeld van een whitewashed product.