Zonder verdere omhaal: kunnen we het alsjeblieft even hebben over de absolute onmogelijkheid om online kleding te kopen die past? Het is al hels genoeg om met vijf dezelfde broeken in verschillende maten in een pashokje te staan, laat staan dat je online iets probeert te kopen, alleen maar om te genieten van de vijftien seconden waarin het pakje ongeopend in je handen ligt. Zodra je namelijk de bestelling, die je toch echt in je eigen maat hebt gekocht, probeert aan te trekken, schiet je acuut in een depressie waar je pas een half jaar later weer uitkomt. Het past namelijk nooit. Tijd om dit eens onder de loep te leggen.
Bewijsstuk A: Een leuke jurk
Zoals we kunnen zien aan de hand van bewijsstuk A, stelt de verkoper ons in de gelegenheid om een maat uit te kiezen om betreffende leuke jurk te kopen. Bijvoorbeeld Medium, M voor vrienden en intimi. Maat M staat in sommige winkels gelijk aan maat 38, maar in andere winkels aan maat 40. Even naar de maattabel dus, want daar staan je maten in. Althans, vaak wel. Soms staat er dit:
Bewijsstuk B: een handige maattabel waardoor je weet of de jurk past
Wat moet ik hiermee? Kan iemand mij vertellen wat ik hieraan heb? Als het al iets bewerkstelligt, dan is het dat ik alleen nog maar verwarder ben. Ik wist niet eens dat er aparte lingeriematen waren, mijn strings komen gewoon in S, M en L. En hoe weet ik nu of die jurk past?
Toegegeven, soms staat er wel de juiste informatie: gewoon de borst-, taille- en heupomtrek, waardoor je weet waar je aan toe bent. Als je dat dan één keer bij jezelf hebt opgemeten en één keer goed in een tabel hebt gekeken, dan weet je voortaan altijd welke maat je moet nemen. Om dat te illustreren, heb ik een gifje gemaakt van dezelfde maat in 17 online winkels:
Al die lichamen zien er anders uit. Van de 17 winkels waren er twee die dezelfde centimeters omtrek hadden bij dezelfde maat. In sommige gevallen was wat bij de ene winkel een maat 40 was, bij de andere winkel een maat 42, of een maat 38. Een fenomeen dat ook wel vanity sizing wordt genoemd: grotere lichaamsomvang een kleinere maat te geven, zodat je je beter voelt over je lichaam. Iemand die in de discussie over vrouwenlijven altijd naar boven komt is Bewijsstuk C: Marilyn Monroe.
Bewijsstuk C: Marilyn Monroe
Marilyn Monroe had, naar verluid, een ‘size 12’ (US maten), wat in Europa een maat 42 is en in de UK een maat 16.
Dat zag er, volgens de maten van haar kleermaker, zo uit:
Het is maar goed dat ze een kleermaker had, want toen ik voor Marilyn een jurk probeerde te kopen op Asos bleek dat ze volgens de maattabel qua borstomvang een maat 10 (UK maten) had, in de taille een maat 2 en in de heupen een maat 8. Nog opvallender is natuurlijk dat er nergens een maat 16 in het verhaal voorkomt.
Max Galka maakte een overzicht waarin duidelijk wordt hoezeer de maten van vrouwen in de afgelopen decennia zijn veranderd:
Kortom, een maat 12 van Marilyn Monroe toentertijd is wat nu de maten van een topmodel zijn. Mocht je nog enige troost hebben gehad aan het feit dat je dezelfde maat had als Monroe, zet dat maar uit je hoofd. Het enige dat we nog kunnen doen is óf iedere keer met een meetlint in de weer, óf alleen nog One Size Fits All kleding kopen online. Dat werkt namelijk prima:
De beste optie lijkt dan nog een technologische: iedereen krijgt een VR-kleedkamer via Kinect of een andere technologie, waardoor je meteen kunt zien of de dingen passen. Klinkt futuristisch? We zijn er nog lang niet, maar dat komt omdat we nog niet op het punt zijn waar je de contouren van je kleding goed op je lichaam kunt zien. Er zijn al mogelijkheden om alle kleuren van één kledingstuk uit te proberen, wat er erg goed uitziet, en mogelijkheden om kleding te passen die je niet echt draagt:
Ja, of we gaan gewoon terug naar het pashokje in de winkel, waar je alle maten tegelijk mee kan nemen en dan in alle rust eens kan kijken wat nu eigenlijk goed zit. Voorlopig zullen we het met die optie moeten doen.
