Beste Edith,
Nu de verkiezingen achter de rug zijn is het tijd om de balans op te maken. Die balans leert ons dat we in totaal 52 vrouwen en 15 mensen met een etnische achtergrond de Kamer in hebben gestemd. Je verkent nu alle opties. Een taak waar we niet jaloers op zijn, maar natuurlijk wel iets van vinden. Mogelijke coalitiesamenstellingen overspoelen de achtuurjournaals, maar hoe zorgen we ervoor dat in het komende kabinet straks iedereen in dit land vertegenwoordigt?
Vileine roept jou, Edith, maar ook de informateur, formateur, partijleiders, vrouwen en mannen vol bestuurlijke ambitie op om bij de formatie van een regering zich vertegenwoordiger te voelen van precies iedereen. Dit is wat Vileine betreft noodzakelijk en wel vanwege twee redenen: representatie en identificatie.
Representatie en identificatie
Wij willen dat er met ons wordt gesproken, en niet uitsluitend over ons als het gaat om vrouwenzaken zoals ouderschapsverlof en vrouwenquota. Ook over zorg, immigratie en klimaat – onderwerpen die de komende vier jaar de landelijke agenda zullen bepalen – praten we graag mee. Het wordt tijd dat onderwerpen die ons als allemaal aangaan door een afspiegeling van de hele samenleving worden besproken en niet uitsluitend door een witte-mannenkabinet. Wij onderschrijven hierbij de voordelen van diversiteit, zoals aangemerkt door de rijksoverheid.
Een diverse regering zorgt namelijk voor meer herkenning in de overheid. Dit verlaagt de drempel naar meer betrokkenheid bij de politiek. Het is namelijk makkelijker om je in te leven in iemand die op je lijkt. Daarbij komen mensen met verschillende (culturele) achtergronden samen tot beter afgewogen oplossingen. Hoe meer invalshoeken, hoe breder de aangedragen oplossingen dus. Een vijftig/vijftigverdeling wat betreft man/vrouw lijkt ons om te beginnen niet meer dan redelijk. We hebben overigens geen bezwaar tegen een hoger percentage vrouwen – van overbezetting kan de aankomende 100 jaar namelijk nog geen sprake zijn.
Vrouwen op a-typische posten
Geheel gratis en ongevraagd hebben we ook nog wat tips voor de postenverdeling. Zo stellen we voor om de ministersposten a-typisch te verdelen. We zullen namelijk heel ongemakkelijke verbindingen moeten aangaan de aankomende jaren, zowel binnen Nederland als daarbuiten. Dat laten we graag een vrouw doen. Je weet wat ze zeggen over vrouwen en communicatie: een gouden duo. Die combinatie komt wat ons betreft het best tot haar recht wanneer we vrouwen op de volgende posten inzetten:
1: Buitenlandse Zaken, en vooruit: we doen er zelfs een sollicitant bij. Jeanine Hennis Plasschaert heeft zich ruimschoots bewezen als minister van Defensie en haar open sollicitatie bij Jinek aan tafel zal je vast niet ontgaan zijn.
2 en 3: Financiën en Economische Zaken. Want je VVD-zuster Neelie Kroes zei het al: “Wat als het de Lehman sisters waren geweest in plaats van brothers? Hadden vrouwen de crisis kunnen voorkomen?” Vrouwen waren volgens Neelie minder ego-gedreven en minder bereid grote risico’s te nemen. Daarbij zouden ze volgens de Lehman sisters-hypothese ook nog eens meer verantwoordelijkheidsgevoel hebben en meer opties verkennen dan mannen als het op onzekerheid aankomt.
4: Veiligheid en Justitie, al was het alleen maar om het land dit keer door een termijn zonder affaires te loodsen (wij gunnen er haar uiteraard wel eentje tussen de lakens).
5: Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. Ook wij weten dat het de Partij van de Arbeid dit jaar niet al te best is vergaan. Maar mogen we op z’n minst Lilianne Ploumen terug vanwege haar ‘SHE DECIDES’ abortusfonds? Het Ploumenfonds werd wereldnieuws omdat het de administratie van Trump direct een hak zette.
6: We kunnen het niet laten: Algemene Zaken. Want beste Edith, de Canadezen gaven ons in 2015 al het goede voorbeeld door met een vijftig/vijftigkabinet te komen. Laat Nederland de volgende zijn. Maar dan wel graag met de allereerste vrouw als premier van dit buitengewone land.
Pingback: RE: het GeenStijl-manifest is selectief solidair – Vileine.com