Vandaag zijn er, voor het eerst sinds 2007, weer nieuwe afleveringen van Gilmore Girls. Vier, om precies te zijn: één lange aflevering voor elk seizoen van het jaar. Rory is nu net zo oud als Lorelai was aan het begin van de serie. Maar de tijd om de Girls heen heeft ook niet stilgestaan.
Samengevat
Misschien even een samenvatting, voor degenen die de serie nooit hebben gekeken. De Gilmore Girls zijn Rory en haar moeder Lorelai, en eigenlijk stiekem ook weer haar moeder Emily. Lorelai kreeg Rory toen ze zestien was. Ze had niet zoveel zin om te trouwen met Christopher, de vader, en voedde Rory zelf op in het eigenaardige dorpje Stars Hollow. Rory is even braaf en leergierig als haar moeder rebels was. Als ze op haar zestiende toegelaten wordt tot een prestigieuze middelbare school vraagt Lorelai haar ouders om hulp. Als prijs moet ze hen weer in haar leven en dat van Rory toelaten: elke vrijdag moeten ze bij de (groot)ouders eten.
Zeven jaar volgden we de altijd snel pratende Girls en hun popcultuurreferenties. We lieten ze in een enigszins onzekere positie achter. Ondanks allerlei ruzies tussendoor was de relatie tussen Lorelai en Rory weer stevig. Rory sloeg het aanzoek van haar vriendje Logan af, om als beginnend journaliste verslag te doen van de campagne van Barack Obama (dat de nieuwe afleveringen gemaakt zijn voor de uitslag van de meest recente verkiezingen zal vast voor wat wrange momenten zorgen). Het leek erop dat Luke en Lorelai misschien tóch samen zouden eindigen.
Nu worden we, bijna tien jaar later, weer herenigd met de Girls en met alle andere bewoners van Stars Hollow. Vrijwel alle belangrijke love interests, van zowel Rory als Lorelai – Dean, Jess, Logan; Luke en Christopher – zijn van de partij, evenals beste vriendinnen Lane en Paris van Rory, en Sookie (Melissa McCarthy, die na Gilmore Girls een heuse filmster geworden is) van Lorelai.
Nostalgie
Ik zit in ieder geval klaar. Veel mensen met wie ik aan het begin van de eeuw naar de dinsdagavond van Net5 keek (vooral vrouwen, maar ook een paar mannen) komen langs om lekker in de nostalgie te zwelgen. Vrijwel allemaal zijn we ongeveer net zo oud als Rory: toen rond de twintig, nu begin dertig, in verschillende mates van gesetteldheid. Destijds waren wij net als Rory student. Ik kon mij bijvoorbeeld heel erg herkennen in hoe ze eraan moest wennen dat ze niet meer het slimste meisje van de klas was.
Toen de zeven seizoenen van Gilmore Girls naar aanleiding van de aankomende nieuwe afleveringen op Netflix werden gezet, was het even wennen. Opeens was ik bijna net zo oud als Lorelai. Ik heb weliswaar mijn baarmoeder nooit gebruikt, dus mijn omstandigheden zijn heel anders – maar toch. En ook in andere opzichten kan je bij het opnieuw kijken erg goed merken dat er tijd is verstreken.
Een vriendin merkte bijvoorbeeld op dat ze vroeger vooral meeleefde met Rory en haar schoolavonturen, maar dat ze, nu ze zelf moeder is, zich meer kon identificeren met Lorelai. Dat had ik – zie werkeloze baarmoeder – een stuk minder. Ik vond eigenlijk zowel Rory en Lorelai egoïstischer en kortzichtiger dan ik me herinnerde. Het feminisme, waar ik de serie vaak om had geroemd, bleek toch niet zo overtuigend. En Emily? Emily bleek eigenlijk de grappigste Gilmore Girl van het stel.
Wat er nog steeds goed is
Wat er absoluut nog overeind staat aan Gilmore Girls is de humor. De rappe dialogen zijn door geen enkele serie geëvenaard. En ook bij het herbekijken moest ik regelmatig een traantje wegpinken. Waar Amy Sherman-Palladino, het brein achter de serie, ontegenzeggelijk goed in is, is om de (complexe, steeds veranderende, intense) relaties tussen vrouwen vorm te geven. Als Lorelai en Rory in seizoen zes erge ruzie krijgen is dat heftiger dan als er weer eens een relatie met een jongen uitgaat, en de stekelige relatie tussen Lorelai en Emily zal herkenbaar zijn voor iedereen die een andere kijk op het leven heeft dan zijn of haar ouders.
Rory en Lorelai waren bovendien al lang voordat dat hip was uitgesproken feministisch. Neem hoe Rory haar naam uitlegt: “She named me after herself. She was lying in the hospital thinking about how men name boys after themselves all the time, you know, so why couldn’t women? She says her feminism just kind of took over. Though personally I think a lot of Demerol also went into that decision.” Een aflevering in het eerste seizoen (‘That Damn Donna Reed‘, aflevering veertien) gaat geheel over stereotype rolpatronen, wat leidt tot de eerste echte ruzie tussen Rory en Dean – al is de uiteindelijke boodschap van de aflevering niet geheel duidelijk.
De carrières van beiden spelen een grote rol in de serie. Lorelai studeert aan het begin van de serie voor een business-graad en heeft als grootste droom om samen met Sookie een hotel te openen en te runnen. Rory heeft al vanaf de eerste aflevering de ambitie om naar Harvard te gaan en journaliste te worden. In één van de eerste afleveringen krijgt Rory van haar moeder een uitgebreide preek dat ze nooit een kans moet laten liggen vanwege een jongen.
Laten we verder niet vergeten dat er nooit grappen waren over het gewicht van Sookie, en dat de serie een vrij zeldzaam positief beeld geeft van alleenstaand moederschap – Rory was alleen haar moeder waarschijnlijk zelfs beter af, want haar vader, daar had ze niet veel aan. En dan is er nog deze scène, die na de afgelopen verkiezingen haast profetisch lijkt.
Wat er minder goed is
De trailer voor de nieuwe afleveringen opent ermee: de grappen over hoeveel junkfood Lorelai en Rory wel niet eten. Het was ook in de serie een terugkerend punt. Of de eetlust van Lorelai en Rory ook zo grappig gevonden werd als ze niet superslank waren en bleven is echter maar zeer de vraag. Het is één van die irritant tegenstrijdige vrouwelijke ideaalbeelden: de vrouw die nooit op dieet is en vrolijk een dubbele burger naar binnen propt zonder ooit een onsje aan te komen.
Dat is echter slechts een kleine irritatie. Vervelender is dat Gilmore Girls nogal negatief blijkt over seks. Vrijwel altijd zit er in de wereld van de Gilmore Girls aan seks een negatieve consequentie. Lorelai werd zwanger, bijvoorbeeld; uiteindelijk niet iets slechts, maar iets dat haar leven drastisch veranderde. De eerste keer van Rory, met haar ondertussen met een ander getrouwde ex Dean, is in alle opzichten een slecht idee. Over wat er met Lane gebeurt wil ik het liever niet hebben, want daar ben ik nog steeds een beetje boos over.
Ook hebben de meiden nogal de neiging tot slutshamen. Louise en Madeline, twee vriendinnen van Paris, zijn veel meer op jongens gericht en worden daarbij als oppervlakkig en dom neergezet. Als Paris niet wordt toegelaten tot Harvard schrijft ze dat toe aan het feit dat ze geen maagd meer is. Lorelai zegt daarop opgelucht “I’ve got the good kid” – alsof het wel of niet met iemand naar bed gaan bepaalt of je ‘goed’ of ‘slecht’ bent.
Als Rory naar de universiteit vertrekt wordt alles net iets moderner. Zo begint de relatie tussen Logan en Rory nogal casual. Toch blijft de serie vrouwen op onverwachte momenten wegzetten als sletten. Als je dat vergelijkt met een serie als Jane The Virgin – óók over een braaf meisje met een veel wildere, alleenstaande moeder, maar eentje die veel sekspositiever is – merk je hoe ouderwets Gilmore Girls in sommige opzichten was.
Waarom ik lekker toch ga kijken
Eigenlijk had Gilmore Girls na vijf seizoenen beter kunnen stoppen: het zesde seizoen zat vol onbegrijpelijke beslissingen, en het zevende seizoen, dat gemaakt werd zonder bedenker Amy Sherman-Palladino, miste net het sprankelende van de rest van de serie. Toch ben ik erg benieuwd naar de nieuwe afleveringen, al was het maar omdat ik de vriendelijke vreemdheid van Stars Hollow heb gemist.
Nostalgie is een krachtig gevoel. Zo zie ik nu ondertussen best dat Jess een waardeloos vriendje was, weinig beter dan Dean en Logan (klik hier voor een overtuigend argument over wie écht de ware is voor Rory). Maar als ik Milo Ventimiglia (die Jess speelde) ergens langs zie komen, heb ik toch even zo’n klein sprongetje in mijn buik, want ik weet nog hoe leuk ik Jess vond toen ik de serie voor het eerst keek.
Als recensent vind ik het lui dat het in de nieuwe afleveringen wéér lijkt te gaan over Dean vs. Jess vs. Logan. Waren al die eindeloze discussies op internetfora niet genoeg? Mag een vrouw niet eindigen met iemand die ze ná haar twintigste heeft ontmoet? Maar ja. Nostalgie, hè. En dus zit ik klaar, met de oude club, om eventjes terug in de tijd te reizen.
Pingback: Legally Bossy: worstelen met werk in Post Grad – Vileine.com
Pingback: RE: de Gilmore Girls reboot is een studie in privilege – Vileine.com